Model Reivew Related to The Effects of Teachers’ Levels of Ecological Citizenship

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 46 - 61, 08.12.2018

Kadir Karatekın

Öz

This
research has been handled for two purposes: First, determining the level of
ecological citizenship of teachers; secondly, the level of curiosity about the
environment, the frequency of participation in environmental activities, investigating
the relationship between the dimensions of Ecological Citizenship Scale (ECS).
In line with this aim, in 2017-2018 academic year, a total of 296 teachers
working in different branches in the public educational institutions affiliated
to the Ministry of National Education Ecological Citizenship Scale (ECS)
developed by Karatekin and Uysal (2018) was applied. As a result of the study,
it was determined that the teachers' ecological citizenship levels were low in
the dimension of participation, moderate in the responsibility dimension,
sustainability and high in the dimension of rights and justice. It was seen
that teachers’ ecological citizenship levels which were composed of all
dimensions of the scale were at moderate level. External variables in the
structural equation model; the level of curiosity about the environment and the
frequency of participation in environmental activities; and internal variables
were formed from the variables of participation, sustainability,
responsibility, rights and justice. Goodness of fit indexes of model (χ2/sd= 2.03,
p=.13 RMSEA=.059, % 90 RMSEA CI= .000-.014, AGFI=0,95, NNFI=0,97 ve SRMR=.016) show
that the model is at acceptable level. According to the results of path
analysis, the level of curiosity about the environment significantly affects
the sustainability, responsibility, rights and justice dimensions of the
ecological citizenship scale. It was determined that the frequency of
participation in environmental activities directly affected all dimensions of
ecological citizenship. The results showed that, they positively predicted the
sustainability and responsibility dimensions of rights and justice,
responsibility of sustainability dimension and participation of responsibility
dimension as well. 

Anahtar Kelimeler

Ecological citizen, ecological citizenship education, teacher, environmental education

Kaynakça

• Akyüz, Y. (1978). Türkiye’de öğretmenlerin toplumsal değişimdeki etkileri 1848-1940. Ankara: Doğan Basımevi.
• Altınöz, N. (2010). Fen bilgisi öğretmen adaylarının çevre okuryazarlık düzeyleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• Beck, U. (2003). Toward a new critical theory with a cosmopolitan intent. Constellations, 10 (4), 453-468.
• Biagi, M. & Ferro, M. (2011). Ecological Citizenship and Social Representation of Water: Case Study in Two Argentine Cities. Sage Open, 1 (2), 1-8.
• Bruner, J. (2009). Eğitim Süreci. (Çev: T. Öztürk). Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak E K., Akgün, Ö. E. Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri, Ankara: Pegem Akademi.
• Carson, R. (2011). Sessiz bahar. (Çev. Ç. Güler). Ankara: Palme Yayıncılık.
• Crane, A., Matten, D. & Moon, J. (2008). Ecological citizenship and the corporation: Politicizing the new corporate environmentalism. Organizition & Environment. 21(4), 371-389.
• Çokluk, Ö. S., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, S. (2012). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: spss ve lisrel uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Dobson, A. (2007). Environmental citizenship: Towards sustainable development. Sustainable Development. 15, 276-285.
• Dobson, A. (2006). Ecological citizenship: A defence. Environmental Politics, 15, 447–451.
• Dobson, A. (2003). Citizenship and the environment, Newyork: Oxford University Press.
• Ekinci, O (1994). Çevreciliğin ABC si. İstanbul: Simavi Yayınları.
• Erdilmen, Ş. (2012). Niğde üniversitesi eğitim fakültesi öğrencilerinin Çevresel vatandaşlık düzeylerinin incelenmesi ve sosyal bilgiler öğretmenliği lisans programı öğrencilerinin durumu ile karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
• Horton, D. (2006). Demonstrating environmental citizenship? A study of everyday life among green activists. A. Dobson & D. Bell (Ed.) Environmental Citizenship (p.127-151). London: The MIT Press.
• Humphreys, D. (2009). Environmental and ecological citizenship in civil society. The International Spectator. 44(1), 171-183.
• Jagers, S. C., Matti, S. & Martinsson, J. 2014. Ecological citizenship: A driver of pro-environmental behaviour? Environmental Politics, 23, 434-453.
• Jagers, S.C. & Matti, S. (2010). Ecological citizens: Identifying values and beliefs that support ındividual environmental responsibility among Swedes. Sustainability. (2), 1055-1079.
• Jagers, S.C. (2009). In search of the ecological citizen. Environmental Politics. 18 (1), 18-36.
• Jensen, B.B. (2002). Knowledge, action and pro-environmental behaviour. Environmental Education Research. 8 (3), 325-334.
• Jöreskog, K. G., & Sörbom, D. (1993). LISREL 8: Structural equation modeling with the SIMPLIS command language. Scientific Software International.
• Kanbak, A. (2015). Üniversite Öğrencilerinin çevresel tutum ve davranışları: farklı değişkenler açısından Kocaeli Üniversitesi Örneği. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. (30), 77-90.
• Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karatekin, K. (2011). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının çevre okuryazarlık düzeylerinin belirlenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Karatekin, K. (2013). Comparison of environmental literacy levels of pre-servive teachers. International journal of Academic Research Part B. 5 (2), 5-14.
• Karatekin, K., Kuş, Z. ve Merey, Z. (2014). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının çevre sorunlarının çözümünde sosyal katılımları. İlköğretim Online. 13 (2), 345-361.
• Karatekin, K., Salman, M. & Uysal, C. (6-9 Temmuz 2017). Öğretmen Adaylarının Ekolojik Vatandaşlık Düzeylerinin Karşılaştırılması. III. Uluslararası Türk Kültür coğrafyasında Eğitim ve Sosyal Bilimler Sempozyumu. Üsküp-Makedonya.
• Karatekin, K. & Uysal, C. (2018). Ecological citizenship scale development study. International Elektronic Journal of Environmental Education, 8 (2), 82-104.
• Keleş, İ., Metin, H. & Sancak, H.Ö. (2005). Çevre kalkınma ve etik. Ankara: Alter Yayıncılık.
• Kılıç, S. & Tok, N. (2014). Geleneksel adalet anlayışlarından çevresel adalet anlayışına. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi. 6 (3), 213-228.
• Kılıç, S. (2011). Daha iyi bir sürdürülebilirlik için çevresel adalet. Küresel Bakış. 1(1), 1-12
• Kışlalıoğlu, M. &Berkes, F. (2010). Çevre ve ekoloji. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Kibert, C. N. (2000). An analysis of the correlations between the attitude, behavior, and knowledge components of environmental literacy in undergraduate university students. Unpublished Master Dissertation, The Graduate School of the Unıversıty of Florıda, USA.
• Kline, R. B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modelling. New York: Guilford Publications.
• MacPherson, S. (2005) Educating ecological citizens the blue planet. Canadian Journal of Environmental Education. 10, 141-156.
• Mcbeth, W. and Volk, T. (2010). The national environmental literacy project: a baseline study of middle grade students in the United States, The Journal of Environmental Education, 41 (1), 55-67. Martinho, A.P., Nicolau, P. B., Caeiro, S., Amador, F. & Oliveira, C. (25-29 October, 2010). Environmental citizenship and participation. The rol of education programs. Knowledge Collaboration & Learning for Sustainable Innovation ERSCP-EMSU Conference, Delft, The Netherlands. Martinsson, J. & Lundqvist, L.J. (2010). Ecological citizenship: coming out “clean” without turing “green” ?Environmental Politics. 19 (4), 518-537.
• Moffatt, I. (2000). Ecological footprints and sustainable development. Ecological Economics, 32, 359-362.
• Özden Özdemir, D. (2011). İlköğretim okullarında çevresel vatandaşlık eğitimi. Yayımlanmamış doktara tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Saiz, A.V. (2005). Globalisation, cosmopolitanism and ecological citizenship. Environmental politics, 14 (2), 163-178.
• Schumaker, R. E., & Lomax, R. G. (1996). A beginner’s gu¬ide to structural equation modeling. NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
• Simonnet, D. (1993). Çevrecilik. (Çev: M. S. Şakiroğlu). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Steenbergen, B.V. (1994). Towards a global ecological citizen. Bart van Steenbergen (Ed.). The condition of citizenship. (pp.141-152). London: SAGE Publications.
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3 (6), 49-74.
• Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics (Aforth ed.). MA: Allyn & Baconi Inc.
• Timur, S. (2011). Fen bilgisi öğretmen adaylarının çevre okuryazarlık düzeylerinin belirlenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Uysal, C. (2018). Sınıf öğretmeni adaylarının ekolojik vatandaşlık düzeylerinin belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kastamonu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kastamonu.
• Yavetz, B., Goldman, D. & Pe'er, S. (2009). Environmental literacy of pre-service teachers in Israel: a comparison between students at the onset and end of their studies', Environmental Education Research, 15: 4, 393-415.
• Yavuz Atar, H. (2017). Çok değişkenli istatistik. Yayımlanmamış ders notu, Eğitim Bilimleri Bölümü, Gazi Üniversitesi, Ankara.