Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

A CONTEMPORARY APPROACH IN ORGANIZATIONAL CONFLICT RESOLUTION TECHNIQUES: PSYCHODRAMA

Yıl 2018, , 148 - 161, 31.12.2018
https://doi.org/10.25203/idd.420651

Öz











Conflict is an unavoidable fact, which is
impossible to rule out, and has to be managed strictly for organizations. If
conflict is not managed properly, it can cause micro and macro destructive
consequences. So that, both conceptually and practically it is very important
to consider conflict with an interdisciplinary approach. In this study,
traditional and contemporary techniques for conflict resolution are summarized;
possible practical benefits of using one of the basic concepts of psychology
which is psychodrama in organizational conflict resolution for both individuals
and organizations are examines; and in the light of a qualitative research
data, a practical suggestion is presented about using psychodrama for confict
resolutiom in organizations.

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2003). Çatışma yönetimi ve örgüt verimliliğine etkisi, Kamu-İş Dergisi, 7 (2): 2-27.
  • Akkirman, A. D. (1998). Etkin çatışma yönetimi ve müdahale stratejileri, Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF Dergisi, 13 (2): 1-11.
  • Altınay, D. (2000). Psikodrama Grup Psikoterapisi El Kitabı, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Altunay, E., Oral, G. & Yalçınkaya, M. (2014). Eğitim kurumlarında mobbing uygulamalarına ilişkin nitel bir araştırma. Sakarya University Journal of Education, 4 (1): 62-80.
  • Ataman, G. (2009). İşletme Yönetimi (5. Basım), İstanbul: Türkmen Kitabevi.
  • Baltaş, Z. & Baltaş, A. (2008). Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Blake, R. H., Shepard, R. A. & Mouton, J. S. (1964). Managing Intergroup Conflict in Industry. Texas: Golf Publishing Company.
  • Büyükkaragöz, S. ve ark. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Campbell, J. L.A. & Graziano W. G. (2005). Methodologies for studying personality processes in interpersonal conflict, International Negotiation, 10, 165-182.
  • Doğan, T. (2012). Sağlıklı duygusal ilişkiler geliştirmede psikodramanın rolü: Bir olgu sunumu, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (37): 49-60.
  • Eren, E. (2014). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, İstanbul: Beta Yayınları.
  • Ersever, O. G. (1994). Psikodrama ile sözsüz iletişim teknikleri kullanılan encounter gruplarının karşılaştırılması. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6, 103-107.
  • Ferecov, R. (2011). İnsan Kaynakları Yönetiminde Performans Değerleme ve Uygulama, Bakü: Qafqaz Üniversitesi Yayınları.
  • Fine, L. J. (1979). Psychodrama. Ed. Corsini, R, F.E. Current Psychotherapies, Peacock Publishers, Inc.
  • Fisher, R. (2000). Sources of Conflict and Methods of Conflict Resolution, International Peace and Conflict Resolution, School of International Service, The American University.
  • Folger, J. P., Poole, M. S. & Stutman, R. K. (2013). Çatışma Yönetimi. Çev. Ed. Füsun Akkoyun, Ankara: Nobel Yayınları.
  • Geçtan, E. (2014). Tiyatro yolu ile ruhsal tedavi “psikodrama”. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 7(7): 103-112.
  • Graves, K. N., Frabutt, J. M. & Vigliano, D. (2007). Teaching conflict resolution skills to middle and high school students through interactive drama and role play, Journal of School Violence, 6 (4).
  • Kahn, R. L. & Boulding, E. (1964). Power and Conflict in Organizations. London: Tavistock Publications.
  • Kepçeoğlu, M. (1989). Psikolojik Danışma ve Rehberlik (4. Baskı), Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
  • Karataş, Z. (2009). Psikodrama ile yapılan grup çalışmasının ergenlerin sürekli kaygı düzeylerine etkisi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 34(360): 31-37.
  • Karataş, Z. & Gökçakan, Z. (2009). Bilişsel davranışsal teknikler ve psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerin saldırganlığını azaltmadaki etkilerinin karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9 (3): 1407-1452.
  • Karataş, Z. (2011). Psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerin çatışma çözme becerilerine etkisinin incelenmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11 (2): 601-614.
  • Katz, D. (1965). Nationalism and strategies of international conflict resolution. In H.C. Kelman (ed.), International behavior: A social psychological analysis. 356-390. New York: Holt, Rinehart & Winston.
  • Koçel, T. (1982). İşletme Yöneticiliği, Yönetici Geliştirme, Organizasyon ve Davranış, İstanbul: İ.Ü İşletme Fakültesi Yayınları.
  • Koçel, T. (2015) İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Mack, N. et al., (2005). Qualitative Research Methods: A Data Collector’s Field Guide. North Carolina: Family Health International.
  • Merriam, S. B. (1998). Qualitative Research in Practice: Examples for Discussion and Analysis. San Fransisco: Jossey- Bass.
  • Özbek, A. & Leutz, G. (1987). Psikodrama: Grup Psikoterapilerinde Sahnesel Etkileşim. Ankara: Has- Soy Matbaası.
  • Punch, K. F. (2005). Introduction to Social Research–Quantitative & Qualitative Approaches. London: Sage.
  • Samantaray, et al. (2016). Application of psychodrama on conflict management and assertive training. The International Journal of Indian Psychology. 3 (8).
  • Racelyte, D. (2006). Psychodrama and conflict resolution. Educational Psychology, 17, 44-49.
  • Rahim, M. A. & Bonoma, T. V. (1979). Managing organizational conflict: A model for diagnosis and intervention. Psychological Reports, 44, 1323-1344.
  • Rahim, M. A. (1985). A strategy for managing conflict in complex organizations, Human Relations, 38.
  • Rahim, M. A. (2002). Toward a theory of managing organizational conflict. International Journal of Conflict Management, 13 (3): 206-235.
  • Robbins, S. P. (1974). Managing Organizational Conflict, New Jersey: Prentice Hall Inc.
  • Özarallı, N. (2015). Örgüt kültürü ve işe ilişkin duygusal iyilik algısının çalışanların çatışma çözümü tarzları üzerindeki etkisi, İşletme Araştırmaları Dergisi, 7 (2): 7-37.
  • Sims, R. R. (2002). Managing Organizational Behavior, Quorum Books.
  • Solmuş, T. (2001). Örgütlerde kişilerarası gruplararası çatışmalar ve çatışma yönetimi. Türk Psikoloji Bülteni, 20, 40-49.
  • Stewart, C. & Edwards, H. (2012). Online collaboration: Using roleplay to develop skills in resolving conflict, International Education Studies, 5 (6).
  • Telman, N. & Adanalı, A. (2009). Başarıya Giden Yol Oyundan Geçer: İş’te Oyun. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Thomas, K. W. (1976). Conflict and conflict management. M. Dunnecte (Ed). Handbook of Industrial and Organizational Psychology. Chicago: Rand McNally: 889-935.
  • Thomas, K.W. & Ruble, T. L. (1977). Support a two-dimensional model of conflict behavior. Organizational Behavior and Human Performance, 16, 143-155.
  • Tokat, B. (1999). Örgütlerde çatışma ve çatışmanın yönetimi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1.
  • Trudel, J. & Reio, T. (2011). Managing work place incivility: the role of conflict management styles—antecedentorantidote? Human Resource Development Quarterly, 22(4): 395-423.
  • Ulupınar, S. (2014). Psikodrama uygulamasının hemşirelik öğrencilerinin sorun çözme becerisine etkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15, 55-62.
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Zhenzhong Ma (2007). Conflict management styles as indicators of behavioral pattern in business negotiation: The impact of conceptualism in two countries, International Journal of Conflict Management, 18 (3): 260-279.

ÖRGÜTSEL ÇATIŞMA ÇÖZÜMÜ TEKNİKLERİNDE GÜNCEL BİR YAKLAŞIM: PSİKODRAMA

Yıl 2018, , 148 - 161, 31.12.2018
https://doi.org/10.25203/idd.420651

Öz











Çatışma, örgütlerin kaçınılmaz bir gerçeği olup, ortadan kaldırılması
mümkün olmayan, fakat mutlak suretle yönetilmesi gereken temel bir olgudur.
Çatışma doğru yönetilmediği takdirde mikro ve makro boyutlarda yıkıcı sonuçlar
doğurabilir, o nedenle de gerek kavramsal gerekse uygulamalı olarak,
disiplinlerarası bir işbirliğiyle ele alınması önemlidir. Bu çalışmada,
geleneksel ve çağdaş çatışma çözümü teknikleri özetlenmiş, psikolojinin temel
kavramlarından psikodramanın örgütsel çatışma çözümünde kullanımının birey ve
örgüte olası pratik yararları irdelenmiş ve gerçekleştirilen nitel bir
araştırmanın verileri ışığında örgütlerdeki çatışmalara yönelik psikodrama tekniğinden
yararlanılan bir uygulama önerisi sunulmuştur.

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2003). Çatışma yönetimi ve örgüt verimliliğine etkisi, Kamu-İş Dergisi, 7 (2): 2-27.
  • Akkirman, A. D. (1998). Etkin çatışma yönetimi ve müdahale stratejileri, Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF Dergisi, 13 (2): 1-11.
  • Altınay, D. (2000). Psikodrama Grup Psikoterapisi El Kitabı, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Altunay, E., Oral, G. & Yalçınkaya, M. (2014). Eğitim kurumlarında mobbing uygulamalarına ilişkin nitel bir araştırma. Sakarya University Journal of Education, 4 (1): 62-80.
  • Ataman, G. (2009). İşletme Yönetimi (5. Basım), İstanbul: Türkmen Kitabevi.
  • Baltaş, Z. & Baltaş, A. (2008). Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Blake, R. H., Shepard, R. A. & Mouton, J. S. (1964). Managing Intergroup Conflict in Industry. Texas: Golf Publishing Company.
  • Büyükkaragöz, S. ve ark. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Campbell, J. L.A. & Graziano W. G. (2005). Methodologies for studying personality processes in interpersonal conflict, International Negotiation, 10, 165-182.
  • Doğan, T. (2012). Sağlıklı duygusal ilişkiler geliştirmede psikodramanın rolü: Bir olgu sunumu, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (37): 49-60.
  • Eren, E. (2014). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, İstanbul: Beta Yayınları.
  • Ersever, O. G. (1994). Psikodrama ile sözsüz iletişim teknikleri kullanılan encounter gruplarının karşılaştırılması. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6, 103-107.
  • Ferecov, R. (2011). İnsan Kaynakları Yönetiminde Performans Değerleme ve Uygulama, Bakü: Qafqaz Üniversitesi Yayınları.
  • Fine, L. J. (1979). Psychodrama. Ed. Corsini, R, F.E. Current Psychotherapies, Peacock Publishers, Inc.
  • Fisher, R. (2000). Sources of Conflict and Methods of Conflict Resolution, International Peace and Conflict Resolution, School of International Service, The American University.
  • Folger, J. P., Poole, M. S. & Stutman, R. K. (2013). Çatışma Yönetimi. Çev. Ed. Füsun Akkoyun, Ankara: Nobel Yayınları.
  • Geçtan, E. (2014). Tiyatro yolu ile ruhsal tedavi “psikodrama”. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 7(7): 103-112.
  • Graves, K. N., Frabutt, J. M. & Vigliano, D. (2007). Teaching conflict resolution skills to middle and high school students through interactive drama and role play, Journal of School Violence, 6 (4).
  • Kahn, R. L. & Boulding, E. (1964). Power and Conflict in Organizations. London: Tavistock Publications.
  • Kepçeoğlu, M. (1989). Psikolojik Danışma ve Rehberlik (4. Baskı), Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
  • Karataş, Z. (2009). Psikodrama ile yapılan grup çalışmasının ergenlerin sürekli kaygı düzeylerine etkisi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 34(360): 31-37.
  • Karataş, Z. & Gökçakan, Z. (2009). Bilişsel davranışsal teknikler ve psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerin saldırganlığını azaltmadaki etkilerinin karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9 (3): 1407-1452.
  • Karataş, Z. (2011). Psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerin çatışma çözme becerilerine etkisinin incelenmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11 (2): 601-614.
  • Katz, D. (1965). Nationalism and strategies of international conflict resolution. In H.C. Kelman (ed.), International behavior: A social psychological analysis. 356-390. New York: Holt, Rinehart & Winston.
  • Koçel, T. (1982). İşletme Yöneticiliği, Yönetici Geliştirme, Organizasyon ve Davranış, İstanbul: İ.Ü İşletme Fakültesi Yayınları.
  • Koçel, T. (2015) İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Mack, N. et al., (2005). Qualitative Research Methods: A Data Collector’s Field Guide. North Carolina: Family Health International.
  • Merriam, S. B. (1998). Qualitative Research in Practice: Examples for Discussion and Analysis. San Fransisco: Jossey- Bass.
  • Özbek, A. & Leutz, G. (1987). Psikodrama: Grup Psikoterapilerinde Sahnesel Etkileşim. Ankara: Has- Soy Matbaası.
  • Punch, K. F. (2005). Introduction to Social Research–Quantitative & Qualitative Approaches. London: Sage.
  • Samantaray, et al. (2016). Application of psychodrama on conflict management and assertive training. The International Journal of Indian Psychology. 3 (8).
  • Racelyte, D. (2006). Psychodrama and conflict resolution. Educational Psychology, 17, 44-49.
  • Rahim, M. A. & Bonoma, T. V. (1979). Managing organizational conflict: A model for diagnosis and intervention. Psychological Reports, 44, 1323-1344.
  • Rahim, M. A. (1985). A strategy for managing conflict in complex organizations, Human Relations, 38.
  • Rahim, M. A. (2002). Toward a theory of managing organizational conflict. International Journal of Conflict Management, 13 (3): 206-235.
  • Robbins, S. P. (1974). Managing Organizational Conflict, New Jersey: Prentice Hall Inc.
  • Özarallı, N. (2015). Örgüt kültürü ve işe ilişkin duygusal iyilik algısının çalışanların çatışma çözümü tarzları üzerindeki etkisi, İşletme Araştırmaları Dergisi, 7 (2): 7-37.
  • Sims, R. R. (2002). Managing Organizational Behavior, Quorum Books.
  • Solmuş, T. (2001). Örgütlerde kişilerarası gruplararası çatışmalar ve çatışma yönetimi. Türk Psikoloji Bülteni, 20, 40-49.
  • Stewart, C. & Edwards, H. (2012). Online collaboration: Using roleplay to develop skills in resolving conflict, International Education Studies, 5 (6).
  • Telman, N. & Adanalı, A. (2009). Başarıya Giden Yol Oyundan Geçer: İş’te Oyun. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Thomas, K. W. (1976). Conflict and conflict management. M. Dunnecte (Ed). Handbook of Industrial and Organizational Psychology. Chicago: Rand McNally: 889-935.
  • Thomas, K.W. & Ruble, T. L. (1977). Support a two-dimensional model of conflict behavior. Organizational Behavior and Human Performance, 16, 143-155.
  • Tokat, B. (1999). Örgütlerde çatışma ve çatışmanın yönetimi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1.
  • Trudel, J. & Reio, T. (2011). Managing work place incivility: the role of conflict management styles—antecedentorantidote? Human Resource Development Quarterly, 22(4): 395-423.
  • Ulupınar, S. (2014). Psikodrama uygulamasının hemşirelik öğrencilerinin sorun çözme becerisine etkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15, 55-62.
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Zhenzhong Ma (2007). Conflict management styles as indicators of behavioral pattern in business negotiation: The impact of conceptualism in two countries, International Journal of Conflict Management, 18 (3): 260-279.
Toplam 48 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İşletme
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Yonca Kırımlı

Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2018
Kabul Tarihi 31 Aralık 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018

Kaynak Göster

APA Kırımlı, Y. (2018). ÖRGÜTSEL ÇATIŞMA ÇÖZÜMÜ TEKNİKLERİNDE GÜNCEL BİR YAKLAŞIM: PSİKODRAMA. İş’te Davranış Dergisi, 3(2), 148-161. https://doi.org/10.25203/idd.420651

JB@W is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.