Hastanede Çocuk Gelişimi Birimi'ne Yönlendirilen Çocukların Değerlendirilmesi

Yıl 2015, Uluslararası Katılımlı 3. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongre Kitabı, - , 24.06.2015

Ayten Doğan Keskin , Necati Baykoç

Öz

Amaç: Çocuk Gelişimi Birimi’ne yönlendirilen çocuklar hakkında tanımlayıcı ve istatistiki bilgi elde

etme amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem:Bu çalışma retrospektif (geriye dönük) olarak planlanmıştır. Çalışmada

2012-2015 yılları arasında hastanede Çocuk Gelişimi Birimi’ne yönlendirilen çocukların değerlendirme sonuçları incelenerek veriler toplanmıştır. Bulgular: Çocuk Gelişimi Birimi’ne 2012-2015 yılları arasında toplam 2466 çocuk yönlendirilmiştir. Çalışmada, birime başvuru nedenleri sırasıyla; % 28.5’i (703) gelişimsel değerlendirme, % 18’i (444) okula hazır bulunuşluğun değerlendirilmesi, % 14.9’ü (367) dil-konuşma problemi,  %  13.6’sı  (335)  diğer  problemlerle  (uyku  bozuklukları,  davranış  sorunları,  kardeş  kıskançlığı, anne-baba tutumları, aşırı televizyon izleme, aşırı bilgisayar kullanma, parmak emme, mastürbasyon, döneme özgül gelişimsel zorluklar, vd.), % 11.8’i (292) beslenme problemi, % 7.2’si (178) alt ıslatma, % 3.9’u (96) dikkat problemi, % 1.2’si (29) tırnak yeme ve % 0.9’u (22) kaka kaçırmadır. Birime başvuran 2466 çocuğun

% 57.4’ü (1417) erkek, % 42.6’sı (1049) kızdır ve % 27.2’si (672) beş yaşındadır. Birime başvuran 0-6 yaş grubu çocukların % 35.9’unun (394) gelişim tarama testi sonucu normal, % 31.1’inin (341) anormaldir. Birimde okula hazır bulunuşluğun değerlendirilmesi için başvuran 444 çocuğun % 56.3’ü (250) testten ortanın altı (D) sonucunu almıştır. Sonuç: Bu çalışma Çocuk Gelişimi Birimi’ne başvuran çocukların özelliklerini anlama ve Çocuk Gelişimi Birimleri ile ilgili ileriye dönük yapılacak çalışmalar açısından önemli ve anlamlı olabilir.

Anahtar kelimeler: Poliklinikler, hastane, çocuk gelişimi, hastaneye başvuru testleri.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Casey, P. H.,Kraemer, H. C., Bernbaum, J., Yogman, M. W., & Sells, J. C. (1991). Growth status and growth rates of a varied sample of low birth weight, preterm infants: a longitudinal cohort from birth to three years of age. The Journal of Pediatrics, 119(4), 599-605. doi:10.1016/S0022-3476(05)82414-X adresinden elde edildi.
• Çiçek, N., Vitrinel, A., Cömert, S., Erdağ, G., Aksoy, F., & Akın, Y. (2005). Prematüre bebeklerin izlem sonuçları. Türk Pediatri Arşivi, 40, 33-38. http://www.turkpediatriarsivi.com/sayilar/238/buyuk/51.pdf adresinden elde edildi.
• Demirci, A., & Kartal, M. (2012). Çocukluk dönemine ait önemli bir sorun: Gelişme geriliği ve erken tanının önemi. Turkish Family Physician, 3 (4), 1-6. http://www.turkishfamilyphysician.com/upload/2012-4/1-6. pdf adresinden elde edildi.
• Doğan, A. (2014, Mayıs). Türkiye’de çocuk gelişimci olmak. Sözel bildiri, I. Ulusal çocuk gelişimi öğrenci kongresi, Ankara.
• Engelliler Hakkında Kanun. (2005). T.C. Resmi Gazete, 25868, 07 Temmuz 2005.
• Erkan, S. & Kırca, A. (2010). Okul öncesi eğitimin ilköğretim birinci sınıf öğrencilerinin okula hazır bulunuşluklarına etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 94-106.
• Ertem, İ. Ö. (2005). İlk üç yaşta gelişimsel sorunları olan çocuklar: Üç sorun ve üç çözüm. Özel Eğitim Dergisi,
• (2), 13-25. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/39/55/511.pdf adresinden elde edildi.
• Evliyaoğlu, N. (2007). Sağlam çocuk izlemi. Türk Pediatri Arşivi, 42(11). http://dergipark.ulakbim.gov.tr/
• tpedar/article/view/5000002302/5000003186 adresinden elde edildi.
• Gullo, D. F., & Burton, C. B. (1992). Age of entry, preschool experience, and sex as antecedents of academic readiness in kindergarten. Early Childhood Research Quarterly, 7(2), 175-186. doi:10.1016/0885-
• (92)90003-H
• Gündüz, F.,& Çalışkan, M. (2013). 60-66, 66-72, 72-84 aylık çocukların okul olgunluk ve okuma yazma becerilerini kazanma düzeylerinin incelenmesi. Electronic Turkish Studies,8,(8).http://www.turkishstudies. net/Makaleler/1290258826_024%C3%87al%C4%B1%C5%9FkanMuhittin-vd-379-398.pdf adresinden elde edildi.
• Gür, E. (2003). Sağlam çocuk izlemi. İÜ Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. Sağlam
• Çocuk İzlemi Sempozyum Dizisi, (35), 9-16.
• İlköğretim Kurumları Yönetmeliği. (2014). T.C. Resmi Gazete, 29072, 26 Temmuz 2014.
• Karacan, E. (2000). Çocuklarda dil gelişimini etkileyen faktörler. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 9(7). http://www. ttb.org.tr/STED/sted0700/6.html adresinden elde edildi.
• Karasalihoğlu, S.,Kırımi, E., Biner, B., Boz, A., & Bozdereli, H. (1997). Süt Çocuklarında Denver ve Gelişimsel Tarama Testi (DGTT) Sonuçları ve Gelişimsel Gecikmelerin Değerlendirilmesinde Önemi. Van Tıp Dergisi, 4(3), 147-150. http://vantipdergisi.yyu.edu.tr/97-3/1.%20Klinik.pdf adresinden elde edildi.
• Kerimoğlu, G., Kavuncuoğlu, S., Arslan, G., Kocaman, C., Yıldız, H., Aksüyek, E., & Kaya, A. (2004).
• Prematüre bebeklerin uzun dönemdeki nöromotor gelişimleri. SSK Tepecik Hastanesi Dergisi, 14(1), 33-
• -
• Kurul, S. H. (2007). Nörolojik gelişme geriliği riski olan süt çocuklarının erken belirlenmesinin önemi ve klinisyenin rolü. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 21(3), 195-205.
• Milli Eğitim Bakanlığı (2013). Okul öncesi eğitim programı ile bütünleştirilmiş aile destek eğitim rehberi. http://www.meb.gov.tr/orn.pdf adresinden elde edildi.
• Morris, B. H., Smith, K. E., Swank, P. R., Denson, S. E., & Landry, S. H. (2002). Patterns of physical and neurologic development in preterm children. Journal of perinatology: official journal of the California Perinatal Association, 22(1), 31-36. DOI:10.1038/sj.jp.7210590.
• Oktay, A.,& Grupları, A. (2007). Okul öncesi eğitimden ilköğretime geçiş projesi. Türkiye Özel Okullar Birliği
• Derneği, Okul Öncesi Eğitimi, Öğretmen Eğitimi, 1.
• Özbaran, B., & Köse, S. (2011). Health committee reports for disabled children in child psychiatry practice: the last six-year experience of ege university. Turkish Journal of Child and Adolescent Mental Health, 18(1),
• -72. http://www.scopemed.org/?mno=31990 adresinden elde edildi.
• Pınar, E. S. (2006). Dünyada ve Türkiye’de erken çocukluk özel eğitiminin gelişimi ve erken çocukluk özel eğitim uygulamaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 7(2), 71-83.
• Shonkoff, J. P. (2003). From neurons to neighborhoods: old and new challenges for developmental and behavioral pediatrics. Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics, 24 (1), 70-76.
• Sivas Numune Hastanesi (2008). Hastane tanıtım filmi. http://212.156.99.78/sunum2008/2008nmn.swf adresinden elde edildi.
• Solak, M. (Ed.) (2014). Türkiye’de sağlık eğitimi ve sağlık insan gücü durum raporu. (1.Baskı).http://www. sb.gov.tr/TR/belge/1-32644/turkiyede-saglik-egitimi-ve-saglik-insangucu-durum-rapo-.html adresinden elde edildi.
• Tanrıöver, S. (1996). Demographics and application complaints of children applied to child psychiatry department of faculty of medicine of Karadeniz technical university during two years. Turkish Journal of Child and Adolescent Mental Health, 3(2), 69-72. http://www.scopemed.org/?mno=35582 adresinden elde edildi.
• Xu, Y., & Filler, J. W. (2005). Linking assessment and intervention for developmental/ functional outcomes of premature, low-birth-weight children. Early Childhood Education Journal, 32(6), 383-389. DOI: 10.1007/ s10643-005-0008-4.
• Yalaz, K., Anlar, B., & Bayoğlu, B. (2009). Denver II Gelişimsel Tarama Testi “Türk Çocukları Standardizasyonu”.
• Ankara: Gelişimsel Çocuk Nörolojisi Derneği.
• Yangın, B. (2009). The relationship between readiness and reading and writing performances. Hacettepe
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36(36), 316-326.
• Yavuzer, H. (2010). Çocuğun ilk 6 yılı. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Yazıcı, Z. (2002). Okul öncesi eğitimin okul olgunluğu üzerine etkisinin incelenmesi. Milli Eğitim Dergisi,
• -156. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/155-156/yazici.htm adresinden
• elde edildi.
• Zembat, R. (2005). Okul öncesi eğitimde nitelik. Okul Öncesi Eğitimde Güncel Konular. İstanbul: Morpa
• Yayınları.