A New View on the Role of Municipalities in Crime Prevention in Resilient Cities

Yıl 2019, Cilt: 10 Sayı: 28, 1020 - 1049, 31.12.2019

Mehmet Murat Payam

https://doi.org/10.31198/idealkent.634237

Cited By: 1

Öz

According
to the United Nations, one in five people in cities has been a victim of crime
and urban crime is seen as one of the three major threats in terms of urban
security. However, the 11th objective of the UN 2030 Agenda for Sustainable
Development is to make cities and human settlements inclusive, safe, resilient
and sustainable. Although it is the main responsibility of central governments
to prevent and combat crime, it is thought that municipalities have a key responsibility
in prevention of crime when local solutions to local problems are considered.
In this context, the key roles that municipalities have to play in crime
prevention and making their cities more secure through good governance for the
next generations are explained. This article is important for the purpose of
providing policy and action strategies and recommendations that can help
municipalities in crime prevention and increase security in cities. It is
believed that this article will assist in identifying and implementing
appropriate policy implementations at the local level in the context of crime
prevention and fighting crime more effectively. 

Anahtar Kelimeler

Resilient City, Security Governance, Urban Security, Municipalities, Crime Prevention

Dirençli Kentlerde Belediyelerin Suç Önlemedeki Rolüne Yeni Bir Bakış

Öz

Birleşmiş Milletlere göre, kentlerde beş kişiden biri suç mağduru olmakta ve kentsel suç, kent güvenliği açısından üç büyük tehditten biri olarak görülmektedir. Bununla birlikte, BM Sürdürülebilir Kalkınma için 2030 Gündeminin 11. hedefi, kentleri ve insan yerleşim yerlerini kapsayıcı, güvenli, dirençli ve sürdürülebilir hale getirmektir. Her ne kadar suçları önlemek ve suçla mücadele etmek merkezi yönetimlerin ana sorumluluğunda olsa da, yerel sorunlara yerel çözümler noktasında belediyelerin, suçları önlemede anahtar sorumluluğu olduğu düşünülmektedir. Bu bağlamda, suç önleme ve kentlerin gelecek nesiller için daha güvenli hale getirilmesinde, güvenlik yönetişimi çerçevesinde belediyelerin oynaması gereken kilit roller açıklanmıştır. Bu amaçla öncelikle dirençli kent ve kentsel güvenlik, suç önleme, yönetişim ve güvenlik yönetişimi kavramları yerel yönetimler bağlamında tartışılmıştır. Daha sonra güvenlik yönetişimi çerçevesinde belediyelerin suç önleme konusundaki rolüne değinilmiştir. Son olarak, kentlerde daha etkili suç önleme ve suçla mücadele bağlamında belediyelere uygulanabilir önerilerde bulunulmuştur. Bu makale, belediyelere suç önlemede yardımcı olabilecek politika, eylem stratejileri ve önerileri sunmayı amaçlaması bakımından önemlidir. Makalenin, suçu önleme ve suçla daha etkin mücadele bağlamında yerel düzeyde uygun politika uygulamalarının tanımlanmasına ve işe koşulmasına yardımcı olacağına inanılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Dirençli Kent, Güvenlik Yönetişimi, Kentsel Güvenlik, Belediyeler, Suç Önleme

Kaynakça

• Adalet Bakanlığı. (2015). Suç istatistikleri raporu 2015. Adli Sicil ve İstatistik Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Africa Forum for Urban Safety (AFUS) (2017). Local crime prevention toolkit. Draft version. African Forum for Urban Safety Learning Exchange 2017, 1-3 November, 2017, Durban, South Africa. http://www.mile.org.za/AFUS2017/DocumentsAFUS2017/Safer%20Cities%20_Toolkit.pdf adresinden erişilmiştit.
• Aksoy, E. (2007). Suç ve güvenli kent yaklaşımı. Dosya 06 Kent ve suç. 55, 11-15. TMMOB Mimarlar Odası, Ankara.
• Alaç, A. E. ve Çalı, H. H. (2012) Yerel yönetimler ve suç önleme. (S. Bozdemir ve U. Angun Ed.). Suç Önleme Sempozyumu, 7-8 Ekim 2011. Bursa.
• Ataç, E. (2007). Suçun kentsel mekândaki algısı ‘güvensizlik hissi’. Dosya 06 Kent ve suç. 55, 16-23. TMMOB Mimarlar Odası, Ankara.
• Ataç, E. ve Gürbüz, D. (2009). Kentsel mekânda gelişen suça müdahale etmede disiplinler arası güvenlik politikaları. PBD, 11(1), 25-46.
• Aydın, A.H. (2009). Güvenlik hizmetlerinde yerelleşme. (V. K. Bilgiç Ed.). Değişik yönleriyle yerelleşme. Ankara: Seçkin Yayınları. Belediye Kanunu (2005). Resmi Gazete. Sayı: 25874. www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5393.pdf adreinden erişilmiştir.
• Bilgiç, V. K. (2005). Yönetim ve güvenlik: Güncel sorunlar ve çözüm önerileri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Bulut, Y. ve Kara, M. (2011). Mahalle muhtarlarının kent ve mahalle güvenliğine ilişkin yaklaşımları: Antakya örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 8(15), 1-27.
• Bursa Emniyet Müdürlüğü. (2013). Kent suçlarını önleme. Avrupa Yerel ve Bölgesel Yönetimler Kongresi, Proje; Bir demokratik toplumda günlük yaşam içinde şiddete cevaplar. Avrupa Konseyi Yayını, 2013.
• Büyükşehir Belediyesi Kanunu(2004). Resmi Gazete. (Sayı: 25531) www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5216.pdf adresinden erişilmiştir.
• Ceritli, İ. (2003). Kentleşme sürecinin ekonomi politiği ve bir Türkiye uygulaması. Ankara: Yargı Yayınevi.
• Council of Europe. (1992). European urban charter. Conference of Local and Regional Authorities of Europe (CLRAE) on 18 March 1992, a Session held during the annual Plenary Session of the CLRAE (17-19 March 1992, Strasbourg). https://rm.coe.int/168071923d adresinden erişilmiştir.
• Council of Europe. (2002). Urban crime prevention:A guide for local authorities. ISBN 978-92- 871-4943-5, Strasbourg, 2002.
• Çakır, E., Sarıhan, Z. ve Sarıhan, N. Ö. (2014). Yerel yönetimlerde suç önleme politikası olarak farklılıkların yönetimi: Seferihisar Belediyesinde bir uygulama. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16 (Özel Sayı I), 227-231.
• Çalı, H. H. (2012). Avrupa kentsel şartı çerçevesinde güvenli kent ve yerel yönetimler. Türk İdare Dergisi, 475, 9-32.
• Çiriş, S. (2017). Kentsel planlamada paradigma değişiminin bir ürünü: Dirençli ulaştırma ve İstanbul kenti üzerine inceleme. 12. Ulaştırma Kongresi (Ulaştırma Politikaları) Bildiriler Kitabı, 24-26 Mayıs 2017. Ufuk Ofset. http://www.imo.org.tr/resimler/ekutuphane/pdf/18001_41_29.pdf adresinden erişilmiştir.
• Derdiman, R. C. (2010). Kentleşmenin suça etkisi ve kentlilerin suçla mücadelesinin sosyal ve hukuki boyutları. Çağdaş Yerel Yönetimler, 19(3), 49-73.
• Doğan, H. İ. ve Sevinç, B. (2011). Suç teorileri ve şehir güvenliği: Bitlis iliyle ilgili genel bir değerlendirme. Polis Bilimleri Dergisi, 13 (4), 28-54.
• Emniyet Genel Müdürlüğü (EGM). (2005). Şehir suçlarının önlenmesi: Yerel yönetimler için bir rehber.(Çev: İ. Yılmaz). EGM, APK Başkanlığı, Ankara
• Ergenç, S. ve Aydın, H. (2009). Yerel yönetimlerin çocuk suçluluğunu önlemedeki rolü. Denetişim, 3, 73-78.
• Eryılmaz, B. (2006). Kamu yönetimi. İstanbul: Erkam Matbaacılık.
• Es, M., ve Ateş, H. (2004). Kent yönetimi, kentlileşme ve göç: sorunlar ve çözüm önerileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 48, 205-248.
• European Council. (2009). Council decision setting up a European crime prevention network. Brussels: Council of the European Union, 2009, http://eur- lex.europa.eu/legalcontent/HR/TXT/PDF/?uri=CELEX:32009D0902vefrom=EN adresinden erişilmiştir.
• Frevel, B. (2006). Urban safety. German Policy Studies, 3 (1), 1-18.
• Gökulu, G. (2010). Kent güvenliği kentleşme ve suç ilişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24 (1), 209-226.
• Güçer, M. S. (2012). Kent güvenliği: İstanbul örneği. (S. Bozdemir ve U. Angun Ed.). Suç Önleme Sempozyumu, 7-8 Ekim 2011, Bursa.
• Gündüzöz, İ. (2016). Türkiye ve dünyada güvenli kent yaklaşımı: Kentsel güvenlik mi? Güvenli kent mi? Türk İdare Dergisi, 482, 335-370.
• Güzelsarı, S. (2003). Neo-Liberal politikalar ve yönetişim modeli. Amme İdaresi Dergisi, 36 (2), 17-34.
• Habitat II. (1996). The habitat agenda İstanbul declaration on human settlements, Habitat-II Declaration, United Nations Center for Human Settlements(UN-Habitat), http://www.un.org/ga/Istanbul+5/declaration adresinden erişilmiştir.
• Habitat III. (2016). United Nations’ new urban agenda, Habitat III, Resolution adopted by the General Assembly on 23 December 2016, Seventy-first session, Agenda item 20, 2017.
• Henden, H. B. ve Korkmaz, G. (2006). Kentsel güvenlik ve kent planlaması ilişkisi: kent güvenliği planlaması. Kent ve Sağlık Sempozyumu, Bursa.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (2001). The role of local government in community safety, crime prevention. Series No. 2, Bureau of Justice Assistance, U.S. Department of Justice, April 2001.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (2008). The international report on crime prevention and community safety: Trends and perspectives. Montreal: ICPC.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (2010). The international report on crime prevention and community safety: Trends and perspectives. Montreal: ICPC.
• International Centre for the Prevention of Crime (ICPC). (2016). The 5th international report crime prevention and community safety: Cities and the new urban agenda. Montreal: ICPC.
• İl Özel İdaresi Kanunu (2005). Resmi Gazete. Sayı: 25745. www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5302.pdf adresinden erişilmiştir.
• Karasu, M. A. (2008). Türkiye’de kentleşme dinamiklerinin suça etkisi. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 57 (4), 255-281.
• Key to Safer Municipalities. (2004). The key to safer municipalities. Fondation Docteur Philippe-Pinel and International Centre for the Prevention of Crime.National Crime Prevention Strategy of Canada, 2004. www.crime-prevention-intl.org/fileadmin/.../The_Key_to_Safer_Cities_ adresinden erişilmiştir.
• Kılıç, M. (2011). Serbest zaman etkinliklerinin (rekreasyonun) çocuk suçluluğunun önlenmesindeki işlevinin incelenmesi. I. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi, Yetişkin Bildirileri Kitabı, İstanbul.
• Kulach, J., Whiskin, N. ve Marks, E. (2006). Cultures of prevention - urban crime prevention policies in Europe: towards a common culture? European Forum for Urban Safety, Secucities Local Policies, Paris, France, 2006.
• Melbourne Council. (2014). Beyond the safe city strategy: 2014-17. City of Melbourne, Melbourne
• Milliken, J. (2016). Urban safety and security: Lessons from the last two decades and emergent issues, Synthesis report of the conference - Reviewing the State of Safety in World Cities: Safer Cities +20, Geneva 6-8 July 2016.
• Mutlu, S. (2007) Türkiye’de yaşanan gecekondulaşma süreci ve çözüm arayışları: Ankara örneği. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi (Kent ve Çevre Bilimleri) Anabilim Dalı.. Ankara.
• National Crime Prevention Center (NCPC). (2000). Making South Africa safe. a manual for community based crime prevention. Pretoria: National Crime Prevention Centre.
• Newman, T. (2002). Promoting resilience: A review of effective strategies for child care services. Centre for Evidence Based Social Services, University of Exeter, 2002.
• Newman, T. (2004). What Works in Building Resilience. Barkingside: Barnardo’s Publications.
• Oktay, T. (2017). Gençliğe yönelik politika ve uygulamalarda yerel yönetimlerin rolü”, MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(3), 309-336.
• Özbey, M. ve Özel, M. (2015). Kentsel haklar ve kolluğun işlevleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 17(1), 35-49.
• Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun (2004). Resmi Gazete. Sayı: 25504. http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5188.pdf adresinden erişilmiştir.
• Payam, M. M. (2018). Daha emin, güvenli ve adil şehirler: Adıyaman yerel yönetimleri için bir strateji önerisi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(30), 1270-1318., Doi:10.14520/adyusbd.438982
• Sansfaçon, D. ve Brandon, W. (1999). Crime prevention digest II: Comparative analysis of successful community safety. Montreal: International Centre for the Prevention of Crime.
• Shabangu, T. ve Petrella, L. (2007). The local crime prevention toolkit. (M. Shaw ve K. Travers Der.), Strategies and Best Practices in Crime Prevention in particular in relation to Urban Areas and Youth at Risk içinde (155-165). Proceedings of the Workshop held at the 11th UN Congress on Crime Prevention and Criminal Justice Bangkok, Thailand 18-25th April 2005.
• Shaw, M. (1998). The role of local government in crime prevention in South Africa”. Institute for Security Studies, Occasional Paper No 33, August 1998.
• Shaw, M. (2001a). The role of local government in community safety. Montreal: International Centre for the Prevention of Crime.
• Shaw, M. (2001b). Crime prevention as an investment for cities: Experience from northern countries. IFUP 4th International Conference, Marrakesh, Morrocco, October 16-19th 2001.
• Shaw, M. ve Travers, K. (2007). Strategies and best practices in crime prevention in particular in relation to urban areas and youth at risk. Proceedings of the Workshop held at the 11th UN Congress on Crime Prevention and Criminal Justice, Bangkok, Thailand 18-25th April 2005, Montreal, 2007.
• Svitková, K. (2014). Contemporary security from the urban standpoint: Cities in the face of risks and threats. Journal of the Spanisch Institute for Strategic Studies, 3, 1-18.
• T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, (2014). Kentleşme-suç ilişkisi ve önlenmesi. Proje Değerlendirme Kurulu Raporu.
• Tangör, B. (2004). Güvenlik yönetişimi yaklaşımı ve Avrupa güvenlik ve savunma politikası. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(3), 253-268.
• Ulusal Suç Önleme Çerçevesi (2012). National crime prevention framework. Prepared by the Australian Institute of Criminology on behalf of the Australian and New Zealand Crime Prevention Senior Officers’ Group, 2012, http://www.aic.gov.au/media_library/aic/ncpf/ncp_framework.pdf adresinden erişilmiştir.
• UN-Habitat. (2007). Enhancing urban safety and security: Global report on human settlements 2007. United Nations Human Settlements Programme, Kenya: Nairobi.
• UN-Habitat. (2011). Safer cities programme: A safer and just city for all. Nairobi: UN-Habitat.
• UN-Habitat. (2015). I make my city safer TOOLKIT. World Urban Campaign, 2015.
• United Nationas Development Programme (UNDP). (1997). Governance for sustainable human development. New York
• United Nations (UN). (1995). Guidelines for cooperation and technical assistance in the field of urban crime prevention, ECOSOC resolution 1995/9 annex, 1995.
• United Nations (UN). (2002). Guidelines for the Prevention of Crime, ECOSOC resolution 2002/13 annex, 2002.
• United Nations (UN). (2009). Cross-cutting issues: Crime prevention assessment tool, criminal justice assessment toolkit 5. New York, 2009.
• United Nations (UN). (2015). Transforming Our World: The 2030 Agenda for Sustainable Development. A/RES/70/1, United Nations.
• United Nations Office for Disaeaster Risk Reduction (UNISDR). (2010). Making cities resilient: My city is getting ready. https://www.unisdr.org/files/14043_campaignkit1.pdf adresinden erişilmiştir.
• United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC). (2010). Handbook on the crime prevention guidelines: Making them work. New York, 2010.
• United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC). (2016). Governing safer cities: Strategies for a globalised world, a framework to guide urban policy-makers and practitioners, South Africa, 2016.
• Williams, N. (2014). 100 Promising practices on safer cities: Collation of urban safety practices. The Global Network on Safer Cities, 2014.
• Women in Cities International (WICI). (2016). Partners’ consultation towards un guidelines on safer cities, final report. Montréal, Québec, Canada. http://femmesetvilles.org/wp-content/uploads/2018/04/PartnersCons_Final-Report_WICI.pdf.
• Yılmaz, S. (2012). Terörle mücadelede yeni iç güvenlik yönetimi. Ankara: Detay Yayınları.
• Yüksel, M. (2000). Yönetişim (Governance) kavramı üzerine. Ankara Barosu Dergisi, 58 (3), 145-160.
• Zengin, E. ve Kesgin, M. (2013). Yerel yönetimlerin çocuk suçluluğunun önlenmesinde ilgili kurumlarla etkileşimi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 37, 13-32.