Examination of Patient Family’ Communication with Neurology Intensive Care Nurses

Yıl 2021, Sayı: 13, 88 - 105, 29.04.2021

Dilek Baykal , Aysel Çavuşoğlu , Sevda Öztürk Erden

https://doi.org/10.38079/igusabder.870481

Cited By: 1

Öz

Aim: Neurological diseases are among the diseases that require the most intensive care in the chronic period, with an acute and chronic period. Nurses working in the intensive care unit communicate with the patient as well as their family. Sudden changes in the patient, especially in intensive care units, can be reflected in the relatives of the patient and problems may occur in communication with nurses. This study aimed to examine the communication of nurses working in the neurology intensive care unit with the patient family and the influencing factors.

Methods: Ten neurology intensive care unit nurses, who had been working in the intensive care unit for at least 6 months and agreed to participate in the study after the purpose of the study was explained, were included in this study. An appointment was made by talking to the nurses beforehand. Interviews were carried out through a semi-structured interview form created using the literature. During the interviews, the consent of the participants was obtained and audio recording was made, and verbatim transcriptions were made. Thematic analysis was used in the analysis of the interviews.

Results: Participants mean age 37,3±4,5 and duration of work 13,6±8,92 years. Eight nurses stated that they chose their profession voluntarily, and one nurse stated that they preferred to work in the intensive care unit. It was understood that when the participants had communication problems with their relatives, their daily and private lives were negatively affected. In addition, the participants described the behaviours of the relatives of the patients towards themselves as “disrespectful” and “lack of empathy”. Finally, it is understood that the intensive care and hospital conditions also contribute to the communication problems with the relatives of the patients.

Conclusions: In general, it was understood that nurses were not satisfied with the way patients’ family communicated, negative behaviors of patients’ family reduced their work motivation and they expected respect from their relatives. Understanding the communication styles of patients’ family through the eyes of nurses will provide an insight into the experiences of nurses who make an important contribution to public health. 

Anahtar Kelimeler

Neurology intensive care, nurse, communication, patient family

Hasta Ailesinin, Nöroloji Yoğun Bakım Hemşireleriyle İletişiminin Araştırılması

Öz

Amaç: Nörolojik hastalıklar akut ve progresif seyir göstermesiyle kronik dönemde en fazla yoğun bakıma ihtiyaç duyulan hastalıklardandır. Yoğun bakımda çalışan hemşireler hastayla olduğu kadar hasta ailesiyle de iletişim kurarlar. Özellikle yoğun bakımlarda hastada gelişen ani değişiklikler hasta yakınına yansıyabilmekte ve hemşirelerle iletişimlerinde sorunlar yaşanabilmektedir. Bu çalışmada nöroloji yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerin hasta ailesiyle iletişimleri ve etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır.

Yöntem: Bu çalışmaya en az altı aydır yoğun bakım ünitesinde çalışan ve çalışmanın amacı açıklandıktan sonra çalışmaya katılmayı kabul eden 10 nöroloji yoğun bakım ünitesi hemşiresi dâhil edildi. Hemşirelerle önceden telefonla görüşülerek randevu alındı. Literatürden yararlanılarak oluşturulan yarı yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla görüşmeler gerçekleştirildi. Görüşmelerin gerçekleştirilmesi esnasında katılımcıların onamı alınarak sesli kayıt alındı, bire-bir dökümleri gerçekleştirildi. Görüşmelerin analizinde tematik analiz kullanıldı.

Bulgular: Katılımcıların yaşları ortalama 37,3±4,5 ve çalışma süreleri 13,6±8,92 yıldır. Sekiz hemşire mesleğini kendi isteğiyle seçtiğini belirtirken, bir hemşire de yoğun bakım ünitesinde çalışmayı kendisinin tercih ettiğini belirtti. Katılımcıların hasta yakınlarıyla iletişim problemi yaşadıklarında günlük yaşamlarının ve özel hayatlarının olumsuz etkilendiği anlaşıldı. Ayrıca katılımcılar hasta yakınlarının kendilerine davranışlarını “saygısızca” ve “empati yoksunu” olarak tanımladılar. Son olarak yoğun bakım ve hastane koşullarının da hasta yakınlarıyla iletişim problemi yaşamalarına katkıda bulunduğu anlaşılmaktadır.

Sonuç: Genel olarak hemşirelerin hasta yakınlarının iletişim kurma şeklinden hoşnut olmadığı, hasta yakınlarının olumsuz davranışlarının iş motivasyonlarını azalttığı ve hasta yakınlarından saygı bekledikleri anlaşıldı. Hemşirelerin gözüyle hasta yakınlarının iletişim kurma biçimlerinin anlaşılması toplum sağlığına önemli katkı sağlayan hemşirelerin yaşadıklarına bakış sağlayacaktır. 

Anahtar Kelimeler

Nöroloji yoğun bakım, hemşire, iletişim, hasta ailesi

Kaynakça

• World Health Organization. Neurological disorders: public health challenges. https://www.who.int/mental_health/neurology/neurodiso/en/. Erişim Tarihi 20 Kasım 2020
• Bolton CF. Neuromuscular manifestations of critical illness. Muscle & Nerve: Official Journal of the American Association of Electrodiagnostic Medicine. 2005;32(2):140-163.
• Topcuoğlu AM, Kocaman Sağduyu A, Öztürk Ş, Nazliel B, Şirin H. Türkiye’de nörolojik yoğun bakım. Türk Nöroloji Dergisi. 2011;17(1):7-16.
• Rubinos C, Ruland S. Neurologic complications in the intensive care unit. Current neurology and neuroscience reports. 2016;16(6):57-74.
• Adam S, Osborne S, Welch J. Critical Care Nursing: Science and Practice. Oxford University Press; 2017.
• Arslanian-Engoren C, Scott LD. Clinical decision regret among critical care nurses: a qualitative analysis. Heart & Lung. 2014;43(5):416-419.
• Leung D, Blastorah M, Nusdorfer L, et al. Nursing patients with chronic critical illness and their families: a qualitative study. Nurs Crit Care. 2017;22(4):229-237. doi:10.1111/nicc.12154.
• Leung D, Angus JE, Sinuff T, Bavly S, Rose L. Transitions to end-of-life care for patients with chronic critical illness: a meta-synthesis. American Journal of Hospice and Palliative Medicine. 2017;34(8):729-736.
• Nelson JE, Kinjo K, Meier DE, Ahmad K, Morrison RS. When critical illness becomes chronic: informational needs of patients and families. J Crit Care. 2005;20(1):79–89.
• Baysal EG. Sağlık Çalışanlarının Hastalarla Olan İletişim Problemlerine Yönelik Bir Alan Çalışması: Diyarbakır Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi Örneği. [yüksek lisans tezi]. İstanbul, Türkiye: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü;2014.
• Baykal D, Tütüncü SK. Yoğun bakımdaki sağlık çalışanlarının hasta yakınlarıyla olan iletişiminin araştırılması. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 2017;(1):33-47.
• Wysham NG, Mularski RA, Schmidt DM, et al. Long-term persistence of quality improvements for an intensive care unit communication initiative using the VALUE strategy. Journal of critical care. 2014;29(3):450-454.
• Wysham NG, Hua M, Hough CL, et al. Improving intensive care unit-based palliative care delivery: a multi-center, multidisciplinary survey of critical care clinician attitudes and beliefs. Critical care medicine. 2017;45(4):e372.
• Courvoisier DS, Agoritsas T, Perneger TV, Schmidt RE, Cullati S. Regrets associated with providing healthcare: qualitative study of experiences of hospital-based physicians and nurses. PloS one. 2011;6(8):e23138.
• Radtke K. Improving patient satisfaction with nursing communication using bedside shift report. Clin Nurse Spec. 2013;27:19–25. doi:10.1097/NUR.0b013e3182777011
• Boykins AD. Core communication competencies in patient-centered care. ABNF J. 2014;25:40–45.
• Yoo HJ, Lim OB, Shim JL. Critical care nurses’ communication experiences with patients and families in an intensive care unit: a qualitative study. Plos one. 2020;15(7):e0235694.
• Kahraman G, Engin E, Dülgerler Ş, Öztürk E. The job satisfaction of critical care unit nurses and affecting factors. DEUHYO ED. 2011;4:12–8.
• Kocaman, E. Hemşirelerde Tükenmişlik ile Rol Çatışması ve Rol Belirsizliği Arasındaki İlişki: Çorlu Devlet Hastanesi Örneği. [yüksek lisans tezi]. Tekirdağ, Türkiye: Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sağlık Yönetimi Anabilim Dalı;2015.
• Franco GP, de Barros AL, Nogueira-Martins LA, Zeitoun SS. Burnout in nursing residents. Revista da Escola de Enfermagem da USP. 2011;45(1):12-18.
• Da Silva APF, Carneiro LV, Ramalho JPG. Incidence of burnout syndrome in nursing professionals in intensive therapy unit. Revista de Pesquisa, Cuidado é Fundamental Online. 2020;12:915-920.
• Penner LA, Dovidio JF, Piliavin JA. Prosocial behavior: Multilevel perspectives. Annual Review of Psychology. 2005;56:365-392.
• Austin W, Goble E, Leier B. Compassion fatigue: The experience of nurses. Ethics and Social Welfare. 2009;3(2):195-214.
• Rushton CH, Kaszniak AW, Halifax JS. A framework for understanding moral distress among palliative care clinicians. Journal of Palliative Medicine. 2013;16(9):1074-1079.
• Decety J, Yoder KJ. Empathy and motivation for justice: Cognitive empathy and concern, but not emotional empathy, predict sensitivity to injustice for others. Social Neuroscience. 2015;11(1):1-14.
• Labrague LJ, McEnroe‐Petitte DM, Gloe D, Tsaras K, Arteche DL, Maldia F. Organizational politics, nurses' stress, burnout levels, turnover intention and job satisfaction. International nursing review. 2017;64(1):109-116.
• Al Sabei SD, Labrague LJ, Miner Ross A, et al. Nursing work environment, turnover intention, job burnout, and quality of care: the moderating role of job satisfaction. Journal of Nursing Scholarship. 2020;52(1):95-104.
• Kitson AL. The fundamentals of care framework as a point-of-care nursing theory. Nursing Research. 2018;67(2):99-107.
• Duchscher JB. A process of becoming: the stages of new nursing graduate professional role transition. J. Contin. Educ. Nurs. 2008;39(10):441-450.
• Liang HF, Lin CC, Wu KM. Breaking through the dilemma of whether to continue nursing: Newly graduated nurses' experiences of work challenges. Nurse Education Today. 2018;67:72-76.
• Hetland B, Hickman R, McAndrew N, Daly B. Factors influencing active family engagement in care among critical care nurses. AACN advanced critical care. 2017;28(2):160-170.
• Nelson JE, Hope AA. Integration of palliative care in chronic critical illness management. Respiratory care. 2012;57(6):1004-1013.
• Roulin M, Spirig R. Developing a care program to better know the chronically critically ill. Intensive Crit. Care Nurs. 2006;22:355-361. doi:10.1016/j.iccn.2006.02.004.
• Wong P, Liamputtong P, Koch S, Rawson H. Families’ experiences of their interactions with staff in an Australian intensive care unit (ICU): a qualitative study. Intensive and Critical Care Nursing. 2015;31(1):51-63.
• Besey Ö, Dağcı S. Yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin karşılaştıkları sorunlar. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi. 2020;24(3):170-183.
• Yeşiltaş A, Gül İ. Hemşirelerin çalışmak için tercih ettikleri birimler ve tercih nedenleri. MAKÜ Sag. Bil. Enst. Derg. 2016;4(2):74-87.