Araştırmamızın amacı, Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde yatırılarak gentamisin ile tedavi edilen orta ve geç prematüre bebeklerde bebeklik döneminin erken dönemleri boyunca ototoksisite prevalansını belirlemekti. Çalışmamız hastanemiz Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesine 1 Mayıs 2015 ile 30 Nisan 2016 tarihleri arasında kabul edilen orta ve ileri evre prematüre bebekler ile yürütüldü. Hastalar gentamisin tedavisi alan ve almayan olarak iki gruba ayrıldı. Her gruptan bir hasta, ilk işitsel beyin sapı tepkisi (ABR) değerlendirmesini geçemedi. İki grup arasında belirgin bir ayrım yoktu. 8 hastanın TEOAE testini geçemediği belirlendi. Bu hastaların dördü gentamisin alan gruba, dördü ise kontrol grubuna atandı. Bu 8 hasta muayene için Kulak Burun Boğaz Kliniğine yönlendirildi. Altı olguda otitis media tanısı konularak tedavi başlandı, iki olguda ise değerlendirmede özellik saptanmadı. Terapilerin ardından bu sekiz kişiye bir kez daha ikinci işitsel beyin sapı tepkisi (ABR) testi uygulandı. Her hasta bu testi aştı. Yapılan değerlendirmede herhangi bir işitme bozukluğu tespit edilmiyor. İşitme sisteminde gentamisinin neden olduğu hasara (ototoksisite) ilişkin belgelenmiş bir olay yoktu.
Çalışmada elde ettiğimiz sonuçlara göre gentamisin gibi ototoksik ajanlara ve diğer işitme kaybı risk faktörlerine maruz kalan yenidoğan yoğun bakım hastalarının ve özellikle prematüre olanların uzun süreli takiplerinin bu açıdan önemli olduğunu düşünmekteyiz. Kullanım süresi ve doz gibi faktörler göz önüne alındığında çalışma grubumuzda gentamisine bağlı ototoksisite gelişmediğini gözlemledik.
The objective of our research is to investigate the prevalence of ototoxicity throughout the early stages of infancy in middle and late preterm infants who were hospitalized and treated with gentamicin in the Neonatal Intensive Care Unit (NICU). Our study focused on premature babies admitted to the Neonatal Intensive Care Unit of our hospital between 1 May 2015 and 30 April 2016, in their middle and late stages. Patients were divided into two groups as receiving and not receiving gentamicin treatment. One patient from each group were unable to succeed the initial auditory brainstem response (ABR) assessment. There was no discernible distinction between the two groups. It was determined that 8 patients failed the TEOAE test. Four of these patients were assigned to the group receiving gentamicin, whereas four were assigned to the control group. These 8 patients were directed to the Ear Nose and Throat Clinic for examination. Otitis media was diagnosed in six cases and treatment was initiated, whereas the evaluation of two patients yielded unremarkable results. Following the therapies, the second auditory brainstem response (ABR) test was conducted once more on these eight individuals. Each patient exceeded this test. Upon evaluation, no auditory impairment is detected. There was no documented occurrence of gentamicin-induced damage to the auditory system (ototoxicity).
We think that neonatal intensive care patients who are exposed to ototoxic agents such as gentamicin and other hearing loss risk factors and long-term follow-up of especially premature ones are important in this respect. Considering factors such as duration of use and dose, we observed that gentamicin-induced ototoxicity did not develop in our study group.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Çocuk Nefrolojisi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Ekim 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 24 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 30 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 30 Ekim 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 9 Sayı: 3 |
Dergimizin Tarandığı İndeksler