Örgütlerde Yaratıcılık Gerçekleştirme Olanağı Üzerine Bir Araştırma
Yıl 2021,
, 282 - 298, 21.09.2021
Ertan Gündüz
,
Nursefa Keskin
Öz
Değişim hızının yüksek olduğu günümüzde, örgüt başarısının en önemli etkenlerinden biri olan liderlerin örgüt çalışanlarını yaratıcılığa ikna etmelerinde Enneagram öğretisi/bilimi kurtarıcı olabilir. Bu çalışmada genel olarak Enneagram bilgisinin liderlik davranış tarzına etkisi üstünde durulmuştur. Enneagram bilimini öğrenen lider ve astların ortaya koyacağı başarı ve tarzın örgütteki etkililiği ve yaratıcı liderliğin başarılı uygulamasına katkısı üzerine odaklanılmıştır. Lider ve astlarından oluşan Afyon İlindeki eğitim teşkilatının örneklemi oluşturduğu gönüllü katılımcılara (N=194) Enneagram eğitimi (60 saat) ön ve son test uygulanmıştır. Yaratıcı liderliği benimsenme derecesi yüksek bir ölçekle ortaya koymak amacıyla keşfedici faktör analizi ile ölçek geliştirmek amacıyla önceki çalışmalara ilaveten yöneticilerle yapılan araştırma kısmında değinilen görüşmelerden yararlanılmıştır. Yöneticilerin Enneagram öğretisi kavrayışına sahip olduktan sonra yaratıcı liderlik açısından astlarından daha çok fayda sağladıkları bulunmuştur. Yaratıcı liderlik safhaları Enneagram öğretisi sayesinde daha dengeli ve etkili kullanılmaya başlanmıştır.
Kaynakça
- ADA, D. B. (2012). Yaratıcı liderlik ölçeğinin geliştirilmesi ve okul öncesi yönetici ve öğretmenlerinin yaratıcı liderlik özelliklerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- BASADUR, M. (2004). Leading others to think innovatively together: Creative leadership. The Leadership Quarterly, 15(1), 103-121.
- BASADUR, M. S. & GELADE, G. (2002). Knowing and thinking: A new theory of creativity. Management of Innovation and New Technology Research Centre Working Paper 105, McMaster University, Hamilton, Ontario, Canada L8S 4M4.
- BASS, B. M. (1999). Two decades of research and development in transformational leadership. European journal of work and organizational psychology, 8(1), 9-32.
- BATI, U. (2018) Enneagram ile Kişilik Analizi. Alfa yayınları, İstanbul, Mart s.265-317.
- BLAND, A. (2010). The Enneagram: A review of the empirical and transformational Literature. The Journal of Humanistic Counseling, 49(1), 16–31.
- COLINA, T. (1998). Nine ways of looking at work. The Journal for Quality and Participation, 21(5), 56–60.
- DANIELS, D. & PRICE, V. (2009). The Essential Enneagram: The Definitive Personality Test and Self-Discovery Guide--Revised & Updated. US, Harper One.
- DANIELS, D., SARACINO, T., FRALEY, M., CHRISTIAN, J. & PARDO, S. (2018). Advancing ego development in adulthood through study of the enneagram system of personality. Journal of adult development, 25(4), 229-241.
- DEMİREL Y. E., GENÇER, A. G., ÜNAL, Ö. ve AYDEMİR, Ö. (2014). Enneagram'dan dokuz tip mizaç modeli’ne: Bir öneri. Education & Science/Eğitim ve Bilim, 39(173).
- FIEDLER, F. E. (1964). A contingency model of leadership effectiveness. Advances in experimental social psychology, 1, 149-190.
- GILSON L. L., MATHIEU J. E., SHALLEY C. E., RUDDY T. M. (2005). Creativity and standardization: Complementary or conflicting drivers of team effectiveness? Academy of Management Journal, 48, 521–531.
- GÜNDÜZ, E. (2013) Innovation Contingencies Affected by Competitive Tension. The Journal of American Business Review, Cambridge, 19(1), 202-208.
- GÜNEY, S. (1992, Mart), Fiedler’ in Durumsal Önderlik Modeli Açısından Atatürk’ün Önderliğinin değerlendirilmesi, Atatürk Araştırma Dergisi, 8(23), 17.
- GÜNEY, S. (2015, Eylül), Liderlik, Nobel yayınevi, 1-27.
- HOLLAND, J. L. (1959). A theory of vocational choice. Journal of Counseling Psychology, 6, 35-45.
- KAHAI S. S., SOSIK J. J., AVOLIO B. J. (2003). Effects of leadership style, anonymity, and rewards on creativity-relevant processes and outcomes in an electronic meeting system context. Leadership Quarterly, 14, 499–524.
- KALE, S. H. & SRIVASTAVA, S. (2003). The enneagram system for enhancing workplace spirituality. Journal of Management Development, 22(4), 308–328. https://doi.org/10.1108/02621 71031 04675 96.
- KOÇEL, T. (2010), İşletme Yöneticiliği, Beta Yayınevi, İstanbul, 569.
- KURTZBERG T. R. (2000). Creative styles and teamwork: Effects of coordination and conflict on group outcomes. Unpublished doctoral dissertation. Northwestern University, Evanston, IL.
- KURZWEIL, R., (2016), İnsanlık 2.0, Çev. Mine Şengel, Alfa Yayınları, İstanbul.
- LOGIA, P. (2016)’den aktaran Prof. Dr. Ziya Selçuk, Dokuz Tip Mizaç Modeli Semineri (12.06.16), Erişim tarihi: 11.10.2018, saat, 11:23, https://vimeo.com/94501765.
- MARŞAP, A. (2009). Yaratıcı Liderlik 21.Yüzyılda Yaratıcı Liderlik ve Yönetişim, Gazi Kitabevi, 51-56.
- MATISE, M. (2007). The enneagram: An innovative approach. Journal of Professional Counseling: Practice, Theory, and Research, 35(1), 38-58.
- NAUTA, M. M. (2010). The development, evolution, and status of Holland’s theory of vocational personalities: Reflections and future directions for counseling psychology. Journal of counseling psychology, 57(1), 11.
- ORMOND, C. H. (2007). The effects of emotional intelligence and team effectiveness of a newly formed corporate team learning the Enneagram. Dissertation Abstracts International: Section B: The Sciences and Engineering, 68, 2699.
- RISO, D. R. ve HUDSON, R. (2009). Enneagram ile Kişilik Analizi, Çev. Günseli Aksoy, Butik Yayıncılık, İstanbul, 179-203.
- SELÇUK, Z. ve YILMAZ, D. E. (2015). Dokuz tip mizaç modeli’ ne göre rehberlik yaklaşımına giriş (1). Ankara: Pegem Akademi.
- SHACKLETON, V. J. (1995). Business leadership. Thomson Learning.
- SUTTON, A., ALLINSON, C. & WILLIAMS, H. (2013). Personality type and work-related outcomes: An exploratory application of the Enneagram model. European Management Journal, 31(3), 234–249. https://doi.org/10.1016/j.emj.2012.12.004.
- TART, C. T. (1986). Consciousness, Altered States, and Worlds of Experience. The Journal of Transpersonal Psychology, 18(2), 159-171.
- WAGNER, J. (1983). Reliability and validity study of a Sufi personality typology: The Enneagram. Journal of Clinical Psychology, 39, 712–717.
- WERNER, I. (1993). Liderlik ve Yönetim, çev. Vedat Üner, Rota Yayınları, İstanbul, 17.
- YUKL, G. A. (2002). Leadership in Organizations. (5th ed.), Prentice Hall.
A Study on the Opportunity to Realize Creativity in Organizations
Yıl 2021,
, 282 - 298, 21.09.2021
Ertan Gündüz
,
Nursefa Keskin
Öz
In the pace of rapid change, Enneagram knowledge might be a rescuer to leaders convincing followers for creativity. General point of this study was on the effect of Enneagram knowledge in Leadership manner. The focus was on the contribution to successful creative leadership implementation and manner of leader and followers who learned Enneagram Science in the organization. A pre and end test has been executed to the volunteer sample consisted of the respondents (N=194) in Afyon Province Education Community faced with Enneagram Classes (60 hours). To reach a highly reliable creative leadership scale and to apply an explanatory factor analysis beyond previous studies the interviews has been arranged with managers dealt in the literature review part. After gaining Enneagram knowledge perception leaders acquired better use of creative leadership. The stages of creative leadership has been more balanced and effectively used thanks to Enneagram training.
Kaynakça
- ADA, D. B. (2012). Yaratıcı liderlik ölçeğinin geliştirilmesi ve okul öncesi yönetici ve öğretmenlerinin yaratıcı liderlik özelliklerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- BASADUR, M. (2004). Leading others to think innovatively together: Creative leadership. The Leadership Quarterly, 15(1), 103-121.
- BASADUR, M. S. & GELADE, G. (2002). Knowing and thinking: A new theory of creativity. Management of Innovation and New Technology Research Centre Working Paper 105, McMaster University, Hamilton, Ontario, Canada L8S 4M4.
- BASS, B. M. (1999). Two decades of research and development in transformational leadership. European journal of work and organizational psychology, 8(1), 9-32.
- BATI, U. (2018) Enneagram ile Kişilik Analizi. Alfa yayınları, İstanbul, Mart s.265-317.
- BLAND, A. (2010). The Enneagram: A review of the empirical and transformational Literature. The Journal of Humanistic Counseling, 49(1), 16–31.
- COLINA, T. (1998). Nine ways of looking at work. The Journal for Quality and Participation, 21(5), 56–60.
- DANIELS, D. & PRICE, V. (2009). The Essential Enneagram: The Definitive Personality Test and Self-Discovery Guide--Revised & Updated. US, Harper One.
- DANIELS, D., SARACINO, T., FRALEY, M., CHRISTIAN, J. & PARDO, S. (2018). Advancing ego development in adulthood through study of the enneagram system of personality. Journal of adult development, 25(4), 229-241.
- DEMİREL Y. E., GENÇER, A. G., ÜNAL, Ö. ve AYDEMİR, Ö. (2014). Enneagram'dan dokuz tip mizaç modeli’ne: Bir öneri. Education & Science/Eğitim ve Bilim, 39(173).
- FIEDLER, F. E. (1964). A contingency model of leadership effectiveness. Advances in experimental social psychology, 1, 149-190.
- GILSON L. L., MATHIEU J. E., SHALLEY C. E., RUDDY T. M. (2005). Creativity and standardization: Complementary or conflicting drivers of team effectiveness? Academy of Management Journal, 48, 521–531.
- GÜNDÜZ, E. (2013) Innovation Contingencies Affected by Competitive Tension. The Journal of American Business Review, Cambridge, 19(1), 202-208.
- GÜNEY, S. (1992, Mart), Fiedler’ in Durumsal Önderlik Modeli Açısından Atatürk’ün Önderliğinin değerlendirilmesi, Atatürk Araştırma Dergisi, 8(23), 17.
- GÜNEY, S. (2015, Eylül), Liderlik, Nobel yayınevi, 1-27.
- HOLLAND, J. L. (1959). A theory of vocational choice. Journal of Counseling Psychology, 6, 35-45.
- KAHAI S. S., SOSIK J. J., AVOLIO B. J. (2003). Effects of leadership style, anonymity, and rewards on creativity-relevant processes and outcomes in an electronic meeting system context. Leadership Quarterly, 14, 499–524.
- KALE, S. H. & SRIVASTAVA, S. (2003). The enneagram system for enhancing workplace spirituality. Journal of Management Development, 22(4), 308–328. https://doi.org/10.1108/02621 71031 04675 96.
- KOÇEL, T. (2010), İşletme Yöneticiliği, Beta Yayınevi, İstanbul, 569.
- KURTZBERG T. R. (2000). Creative styles and teamwork: Effects of coordination and conflict on group outcomes. Unpublished doctoral dissertation. Northwestern University, Evanston, IL.
- KURZWEIL, R., (2016), İnsanlık 2.0, Çev. Mine Şengel, Alfa Yayınları, İstanbul.
- LOGIA, P. (2016)’den aktaran Prof. Dr. Ziya Selçuk, Dokuz Tip Mizaç Modeli Semineri (12.06.16), Erişim tarihi: 11.10.2018, saat, 11:23, https://vimeo.com/94501765.
- MARŞAP, A. (2009). Yaratıcı Liderlik 21.Yüzyılda Yaratıcı Liderlik ve Yönetişim, Gazi Kitabevi, 51-56.
- MATISE, M. (2007). The enneagram: An innovative approach. Journal of Professional Counseling: Practice, Theory, and Research, 35(1), 38-58.
- NAUTA, M. M. (2010). The development, evolution, and status of Holland’s theory of vocational personalities: Reflections and future directions for counseling psychology. Journal of counseling psychology, 57(1), 11.
- ORMOND, C. H. (2007). The effects of emotional intelligence and team effectiveness of a newly formed corporate team learning the Enneagram. Dissertation Abstracts International: Section B: The Sciences and Engineering, 68, 2699.
- RISO, D. R. ve HUDSON, R. (2009). Enneagram ile Kişilik Analizi, Çev. Günseli Aksoy, Butik Yayıncılık, İstanbul, 179-203.
- SELÇUK, Z. ve YILMAZ, D. E. (2015). Dokuz tip mizaç modeli’ ne göre rehberlik yaklaşımına giriş (1). Ankara: Pegem Akademi.
- SHACKLETON, V. J. (1995). Business leadership. Thomson Learning.
- SUTTON, A., ALLINSON, C. & WILLIAMS, H. (2013). Personality type and work-related outcomes: An exploratory application of the Enneagram model. European Management Journal, 31(3), 234–249. https://doi.org/10.1016/j.emj.2012.12.004.
- TART, C. T. (1986). Consciousness, Altered States, and Worlds of Experience. The Journal of Transpersonal Psychology, 18(2), 159-171.
- WAGNER, J. (1983). Reliability and validity study of a Sufi personality typology: The Enneagram. Journal of Clinical Psychology, 39, 712–717.
- WERNER, I. (1993). Liderlik ve Yönetim, çev. Vedat Üner, Rota Yayınları, İstanbul, 17.
- YUKL, G. A. (2002). Leadership in Organizations. (5th ed.), Prentice Hall.