Yaşam Doyumunun Özyeterliliğe Etkisinde Yaşam Yöneliminin Aracı Rolü

Yıl 2019, , 78 - 87, 31.12.2019

Nükhet Bayer , Ayhan Bayram

https://doi.org/10.25203/idd.634417

Cited By: 1

Öz

Amaç: Hemşirelerde
yaşam doyumunun özyeterlilik üzerindeki etkisinde yaşam yöneliminin aracılık
etkisini belirlemektir. 

Yöntem: Kolayda
örnekleme yöntemine göre Ankara ilindeki üç özel hastanede çalışan hemşirelere
anket yapılarak elde edilen veriler analiz edilmiştir. Elde edilen veriler SPSS
24 programı, Amos 24 programı ve Process makrosu kullanılarak analiz
edilmiştir.

Sonuçlar: Regresyon
analizi sonucunda yaşam doyumunun, özyeterlilik ve yaşam yönelimi üzerinde;
yaşam yöneliminin de özyeterlilik üzerinde pozitif anlamlı bir etkisinin olduğu
belirlenmiştir.

Özgün Değer: Yaşam
doyumunun özyeterlilik üzerindeki etkisinde yaşam yöneliminin kısmi aracılık
etkisinin olduğu görülmüştür. 

Anahtar Kelimeler

Farkındalık, Gelişim, Hemşireler, Özyeterlilik, Yaşam Doyumu

Kaynakça

• Aiken, H.L. Sean, P. Clarke, D. ve Sloane, M. (2001). Hospital restructurıng: Does it adversely affect care and outcomes?. Journal Of Health And Human Services Administration, 23(4), 416-442.
• Akgündüz, Y. (2013). Konaklama işletmelerinde iş doyumu, yaşam doyumu ve öz yeterlilik arasındaki ilişkinin analizi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 180-204.
• Aspinwall, L.G. and Taylor, S.E. (1997). A Stitch in Time: Self-Regulation and Proactive Coping. Psychological Bulletin, 121(3), 417-436.
• Aydın, G. ve Tezer, E. (1991). İyimserlik, sağlık sorunları ve akademik başarı ilişkisi. Psikoloji Dergisi, 7(26), 2-9.
• Ayık, A. Savaş, M. ve Yücel, E. (2015). İlkokullarda görev yapan okul müdürlerinin genel öz yeterlik ile örgütsel bağlılık algıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 193-218.
• Bandura A. (1978). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Advances In Behaviour Research And Therapy, 1(4), 139-161.
• Bandura, A. (1986). The explanatory and predictive scope of self-efficacy theory. Journal Of Social And Clinical Psychology, 4(3), 359-373.
• Bandura, A. ve Locke, E.A. (2003). Negative self-efficacy and goal effects revisited. Journal Of Applied Psychology, 88(1), 87-99.
• Baron, R.M. ve Kenny, D.A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal Of Personality And Social Psychology, 51(6), 1173-1182.
• Büyükbeşe, T. ve Dağ, K. (2018). Etik liderliğin örgütsel adalet algısına etkisinde örgütsel güvenin aracı rolü. Social Sciences Studies Journal, 4(15), 979-994.
• Conversano, C. Rotondo, A. Lensi, E. Della, O.V. Arpone, F. ve Reda, M.A. (2010). Optimism and its impact on mental and physical well-being. Clinical Practice & Epidemiology In Mental Health, 6(1), 25-29.
• Cruz, J.P. Cabrera, D.N.C. Hufana, O.D. Alquwez, N. ve Almazan, J. (2018). Optimisim proactive coping and quality of life among nurses: A cros-sectional study. Journal Of Clinical Nursing, 27(9-10), 2098-2108.
• Duran, A. (2016). Okul yöneticilerinin mutluluk düzeylerinin öz yeterlikleriyle ilişkisi: Amasya ili örneği (Yüksek lisans tezi, Ege Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
• Duran, A. ve Yıldırım, N. (2017). The relationship between school administrators happiness levels and their self-efficiacy levels. International Journal Of Higher Education, 6(4), 210-228.
• Fronteira, I. ve Ferrinho, P. (2011). Do nurses have a different physical health profile? A systematic reviev of experimental and observational studies on nurses’ physical health. Journal Of Clinical Nursing, 20(17-18), 2404-2424.
• Iwatsubo, Y. Derriennic, F. Cassou, B. ve Poitrenaud, J. (1996). Predictors of life satisfaction amongst retired people in paris. International Journal Of Epidemiology, 25(1), 160-170.
• Kavgacı, H. ve Çalık, T. (2017). Öğretmenlerin işle bütünleşme düzeylerinin örgütsel ve bireysel değişkenlerle ilişkisi: Bir çoklu aracılık modeli. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 23(2), 223-248.
• Köybaşı, F. ve Dönmez, B. (2017). Okul yöneticilerinin girişimcilik, öz yeterlik ve örgütsel bağlılık algılarının analizi. Kurum Ve Uygulamada Eğitim Dergisi, 23(2), 249-280.
• Kudielke, B.M. Hanebuth, D. Kanel, R. Gender, M.L. Granda, G. ve Fisher, J.E. (2005). Healthy-related quality of life measured by the st12 in working population: Associations with psychosocial work characteristics. International Journal Of Nursing Studies, 10(4), 429-440.
• Larson, R. (1978). Thirty years of research on the subjective well-being of older americans. Journal Of Gerontlogy, 33(1), 109-125.
• Lau, R. Willetts, G. Hood, K. ve Cross, W. (2015). Development of self-efficacy of newly graduated registered nurses in an aged care program. Australaian Journal On Ageing, 34(4), 224-228.
• Luszczynska, A. Gutie, A.B.R.D. ve Schwarzer, R. (2005). General self-efficacy in various domains of human functioning: evidence from five countries. International Journal Of Psychology, 40(2), 80-89.
• Mcmanus, M. (1989). Nurse administration experience job satisfaction. Nurse Management, 20(9), 83-86.Omu, O. ve Reynolds, F. (2014). Religious faith and self-efficacy among stroke patients in Kuwait: Health professionals’ views. Disability And Rehabilitation, 36(18), 1529-1535.Özdemir, Y. (2009). Ergenlik döneminde benlik kurgusu gelişiminin anababanın çocuk yetiştirme stilleri açısından incelenmesi (Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
• Özdemir, G. (2011). Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin iletişim becerileri ve yaşam yönelimlerinin stresle başetme tutumları üzerin etkisi, (Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
• Özer, M. ve Karabulut, Ö.Ö. (2003). Yaşlılarda yaşam doyumu. Turkish Journal of Geriatrics, 6(2), 72-74.
• Özgür, G. Gümüş, A.B. ve Durdu, B. (2010). Evde ve yurtta kalan üniversite öğrencilerinde yaşam doyumu. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 1(1), 25-32.
• Sherer, M. Maddux, J.E. ve Mercandante, B. (1982). The self-efficacy scale: Construction and validation. Psychological Reports, 51(2), 663-671.
• Sohl, S.J. and Moyer, A. (2009). Refining the conceptualization of a future oriented self-regulatory behavior: Proactive coping. Personality And Individual Differences, 47(2), 139-144.
• Su, X. (2014). At-risk boys’ self-efficacy in a summer sports camp. (Doctoral Thesis, Texas A&M University). Retreived from https://oaktrust.library.tamu.edu/bitstream/handle/1969.1/ 154115/SU-DISSERTATION-2014.pdf?sequence=1&isAllowed=y.
• Tait, M. Padgett, M.Y. ve Baldwin, T.T. (1989). Job and life satisfaction: A reevaluation of the strength of the relationship and gender effects as a function of the date of the study. Journal Of Applied Psyshology, 74(3), 502-507.
• Wu, H. Chi, T.S. Chen, L. Wang, L. ve Jin, Y.P. (2010). Occupational stress among hospital nurses:cross-sectional survey. Journal Of Advanced Nursing, 66(3), 627-634.
• Yetim, Ü. (1991). Kişisel projelerin organizasyonu ve örüntüsü açısından yaşam doyumu (Doktora Tezi, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
• Yıldırım, F. ve İlhan, İ.Ö. (2010). Genel özyeterlilik ölçeği türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 21(4), 301-308.
• Yılmaz, V. ve Varol, S. (2015). Hazır yazılımlar ile yapısal eşitlik modellemesi: Amos, eqs, lisrel. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 44(4), 28-44.