The Effect and Economic Analysis of Organic and Inorganic Fertiliser Applications on Yield and Quality of the 2nd Product Corn Varieties

Yıl 2020, Cilt: 6 Sayı: 3, 592 - 604, 21.12.2020

Serap Doğan , Veysi Acıbuca , Yusuf Doğan

https://doi.org/10.24180/ijaws.775195

Cited By: 4

Öz

This research was carried out in 2015 and 2016 as a second product in Mardin province, Göllü village, with three replications according to the trial pattern of the Divided Blocks in Coincidence Blocks. Two different types of corn (Dekalp-5401 and LG 30.597) were used as the material in this study. In the application; manure-free control parcel (G0), standard commercial fertilizer 8 kg da-1 P2O5, 20 kg da-1 N (G1), chicken manure 1000 kg da-1 (G2), farm manure 1500 kg da-1 (G3) and worm manure 1200 kg da-1 (G4) were used. According to the two-year average results of the research, the highest grain yield was obtained in the plots of G1 (commercial fertilizer) of Ç1 (Dekalb 5401) cultivar with 1219.2 kg da-1 . The average value of organic fertiliser was obtained in G2 (chicken manure) application of Ç2 (LG 30.597) variety with 1124.4 kg da-1. In terms of quality parameters, the effect of cultivar and fertiliser applications on hectolitre, oil ratio and protein ratio was found insignificant, while the effect on other parameters examined was found significant. It has been determined that conventional fertiliser applications are more advantageous in both types used in terms of economic profitability. While the profitability level of the varieties Ç1 (Dekalb 5401) was higher in terms of conventional fertiliser applications, it was revealed that Ç2 varieties (LG 30,597) were more profitable in the evaluation made in terms of organic fertiliser applications. It has been concluded that commercial fertilisers are more economically advantageous due to the low cost of commercial fertiliser applications, higher yields, and no organic corn prices in the application area.

Anahtar Kelimeler

2nd product, corn, yield, quality, economic analysis

II. Ürün Mısır Çeşitlerinde Organik ve İnorganik Gübre Uygulamasının Verim ve Kaliteye Etkisi ile Ekonomik Analizi

Öz

Bu araştırma 2015 ve 2016 yıllarında II. ürün olarak Mardin ili Göllü köyünde Tesadüf Bloklarında Bölünmüş Parseller’ deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Çalışmada materyal olarak farklı iki mısır çeşidi (Dekalp-5401 ve LG 30.597) kullanılmıştır. Uygulama olarak; gübresiz kontrol parseli (G0), standart ticari gübre 8 kg da-1 P2O5, 20 kg da-1 N (G1), tavuk gübresi 1000 kg da-1 (G2), çiftlik gübresi 1500 kg da-1 (G3) ve solucan gübresi 1200 kg da-1 (G4) olacak şekilde kullanılmıştır. Araştırmanın iki yıllık ortalama sonuçlarına göre, en yüksek tane verimi 1219.2 kg da-1 ile Ç1 (Dekalb 5401) çeşidinin G1 (ticari gübre) verilen parsellerinde elde edilmiştir. Organik gübre ortalama değeri ise 1124.4 kg da-1 ile Ç2 (LG 30.597) çeşidinin G2 (tavuk gübresi) uygulamasında elde edilmiştir. Kalite parametreleri bakımından çeşit ve gübre uygulamalarının hektolitre, yağ oranı ve protein oranına etkisi önemsiz bulunurken, incelenen diğer parametrelere etkisi ise önemli bulunmuştur. Ekonomik karlılık bakımından kullanılan her iki çeşitte de konvansiyonel gübre uygulamalarının daha avantajlı olduğu tespit edilmiştir. Çeşitler arasında konvansiyonel gübre uygulamaları bakımından Ç1 çeşidinin (Dekalb 5401) kârlılık düzeyi daha yüksek olmuştur. Organik gübre uygulamaları bakımında yapılan değerlendirmede Ç2 çeşidinin (LG 30.597) daha kârlı olduğu ortaya çıkmıştır. Ticari gübre uygulamaların diğer gübre uygulamalarına göre maliyeti düşük ve elde edilen verim miktarının daha yüksek olmuştur. Bölgemizde yeterli düzeyde organik mısır piyasasının oluşmaması nedeniyle ticari gübrelerin ekonomik olarak daha avantajlı olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

II. ürün, mısır, verim, kalite, ekonomik analiz

Kaynakça

• Acar, M., Dok, M., & Caner, Y. K. (2009). Organik ve geleneksel tarım metodu ile üretilen nohut’un verim, maliyet ve kalite kriterleri bakımından karşılaştırılması. 1. GAP Organik Tarım Kongresi, Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Samsun.
• Acıbuca, A. (2015). Mardin ekolojik koşullarında II. ürün olarak yetiştirilen kimi mısır çeşitlerinin hasıl ve dane verimi ve verim özellikleri üzerinde araştırmalar. Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. İzmir
• Akan, S. (2017). Muş ili ekolojik şartlarına uygun tane mısır (Zea mays l.) çeşitlerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bingöl Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Bingöl.
• Anonim, (2020). Mardin 2020 yılı meteoroloji bülteni. Mardin Meteoroloji İl Müdürlüğü.
• AOAC, (1980). Official Methods of Analysis. 13th Edition, Association Official Analytical Chemists, Washington DC.
• Ashoka, P., Anand, S. R., Mudalagiriyappa, P., & Smitha, R. (2009). Effect of macro and micronutrients with organics on growth, quality, yield and economics of baby corn (Zea mays l.) in tungabhadra command area. Crop Research, 37, 15-18
• Aydeniz, A., & Brohi, A. (1991). Kümes artıkları ve kuş dışkısı. II. Ulusal Gübre Kongresi, Ankara.
• Bamire, A. S., & Amujoyegbe B. J., (2004). Economics of poultry manure utilization in land quality improvement among integrated poultry-maize holder farmers in Southwestern Nigeria. Journal of Sustainable Agriculture, 23(3), 21-37.
• Başar, H. (2009). Tavuk gübresi topraklarda nasıl uygulanmalıdır. Bursa’da Gıda ve Tarım, 11, 26-31. Bek, Y. (1986). Araştırma ve Deneme Metotları. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notu, Yayın No: 92, Adana.
• Bryan, R. B. (1968). The Development, Use and Efficiency of İndices of Soil Erodibility, Geoderma, 2, 5-25.
• Celep, H. (2006). Mısır bitkisinin bazı karakterlerine ön bitki ve farklı azot dozlarının etkisi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniv. Fen Bil. Ens. Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş.
• Cengiz, R, Yanıkoğlu, S., & Sezer, M. (2010). Sentetik ve organik gübrelerin mısırda (Zea mays l.) verim ve kaliteye etkisi. Organik tarım araştırma sonuçları 2005-2010. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Ankara. Turkey.
• Cihangir, H., & Öktem, A., (2016). Bazı organik besin kaynaklarının cin mısırın (Zea mays L. everta) tane verimine etkisi. Journal of Agricultural Sciences, 24(1), 60-71.
• Cihangir, H., & Öktem, A., (2018). Bazı organik besin kaynaklarının cin mısırın (Zea mays L. everta) tane verimine etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi. 24(2), 60-67.
• Difonzo, N., Motto, M., Maggıore, T., Sabatino, R., & Salamini, F. (1982). N-Uptake,Translocation and Relationships among N-Related Traits in Maize as Effected by Genotype. Agronomic, 2(9), 789-796.
• Dogan, Y., Ekinci, M. B., Togay, N., & Togay, Y., (2015). Determination of suitable nitrogen doses for growing second product maize (zea mays l.) varieties in chickpea planting fields and its economic analysis. Indian Journal of Agricultural Research. 49(2),125-133.
• Dogan, Y., Togay, N., & Togay, Y., (2019). Determining irrigation scheduling and different manure sources of yield and nutrition content on maize (zea mays L.) cultivation. Applıed Ecology and Envıronmental Research, 17(2), 1559-1570.
• Dordas, C. A., Lithourgidis, A. S., Matsi, T., & Barbayiannis, N., (2008). Application of liquid cattle manure and inorganic fertilizers affect dry matter, nitrogen accumulation, and partitioning in maize. Nutrient Cycling in Agroecosystems, 80(3), 283-296.
• Efthimiadou, A., Bilalis, D., Karkanis, A., & Froud-Williams, B. (2010). Combined organic/inorganicfertilization enhance soil quality and increased yield, photosynthesis and sustainability of sweet maize crop. Australian Journal of Crop Science, 4(9), 722-729.
• Elmalı, H., & Soylu, S. (2008.) Melez at dişi mısırda farklı taban gübresi çeşitlerinin tane verimi, verim unsurları ve kalite üzerine etkileri. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 22(44), 104-112.
• Erkoyuncu, C. (2008). Ankara ili Beypazarı ilçesinde organik ve geleneksel olarak yapılan domates yetiştiriciliğinin karşılaştırmalı ekonomik analizi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• FAO. (2020). FAO Statistics Division. Food and Agriculture Organization of The United Nations. http://faostat.fao.org/site/575/ Desktop/Default.aspx?pageID=567#ancor. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
• Gür, İ. (2019). Trabzon ekolojik koşullarında bazı hibrit atdişi mısır çeşitlerinin performansları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi. Lisansüstü Eğitim Enstitüsü. Isparta.
• Kalkan, M. (2008). Farklı mısır olum grupları ve hasat tarihlerinde verim, verim öğeleri ile besin değerleri ve aflatoksin düzeylerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Khan, H. Z., Malik, M. A., & Saleem, M. F., (2008). Effect of rate and source of organic material on the production potential of spring maize (Zea mays l.). Pakistan Journal of Agricultural Sciences, 45(1), 40-43.
• Kırtok, Y. (1998). Mısır: Üretimi ve Kullanımı. Kocaoluk Basım ve Yayınevi. İstanbul.
• Koca, Y. O. (2009). Aydın bölgesinde, birinci ve ikinci ürün mısırda (Zea mays l.) verim, verim öğeleri, fizyolojik ve diğer bazı özellikler arasındaki farklılıklar. Doktora Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Aydın.
• Konuşkan, Ö., Atış, İ., & Gözübenli. H., (2015). Hatay amik ovası ana ürün koşullarında bazı atdişi mısır çeşitlerinin verim ve verimle ilişkili özellikleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 20(2), 1-6.
• Korkmaz, A., Kızılkaya, R., Horuz, A., & Sürücü, A., (1999). Mısır bitkisine uygulanan tavuk gübresinin amonyum sülfat gübresine eşdeğer miktarının belirlenmesi, Karadeniz Bölgesi Tarım Sempozyumu, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Samsun.
• Mitchell, C. C., & Tu, S., (2005). Long-term evaluation of pultry litter as a source of nitrogen for cotton and corn. Agronomy Journal, 97, 399-407
• Morris, D. R., & Lathwell, D. J., (2004). Anaerobically digested dairy manure as fertilizer for maize in acid and alkaline soils. Communications in Soil Science and Plant Analysis, 35, 1757-1771
• Neill, M., & Robinson, K., (2001). NMSU Testing organic alternative to chemical fertilizers. New Mexica State University Research Bulletins, 6, 2194-2195.
• Öner, F., Aydın, İ., Sezer, İ., Gülümser, A., Özata, E., & Algan, D. (2011). Bazı silajlık mısır çeşitlerinde verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi, Bursa.
• Özata, E., Geçit, H. H., Öz, A., & İkincikarakaya, S. Ü. (2013). Atdişi hibrit mısır adaylarının ana ürün koşullarında performanslarının belirlenmesi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3(1), 91-98.
• Özdemir, N. (1991). Toprağa karıştırılan organik artıkların toprağın bazı özellikleri ile strüktürel dayanıklılığı ve erozyona duyarlılığı üzerine etkileri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 24(1), 56-61.
• Özmen, İ. (2008). Bazı melez mısır çeşit ve genotiplerinin değişik ekim bölgelerindeki adaptasyon ve uyum yeteneklerinin belirlenmesi üzerine araştırmalar. Doktora tezi. Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, İzmir.
• Öztürk, Y., Özata, E., Erdal, Ş., & Pamukçu, M. (2019). Türkiye’de özel mısır tiplerinin kullanımı ve geleceği. Uluslararası Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi, 2(1), 75-90.
• Prasanna, K., Halepyati, A. S., Desai, BK., & Pujari, B. T. (2007). Effect of integrated nutrient management on the productivity and nutrient uptake by maize (Zea mays L.). Karnataka Journal of Agricultural Sciences, 20(4), 833-834.
• Qasim, M., Javed, N., Himayatullah, M., & Subhan, M. (2001). Effect of sewage sludge on the growth of maize crop. Journal of Biology Science, 1(2), 52-54.
• Sezer, İ., & Gülümser, A. (1999). Çarşamba ovasında yetiştirilebilecek mısır çeşitlerinin (zea mays l.) belirlenmesi üzerine bir araştırma. Türkiye III. Tarla Bitkileri Kongresi, Adana.
• Sezer, İ., & Yanbeyi S. (1997). Çarşamba ovasında yetiştirilen cin mısırda (Zea mays L.) bitki sıklığı ve azotlu gübrenin tane verimi, verim komponentleri ve bazı bitkisel karakterler üzerine etkisi. Türkiye II. Tarla Bitkileri Kongresi. On Dokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Samsun.
• Shen, W. B., & Yang, H. Q. (2008). Effects of earthworm and microbe on soil nutrients and heavy metals. Agricultural Sciences in China, 7(5), 599–605.
• Sözüdoğru, S., Karaca, A., & Haktanır, K. (1996). Tavuk gübresinin azot mineralizasyonu ve üreaz aktivitesi üzerine etkisi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No: 1445, Ankara.
• Şahin, G. (2016). Türkiye'de Gübre Kullanım Durumu ve Gübreleme Konusunda Yaşanan Problemler. Tarım Ekonomisi Dergisi 22(1), 19-32.
• Tagem. (2020). Tarımsal Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğü. https://www.tarimorman.gov.tr/TAGEM/Belgeler/yayin/G%C3%BCbre%20Sekt%C3%B6r%20Politika%20Belgesi%202018-2022.pdf Erişim: 14 Temmuz 2020.
• TMO. (2017). Toprak Mahsulleri Ofisi Genel Müdürlüğü. 2016 Yılı Hububat Sektör Raporu. http://www.tmo.gov.tr/Upload/Document/hububatsektorraporu2016.pdf Erişim: 14 Temmuz 2020.
• TOB. (2016). Mardin Tarım ve Orman İl Müdürlüğü, Mardin İli Artuklu İlçesi 2016 Yılı Sulu ve Sulanabilir Arazilerde Mısır (Dane) Maliyet Cetveli.
• TÜİK. (2020). Türkiye İstatistik Kurumu. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=104&locale=tr Erişim: 18Temmuz 2020.
• Uzun, A., Öz, M., Karasu, A., Başar, H., Turgut, İ., Göksoy, A.T., & Açıkgöz, E. (2005). Yeşil yem ve gübreleme amacıyla yetiştirilen adi fiğ (Vicia sativa l.)’den sonraki mısırın verim özellikleri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 19(2), 83-96.
• Warman, P .R., & Havard K. A. (1998). Yield vitamin and mineral contents of organically and conventionally grown potatoes and sweet corn. Agriculture, Ecosystem and Environvant, 68, 207-216.
• Yılmaz, H. A., & Dokuyucu, T. (1994). Kahramanmaraş koşullarına uygun ve yüksek verimli makarnalık buğday çeşitlerinin saptanması. Tarla Bitkileri Kongresi, İzmir.