THE DILEMMA OF GLOBAL EMISSIONS: TURKEY ASSESSMENT

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 5, 58 - 85, 28.01.2018

Gökhan Katıtaş , İmam Bakır Kanlı

Öz

States, who are the most importan actors in international arena, have crucial roles and responsibilities to define future of the Earth. Interstate relations affect space where all humankind live in, as affected humanbeings. Profit and interest phenımenons have been most important facts about states behaviours for centuries. Due to the this understanding, states had disregarded issues other than martial, economic and politic affairs. Beginning from 1970s, the mutiny of the Earth against this mentality started to be seen by policy makers. However, because of the issues such as industrial development, capitalist mode of production, interest wars and survival, necesssary actions are not taken truely, even though entity of environmental problems, at first emission issues, has been accepted. In this paper, it will be focused on environmental problems in particular emission issues. In this framework, states actions are semtinized about why and how they have taken steps along with international organizations. And finally there will be evaluations about Turkey’s implications and actions toward environmental issues.

Anahtar Kelimeler

Emission, Environmental Problems, Turkey, USA, United Nations

KÜRESEL EMİSYON İKİLEMİ: TÜRKİYE DEĞERLENDİRMESİ

Öz

Uluslararası
arenanın en önemli aktörleri olan devletler, yerkürenin geleceğini tayin etme
noktasında en önemli göreve ve sorumluluğa sahiptir. Devletlerarası ilişkilerin
seyri bütün insanlığı etkilediği gibi insanlığın varlığını sürdürdüğü mekân
olan dünyayı da etkilemektedir. Yüzyıllardır uluslararası sisteme hâkim olan
kar ve çıkar olguları devletlerin atacakları adımlarda dikkate aldıkları en
önemli unsurlar olmuştur. Bu zihniyet sebebi ile devletler askeri, ekonomik ve
siyasi meseleler dışında kalan konuları göz ardı etmişlerdir. Yerkürenin bu
davranışlara isyanı 1970’lerden itibaren siyaset yapıcılar tarafından da fark
edilmeye başlanmıştır. Ancak, endüstriyel kalkınma, kapitalist üretim modeli,
menfaat savaşları ve hayatta kalma gibi hususlar nedeniyle, her ne kadar
meydana gelen başta emisyonlar olmak üzere çevre problemlerinin varlığı kabul
edilmiş olsa da, gerekli adımlar atılmamıştır. Bu çalışmada, küresel emisyon
problemi özelinde çevre problemlerine odaklanılacaktır. Devletlerin bu
çerçevede hangi gerekçeler ile ve ne şekilde attıkları adımlar uluslararası
örgütler ile birlikte ele alınacak ve sonrasında Türkiye özelinde
değerlendirmelerde bulunulacaktır. 

Anahtar Kelimeler

Emisyon, Çevre Sorunları, Türkiye, Amerika Birleşik Devletleri, Birleşmiş Milletler

Kaynakça

• Al, A. & Katıtaş, G. (2017). Uluslararası Politik Ekonomi Var Olanın Fark Edilişi. Uluslararası Politik Ekonomi 1. Ankara: Savaş Yayınları.
• Baker, S. (2016). Climate Change and International Economic Law. Ecology 43, 53-106. Revkin, A. (2001). Bush's Shift Could Doom Air Pact, Some Say. NY Times. http://www.nytimes.com/2001/03/17/us/bush-s-shift-could-doom-air-pact-some-say.html (12.10.2017).
• Balaam, D. & Dillman, B. (2016). Introduction To International Political Economy. New York: Routledge.
• Bariloche, S. (1974). Limits to Poverty. Argentina: Bariloche Foundation.
• Barney, G. (1980). Global 2000. California: Seven Locks Press.
• Barrett, S. (2005). Kyoto Plus. Climate Change Policy. Oxford: Oxford University Press.
• Barry, J. (1999). Rethinking Green Politics. London: Sage Publications.
• BBC Türkçe. (2016). Tarihi iklim değişikliği anlaşmasına 175 imza. http://www.bbc.com/turkce/haberler/2016/04/160422_paris_iklim_anlasmasi_imza (11.10.2017).
• Benedick, R. (1998). Ozone Diplomacy: New directions in Safeguarding the Planet. Cambridge: Harvard University Press.
• Birleşmiş Milletler. (1998). BMİDÇS Kyoto Protokolü. http://iklim.cob.gov.tr/iklim/Files/Mevzuat/kyoto_protokol.pdf (10.10.2017).
• Bush, G. (2002). Clear Skies and Global Climate Change Initiative. https://2001-2009.state.gov/g/oes/rls/rm/2002/13001.htm (12.10.2017).
• Carlsnaes, W., Risse, T. & Simmons, B. (2013). International Environmental Politics. Handbook of International Relations. London: Sage Publications.
• Carter, N. (2007). The Politics of the Environment Ideas, Activism, Policy. New York: Cambridge University Press.
• Cemre (2006). İklim Değişikliği Sürecinde Türkiye 1990-2004. REC Turkey. http://www.cevreciyiz.com/Upload/Docs/Cevre Akademisi /IklimDegisikligi/cemre_3.pdf (13.10.2017).
• Collard, A. (1988). Rape of the Wild. London: Women’s Press.
• Crutzen, P. (2002). Gealogy of mankind. Nature, 415, 23.
• Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü. (2012). Türkiye’de Karbon Piyasası. T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı. http://www.eie.gov.tr /iklim_deg/document/karbon_piyasasi.pdf (14.10.2017).
• Dessai, S., Lacasta, N. & Vincenti, K. (2003). International Political History of the Kyoto Protocol: from the Hague to Marrakech and Beyond. International Review of Environmental Strategies, 4(2), 183-205.
• Forest Trends Ecosystem Marketplace(a). Europe. http://www.ecosystemmarketplace.com/marketwatch/carbon/europe/ (13.10.2017).
• Forest Trends Ecosystem Marketplace(b). Asia. http://www.ecosystemmarketplace.com/marketwatch/carbon/asia/ (13.10.2017).
• Heywood, A. (2002). Politics. New York: Palgrave Macmillan.
• Hughes, D. (2010). Climate Changes: A History Of Environmental Knowledge. Capitalism Naure Socialism, 21(3), 75-80.
• Keleş, R. (2009). Çevre Politikası. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Koremenos, B., Lipson, C. & Snidal, D. (2001). The rational design of international institutions. International Organizations, 55(4), 761-799.
• Life Enerji. (2017). Türkiye’de Gönüllü Karbon Piyasaları. http://bizden.lifenerji.com/bizden-haberler/turkiyede-gonullu-karbon-piyasalari/ (14.10.2017).
• McGrath, M. (2016). Trump'ın tehditlerinin gölgesinde iklim zirvesi. BBC. http://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-37893126 (02.10.2017).
• Meadows, D., Meadows, D., Randers, J. & Behrens, W. (1972). The Limits To Growth A Report For The Club of Rome's Project On The Predicament Of Mankind. New York: Universe.
• Ohta, H. (2009). Japanese foreign policy on climate change: diplomacy and domestic politics. Climate Change and Foreign Policy Case Studies from East to West. New York: Routledge, 36-52.
• Pachauri, R. (2014). Intergovermental Panel On Clımate Change, Climate Change 2014. Synthesıs Report, 5 http://ar5-syr.ipcc.ch/ipcc/ipcc/resources/pdf/IPCC_SynthesisReport.pdf
• Pepper, D. (1993). Ecosocialism. London: Routledge.
• Ravindranath, N. & Sathaye, J. (2002). Climate Change and Developing Countries. Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
• Revkin, A. (2002). Dispute Arises Over a Push To Change Climate Panel. NY Times. http://www.nytimes.com/2002/04/02 /world/dispute-arises-over-a-push-to-change-climate-panel.html (12.10.2017).
• Rittberger, J. & Zürn, M. (1990). Towards regulated anarchy in East-West relations: Causes and consequences of East-West regimes. International regimes in East-West politics. London: Pinter.
• Roberts, T. & Parks, B. (2007). A Climate of Injustice: Global Inequality North-South Politics and Climate Policy. Cambridge: MIT Press.
• Rojas, D. (2012). Welcome to the Anthropocene: On Rio+20 and the Environmental Imagination in Climate Change Diplomacy. Anthropology News, 53(10), 1-43.
• Ryle, M. (1988). Ecology and Socialism. London: Radius.
• Saidi, T. (2010). Environmental Impact Assessment as a Policy Tool for Integrating Environmental Concerns in Development. AISA Policy Brief 19.
• Sarlin, B. (2017). What It Means That Trump Is Leaving the Paris Climate Agreement. NBC News. https://www.nbcnews.com /politics/white-house/here-s-what-happens-if-trump-leaves-paris-climate-agreement-n766761 (12.10.2017).
• Schlesinger, W. (2011). Interpretation. A Journal of Bible and Theology 65(4), 378-390.
• Sheppard, K. (2016). Trump Says He Didn’t Call Climate Change A Hoax. Huffington Post. https://www.huffingtonpost.com/entry /donald-trump-climate-change-debate_us_57e9cef6e4b082aa d9b67433 (12.10.2017).
• Simon, L. & Kahn, H. (1984). The Resourcefull Earth: A Response to Global 2000. New Jersey: Blackwell Publishing.
• Sprinz, D. & Vaahtoranta, T. (1994). The Interest-based Explanation of International Environmental Policy. International Organization 48(1), 77-105.
• Stern, N. (2006). Stern report: the key points. Guardian. https://www.theguardian.com/politics/2006/oct/30/economy.uk (12.10.2017).
• T.C. Dışişleri Bakanlığı. Paris Anlaşması. http://www.mfa.gov.tr/paris-anlasmasi.tr.mfa (11.10.2017).
• T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı(a). Birleşmiş Milletler İklinm Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi. http://iklim.cob.gov.tr/iklim /AnaSayfa/BMIDCS.aspx?sflang=tr (10.10.2017).
• T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı(b). Ozon Tabakasını İncelten Maddelere Dair Montreal Protokolü. http://iklim.cob.gov.tr/iklim/Files/Mevzuat/ MONTREAL%20PROTOKOLU.pdf (11.10.2017).
• T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı(c). Sera Gazı Emisyonlarının Takibine İlişkin Mevzuat. http://www.csb.gov.tr/projeler/iklim/index.php ?Sayfa=sayfa &Tur=webmenu&Id=13775 (02.10.2017).
• T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı(d). Gönüllü Karbon Piyasaları Türkiye’de Karbon Piyasası. http://www.csb.gov.tr/projeler/ iklim/index.php? Sayfa=sayfa&Tur=webmenu&Id=12461 (14.10.2017).
• TBMM (2017) Geçmiş Dönem Kanun Tasarı ve Teklifleri Sorgu Formu. https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/tasari_teklif_gd.onerge_bilgileri?kanunlar_sira_no=83092 (28.09.2017).
• Thucydides & Wick, T. (1982). The Peloponnessian War. California: Modern Library.
• Torunoğlu, E. (2012). Çevre Politikaları. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• TÜİK (2017). Seragazı Emisyon İstatistikleri, 1990-2015. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=24588 (14.10.2017).
• UN Sustainable Development (1993). Earth Summit Agenda 21. New York: United Nations.
• UN World Commission on Environment and Development (1987). Our Common Future. Oxford: Oxford University Press.
• UNFCC (1993). The Noordwijk Ministerial Declaration on climate change. Climate Change Fact Sheet. https://unfccc.int/resource/ccsites /senegal/fact/fs218.htm (04.10.2017).
• UNFCC (1995). The Berlin Mandate. FCCC/CP/1995/7/Add.1. https://unfccc.int/resource/docs/cop1/07a01.pdf (10.10.2017). UNFCC (2006). Diaolgue On Long-Term Cooperative Action to Address Climate Change By Enhancing Implementation of The Convention. FCCC/CP/2005/5/Add.1,http://unfccc.int/documentation/documents/advanced_search/items/6911.php?priref=600003818 (11.10.2017).
• UNFCC. (2007). Ad Hoc Workıng Group on Further Commıtments For Annex I Partıes Under The Kyoto Protocol. FCCC/KP/AWG/2007/4, http://unfccc.int/resource/docs/2007/awg4/eng/l06.pdf (11.10.2017).
• UNGA. (1988). Protection of global climate for present and future generations of mankind. A/Res/43/53. http://www.un.org/documents/ga/res /43/a43r053.htm (13.10.2017).
• United Nations. Millennium Development Goals. http://www.un.org/millenniumgoals/ (28.09.2017).
• Viotti, P. & Kauppi, M. (2012). International Relations and World Politics. London: Pearson.
• WWF-Türkiye ve İstanbul Politikalar Merkezi. (2015). Türkiye İçin Düşük Karbonlu Kalkınma Yolları ve Öncelikleri. İstanbul: Bion Matbaacılık. http://ipc.sabanciuniv.edu/wpcontent/uploads/2015/10/20151007_turkiye_icin_duuk_karbonlu_kalknma_yollar_ve_oncelikleri_rapor1.pdf (14.10.2017).