Studies on Micro Histiography Based on Ancient Mesopotamian, Western and Chinese Histiographic Traditions

Yıl 2022, , 681 - 687, 30.11.2022

Şarika Berber

https://doi.org/10.33709/ictimaiyat.1193087

Öz

It is well known in 21st century historiography, where increasingly specific points are being studied. There are unquestionably several reasons why historians prefer micro titles. At this point, it does not seem possible to deal with the confusion between people and events with macro-historiography. The fact that the historian makes a balls-up more solvable, which he deals with, depends on the limitation of the problem and making it micro as much as possible. When ancient and modern historiographies are compared, it is likely to find many common traits between them in this regard. The writing of gods and goddesses, the lives of emperors, and certain titles in ancient civilizations are micro titles. For instance, there are gods and goddesses in the center of Mesopotamian historiography. In ancient Greece, history begins with the writing of Legends. Documents describing dynasties in ancient China are also examples of micro-history. Probably, this was the reason of the explanation of micro subjects for the understanding of ancient history. It is obvious that the goal was more than the life story of that person. The intent to reach a macro perspective and generalization with a micro title addressed is the same as the effort of the modern historian. In consequence, it is exciting to see that those who know the smallest part, the ‘one', can understand and make sense of the whole and thus the chain of events that appear untidy is regular.

Anahtar Kelimeler

Mesopotamia, China, Histiography, Micro History, Western.

Kadim Mezopotamya, Batı ve Çin Tarihyazım Geleneğinden Hareketle Mikro Tarihyazımı Üzerine Tetkikler

Öz

Mikro tarihyazımı da bu bağlamda 21. yüzyılın tarihyazımına kattığı yeniliklerden biri. Giderek daha spesifik başlıkların çalışıldığı hepimizin malumu. Tarihçilerin mikro başlıkları tercih etmesinin şüphesiz birçok sebebi var. Geldiğimiz noktada insan ve olaylar karmaşası ile baş edebilmek makro tarihyazımı ile pek mümkün görünmüyor. Makro tarihyazımını sınırlandırmak modern çağda epey zor. Tarihçinin ele aldığı problemler yumağını daha çözülebilir kılması, problemin sınırlandırılmasına ve mümkün olabildiğince mikrolaştırılmasına bağlı. Bu şekilde daha net bir bakış kazanılıyor. Eski Çağ ve modern çağ tarihyazımı mukayese edildiğinde bu anlamda aralarında birçok ortaklık bulmak mümkündür. Kadim Medeniyetlerde tanrı ve tanrıçaların, hükümdarların hayatlarının, spesifik bir başlığın yazımı mikro başlıklardır. Misal; Mezopotamya tarih yazımında merkezde tanrı ve tanrıçalar vardır. Eski Yunan’da tarih, Efsane yazımı ile başlar. Yine Eski Çağ Çin’de hanedanlıkların anlatıldığı kayıtlar ve belgeler de mikro tarih örneklerinden. Belki de kadim tarih anlayışında mikro konuların anlatımının sebebi bu idi. Belli ki amaç; o kişinin hayat hikayesinden daha fazla idi. Ele alınan mikro bir başlıkla makro bir bakış ve genellemeye gidilmek istenmesi modern tarihçinin çabası ile aynı. Sonuç itibariyle en küçük parçayı ‘bir’i bilenin (tanımlayanın) ‘bütün’ü anlayabileceği, anlamlandırabileceği ve böylece savruk olarak görünen hadiseler

Anahtar Kelimeler

Mezopotamya, Çİn, Tarihyazımı, Mikro Tarih, Batı

Kaynakça

• Aydın, F. (2016). Klasik Çin Düşüncesi, Bülent Ecevit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3/1, s. 36-49,50.
• Bilgiç E. (1963), Eski Mezopotamya Kavimlerinde Kanun Anlayışı ve An'anesi. Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 21/3-4, 103.
• Collingwood R.G. (1996; 2. Baskı). Tarih Tasarımı. (Çev. Kurtuluş Dinçer), Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Demiriş, B. (1994). Grekler’de ve Romalılar’da Tarih Yazımı I. Grekler’de Tarih Yazımı. Anadolu Araştırmaları Dergisi, 13, 231.
• Ekizoğlu, Ç. E. (2018). “Hititlerde Tarihçilik ve Tarih Anlayışı”, Yüksek Lisans Tezi, Sinop: Sinop Üniversitesi, 2018.
• Ertan, M. (2012). Gündelik Hayatın Tarihine Dokunma Çabası: Mikro Tarihçilik ve Carlo Ginzburg. Kültür ve İletişim, 15/20, 10.
• Esmek, K. (2019). Roma Tarih Yazıcılığı ve Augustus Dönemi Tarihçisi Titus Livius, Ders Notları, Muğla: Sıtkı Koçman Üniversitesi, 4,5,7,8,11,13.
• Gilderhus, M. T. (2014; 2. Baskı). Tarih ve Tarihçiler. (Çev. Emine Sonnur Özcan), Ankara: Atıf Yayınları.
• İbişi, A. T. (2013). Eski Yunan’da Tarih Düşüncesi. Felsefe Arkivi, 38, 1.
• Kağnıcı, G. (2012), “Tarih Yazıcılığı Açısından Eski Mezopotamya’da Krali Kayıtlardaki İfadelerin Değerlendirilmesi”, Doktora Tezi, İzmir: Ege Üniversitesi.
• Kağnıcı, G. (2017). Kral Yazıtlarındaki Propaganda Biçimleri: Erhanedanlar Döneminden Eski Babil’in Sonuna Kadar. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27, 126,127,128,129.
• Kirilen, G. (2013). Klasik Çin Metinlerinde Yabancı Halklar: Bahar ve Güz Yıllıklarına Göre Diler, Ronglar ve Hunlara Bıraktıkları Miras. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 53/2, 266, 267, 270, 272-289.
• Meier, C. (Çev: Doğan Gün), (2012), Makro ve Mikro Tarih İlişkisi Üzerine Notlar. Memleket ve Siyaset Yönetim, 7/18, 108-109.
• Özcan, E. (2022). Osmanlıda Mikro Tarih Örneği, Bitig MSKÜ Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2/ 3, 201.
• Özmen, İ.; Buluş, A. (2017). Başlangıçtan Devrime Çin’i Anlamak (Mı)?”. Medeniyet ve Toplum, 1/1, 10,13,14,15,16,17.
• Reyhan, E. (2000). Eski Çağ Tarihi ve Uygarlığı El Kitabı. Ankara: Grafik Yayınları.
• Tekin, O. (2018). Eski Yunan ve Roma Tarihine Giriş. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Yediyıldız, B. (2014). Çağdaş Tarihçilik. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 39.