Yaratıcı Drama Yönteminin Üniversite Öğrencilerinin İyilik Hali Üzerine Etkisi

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 3, 770 - 780, 31.12.2022

Onur Altuntaş

https://doi.org/10.21020/husbfd.985060

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin iyilik hali üzerine yaratıcı drama yönteminin etkisini araştırmaktı.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, Hacettepe Üniversitesi’nde okuyan Yaratıcı Drama dersini alan 16 öğrenci (4 erkek, 12 kadın) ile gerçekleştirildi. Öğrencilere sosyodemografik bilgi formu ve İyilik Hali Yıldızı Ölçeği uygulandı.
Bulgular: Çalışmamıza katılan 16 öğrencinin yaş ortalaması 20,87± 2,55 idi. Öğrencilerin iyilik hali ortanca değeri ve çeyrekler arası aralığı yaratıcı drama eğitimi öncesi 89,5 ve 9,75 iken, eğitim sonrası 97 ve 9,25 olarak tespit edildi. İyilik Hali Yıldızı Ölçeği toplam puanı ve yaşamı anlamlandırma- hedef odaklı olma, bilişsel ve duygusal alt boyutları için elde edilen ön test ve son test ortanca değerleri arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu (p <,05) görüldü. Fiziksel ve sosyal alt boyutlarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişim olmadığı tespit edildi (p > ,05).
Sonuç: Üniversitelerde iyilik halini arttırmak için farkındalık programlarının hazırlanmasının ve bunlarında yaratıcı drama dersi ile verilmesinin öğrencileri geleceğe hazırlamada önemli katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

iyilik hali, yaratıcı drama, öğrenci

The Effect of Creative Drama Method on University Students' Well-Being

Öz

Objectives: The aim of this study was to investigate the effect of creative drama method on the well-being of university students.
Materials and Methods: This study was carried out with 16 students studying at Hacettepe University and taking the Creative Drama course. The sociodemographic information form and the Wellness Star Scale were applied to the students.
Results: The average age of 16 students (4 male, 12 female) who participated in this study was 20.87 ± 2.55. While the average median score and interquartile range of the students' well-being were 89.5 and 9.75 before the creative drama education, it was determined as 97 and 9.25 after the education. The difference between the total score of the Wellness Star Scale and the median values of the pre-test and post-test obtained for the meaning of life-goal-oriented, cognitive and emotional sub-scale was statistically significant (p <.05). There was no statistically significant change in the physical and social sub-scales (p > .05).
Conclusion: It is thought that the preparation of awareness programs and the provision of creative drama course in these universities, will make a significant contribution to the preparation of students for the future.

Anahtar Kelimeler

well-being, creative drama, students

Kaynakça

• Adıgüzel, H. Ö. (2013). Eğitimde yaratıcı drama. (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Altınova, H. H., & Çiftçi, E. G. (2013). Yaratıcı dramanın kendini tanıma düzeyine etkisi. Yaratıcı Drama Dergisi, 8(15), 28-47.
• Altuntaş, O., & Altınova, H. H. (2015). Yaratıcı drama yönteminin üniversite öğrencilerinin duygusal gereksinimleri üzerine etkisi. Turkish Studies, 10 /11, 113–126.
• Arslan, A., & Arslan, F. (2018). Yaratıcı drama eğitiminin üniversite öğrencilerinin sosyal zekâ ve mental iyi oluş düzeylerine etkisi. Jass Studies-The Journal of Academic Social Science Studies, 71, 579-588.
• Askegaard, M. L. (2000). The impact of a college wellness course on wellness knowledge, attitude, and behavior (Doctoral dissertation). University o f North Dakota.
• Çolak, F. D., Akyürek, G., Abaoğlu, H., & Bumin, G. (2018). Üniversite öğrencilerinde zaman yönetimi becerileri ile iyilik hali arasındaki ilişkinin incelenmesi. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 6(1), 43-48.
• Demir Acar, M. (2014). Hafif şişman ve şişman ergenlere yaratıcı drama ile verilen beslenme ve egzersiz eğitiminin bilgi, tutum ve davranışlara etkisi (Doktora tezi). Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Anabilim Dalı Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Programı.
• Doğan, T. (2006). Üniversite öğrencilerinin iyilik halinin" maneviyat" ve" serbest zaman" boyutlarının incelenmesi. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 3(26), 1-16.
• Duatepe, A., & Akkuş, O. (2006). Yaratıcı dramanın matematik eğitiminde kullanılması: Kümeler alt öğrenme alanında bir uygulama. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 89-98.
• Guevara, J.P., Wolf, F.M. & Grum, C.M. (2003). Effects of educational interventions for self management of asthma in children and adolescents: systematic review and meta-analysis. British Medical Journal 326, 1308–1309.
• Gül, Ö., & Çaglayan, H. S. (2017). Effects of the drama course on psychological well-being of physical education teacher candidates. International Journal of Environmental and Science Education, 12(3), 559-569.
• Güney, R. (2014). Yaratıcı drama temelli destek programının astım hastalığı olan adölesanların psikososyal uyumuna etkisi (Yayınlanmış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Hemşireliği Programı.
• Joronen, K., Rankin, S.H., &Astedt-Kurki, P. (2008). School-based drama interventions in health promotion for children and adolescents: systematic review. J Adv Nur, 63(2),116-31.
• Karasar, N. (2007). Bilimsel araştırma yöntemleri (17. baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Keyes, C. L., & Shapiro, A. D. (2004). Social well-being in the United States: A descriptive epidemiology. InBrim, O.& Ryff, C. (Eds.), How healthy are we: A national study of well-being at midlife (pp. 350–373). Chicago: University of Chicago Press.
• Korkut Owen, F., Doğan, T., Çelik, N. D., & Owen, D. W. (2016). İyilik Hali Yıldızı Ölçeği'nin geliştirilmesi. Journal of Human Sciences, 13(3), 5013-5031.
• Korkut Owen F., &Demirbaş Çelik, N. (2018). Yaşam boyu sağlıklı yaşam ve iyilik hali. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 10(4), 440-453.
• Miller, G., & Foster, L.T. (2010). Critical Synthesis of Wellness Literature. Victoria, Faculty of Human and Social Development, University of Victoria.
• Myers, J. E., Sweeney, T.J., & Witmer, M. (2000). The wheel of wellness counseling for wellness: a holistic model for treatment palnning. J Couns Dev, 78, 251–266.
• Myers, J. E., & Mobley, K. A. (2004). Wellness of undergraduates: Comparisons of traditional and nontraditional students. Journal of College Counseling 7, 40-49.
• Oğuz Duran, N., & Tezer, E. (2007). Sanat etkinlikleriyle zenginleştirilmiş grupla psikolojik danışma programının üniversite öğrencilerinin iyilik hali üzerine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28),63-77.
• Önder, A. (2000). Yaşayarak öğrenme için eğitici drama. İstanbul: Epsilon Yayınları.
• Peterson, M. (1996). Health perception and behavior comparison between wellness program participants and non-participants. Journal of Wellness Perspectives, 12(3), 155-160.
• Rachele, J.N., Washington, T.L., Cockshaw, W.D., & Brymer, E. (2013). Towards an operational understanding of wellness. Journal of Spirituality, Leadership and Management, 7, 3-12.
• Stephens-Hernandez, A.B., Livingston, J.N., Dacons-Brock, K., Craft, H.L., Cameron, A., Franklin, S.O. ve diğerleri. (2007). Drama-based education to motivate participation in substance abuse prevention. Subst Abuse Treat Prev Policy, 5 (2), 11.
• Tambağ, H. (2011). Hatay Sağlık Yüksekokulu öğrencilerinin sağlıklı yaşam biçimi davranışları ve etkileyen faktörler. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 47-58.
• Tedik, S. E. (2019). Adölesanlarda sağlık inanç modeli temelli yaratıcı drama eğitiminin sağlık denetim odağı ve sigara algısına etkisi (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Hemşireliği.
• Üstündağ, T. (1997). The advantages of using drama as a method of education in elementary schools. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(13), 89-94.
• Williams, K. A., Kolar, M. M., Reger, B. E., & Pearson, J. C. (2001). Evaluation of a wellness-based mindfulness stress reduction intervention: A controlled trial. American Journal of Health Promotion, 15(6), 422-432.
• World Health Organization, (2017). Constitution of World Health Organization: Principles. Geneva, World Health Organization.
• Wright, N.M.J. & Walker, J. (2006). Homeless and drug use – a narrative systematic review of interventions to promote sexual health. AIDS Care 18, 467–478.
• Zuckerman, D.M. (1980). Self-esteem, selfconcept, and the life goals and sex-role attitudes of college students. Journal of Personality, 48(2), 149- 162.