Biyomimikri Yaklaşımının Mobilya Tasarımında Sürdürülebilirlikle İlişkisinin İrdelenmesi

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 4, 332 - 349, 20.12.2023

Mahmut Atilla Söğüt , Ayşenur Kandemir

Öz

Biyomimikri, doğanın problem çözme sürecini gözlemleme ve analiz etme ve bunu tasarım problemlerine uygulama sürecidir. Makalede öncelikle biyomimikri ve biyomimikri tasarım yaklaşımları incelenmiş, ardından bu yaklaşımların mobilya tasarımında bir yöntem olarak kullanımı tartışılmıştır. Bu kapsamda çalışma, tasarımda bir yöntem olarak biyomimikrinin, özellikle de iç mekanlar bağlamında sınırlı kullanımının literatür taramasını içermektedir. Daha önce yapılan araştırmalar biyomimetik yöntemlerin iç mekanlarda, özellikle mobilyalarda uygulandığını gösterirken, indirgemeci bir yaklaşım sergileyerek yüzeysel bir düzeyde sınırlandırılmıştır. Biyomimikri yaklaşımının, malzeme, doku gibi biyomimikrinin çalışma sistemi dikkate alınmadan yalnızca biçime odaklanıldığından sürdürülebilirliğe katkısının kısıtlı olduğu görülmüştür. Bu nedenle bu çalışma, mobilya tasarımında antropometrik ve ergonomik ihtiyaçlara cevap verirken sadece formda değil, malzeme, doku ve diğer yön seçimlerinde de sürdürülebilirliğin nasıl sağlanabileceğine cevap aramaktadır. Bu nedenle mobilya tasarımında endüstriyel üretimin çevreye verdiği zararı azaltmak ve sürdürülebilir çözümler üretmek için yenilikçi tasarımcıların biyomimikri yaklaşımını kullanarak alternatif bir bakış açısı geliştirmesi gerektiğine değinilmiştir. Ardından mobilyanın iki bileşeninden biri olan strüktürde kullanılacak malzemenin tasarımın dayanıklılığı ve verimliliği açısından güçlü; yüzey kaplama malzemesinin ise esnek ve hijyenik olması gerektiğinden, iki ayrı kategoride farklı biyomimetik malzemeler incelenmiştir. Yapılan değerlendirmeler sonucunda biyomimikriden elde edilen form ve materyaller derinlemesine analize tabi tutulmuştur. Bu analizlerden elde edilen bulgular daha sonra mobilya tasarımı kapsamında biyomimikri ilkelerini örnekleyen tasarım fikirleri önermek için kullanılmıştır. Bu kapsamlı yaklaşım, yalnızca doğanın biçimlerini taklit etmekle kalmayan, aynı zamanda malzemelerini, dokularını ve genel ekolojik etkisini de hesaba katan mobilyaların geliştirilmesini teşvik etmeyi amaçlamaktadır. Doğadan ilham alarak strüktür ve yüzey kaplama malzemeleri için önerilen biyomimetik seçeneklerin kullanılmasının, çevre dostu mobilya tasarımlarının gerçekleştirilmesine katkı sağlayacağı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

biyomimikri, biyomimetik, sürdürülebilirlik, tasarım, mobilya

Biomimicry Approach in Furniture Design Examination of its Relationship with Sustainability

Öz

The term "biomimicry" simply means "mimicking nature." It is an important method used in disciplines such as architecture and engineering, where the process of overcoming nature's challenges is observed, analyzed, and applied to provide solutions to design problems. In today's world, biomimicry is utilized to develop solutions for various problems in different fields, shifting the perspective from viewing nature hierarchically to learning from it and what it can teach us. For this method to be fully reflected in design, it is not sufficient to merely imitate the form and function; it is essential to ensure that the process does not harm nature and that the resulting product is sustainable.
This study involves a literature review of biomimicry as a method in design, particularly its limited usage in the context of interior spaces. While previous research has shown the application of biomimetic methods in interior objects, particularly furniture, it has been limited to a superficial level, displaying a reductionist approach. Therefore, this study seeks to find answers to how sustainability can be achieved not only in the form but also in the choices of materials, textures, and other aspects when responding to anthropometric and ergonomic needs in furniture design. It aims to explore the implementation of a comprehensive biomimicry approach in this context.
In this study, a comprehensive literature review was conducted by examining various sources, and data related to the subject were collected to frame the analysis. The focus was on material, form, and functional needs, all of which were evaluated from the perspective of biomimicry. By considering these aspects, the study aimed to explore the application of biomimicry principles in furniture design.
Through the evaluations, the forms and materials derived from biomimicry were subjected to in-depth analysis. This allowed the researchers to draw insights and inspiration from nature's designs and solutions to various challenges. The findings from these analyses were then utilized to propose design ideas that exemplify the principles of biomimicry within the scope of furniture design. By integrating biomimicry into the design process, the study aimed to address not only functional and ergonomic requirements but also sustainability aspects. This comprehensive approach seeks to promote the development of furniture that not only mimics nature's forms but also takes into account its materials, textures, and overall ecological impact. By doing so, the study aimed to contribute to the creation of more sustainable and nature-inspired furniture designs.
In conclusion, in order to reduce the environmental impact of industrially produced furniture designs, innovative designers need to adopt alternative perspectives. Moving away from a reductionist approach and embracing a holistic biomimetic perspective can lead to sustainable design outcomes. Achieving this also involves using materials produced with green technology. By integrating biomimetic principles and utilizing biomimetic materials, furniture designers can achieve sustainable designs that not only minimize environmental impact but also enhance user comfort and well-being.

Anahtar Kelimeler

biomimicry, biomimetics, sustainability, design, furniture

Kaynakça

• Alanbari DHA, Alkindi APDSK, Al_Ahbabi SH (2022). Biomimicry Design Spiral: Nature as a model. Journal of Algebraic Statistics, 13 (2): 2335-2345.
• Alieva NO, Konzen KA, Field SF, Meleshkevitch EA, Hunt ME, Beltran-Ramirez V, Miller DJ, Wiedenmann J, Salih A, Matz MV (2008). Diversity and evolution of coral fluorescent proteins. PloS one, 3(7): 1-12.
• Anwar R, Rusman MS, Kamaruzaman MF (2018). “The Potential of Biomimicry as an Influence for Local-Inspired Product Design”, In Proceedings of the Art and Design International Conference, Pp.479-486, Singapore: Springer.
• Benyus JM (2002). Biomimicry: Innovation inspired by nature. New York: Morrow
• Benyus JM (2011). A biomimicry primer. The Biomimicry Institute and the Biomimicry Guild. ET, 27.09.2023, Erişim: https://asknature.wpenginepowered.com/wp-content/uploads/2012/06/A_Biomimicry_Primer_2011Handbook.pdf
• Bowen GA (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2): 27-40.
• Bumgardner MS, Nicholls DL (2020). Sustainable practices in furniture design: A literature study on customization, biomimicry, competitiveness, and product communication. Forests, 11(12): 1277.
• Chintapalli RK, Mirkhalaf M, Dastjerdi AK, Barthelat F (2014). Fabrication, testing and modeling of a new flexible armor inspired from natural fish scales and osteoderms. Bioinspiration & biomimetics, 9(3): 1-9.
• DelRe C, Jiang Y, Kang P, Kwon J, Hall A, Jayapurna I, Xu T (2021). Near-complete depolymerization of polyesters with nano-dispersed enzymes. Nature, 592(7855): 558-563.
• Eadie L, Ghosh TK (2011). Biomimicry in textiles: past, present and potential. An overview. Journal of the royal society interface, 8(59): 761-775.
• Eggleston G, Lima I (2015). Sustainability issues and opportunities in the sugar and sugar-bioproduct industries. Sustainability, 7(9): 12209-12235.
• Faidi M (2017). Feasability of Bacterial Cellulose in Furniture Design. Bachelor Thesis. Aalto University, Helsinki.
• Fiorentino C, Hoyos CM (2017). Biomimicry. The International Journal of Designed Objects, 8(1): 1-15.
• Güneş S, Demirarslan D (2020). Sürdürülebilirlik ve Mobilya Tasarımında Çevreci Yaklaşımlar. Uluslararası İnsan ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 5(6): 81-99.
• Hales TC (2001). The Honeycomb Conjecture. Discrete & Computational Geometry, 25(1): 1-22.
• Hastrich C. (2006). The Biomimicry Design spiral. Biomimicry Newsletter, 4(1): 5-6.
• Ilieva L, Ursano I, Traista L, Hoffmann B, Dahy H (2022). Biomimicry as a sustainable design methodology—Introducing the ‘Biomimicry for Sustainability’framework. Biomimetics, 7(2): 37-49.
• Jamei E, Vrcelj Z (2021). Biomimicry and the built environment, learning from nature’s solutions. Applied Sciences, 11(16): 7514-7533.
• Kalay T, Yalçın Ç, Kavut İE (2023). ‘Pandemi’ Kavramının Konut ve Kurgusal Mekan Tasarımları Üzerindeki Etkisi. Uluslararası İnsan ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 8(2): 114-128.
• Kennedy E, Fecheyr-Lippens D, Hsiung BK, Niewiarowski PH, Kolodziej M (2015). Biomimicry: A path to sustainable innovation. Design Issues, 31(3): 66-73.
• Kennedy EB (2017). Biomimicry: Design by analogy to biology. Research-Technology Management, 60(6): 51-56. McGregor SL (2013). Transdisciplinarity and biomimicry. Transdisciplinary Journal of Engineering & Science, 4: 57-65.
• Nicolin P (2014). Le proprietà della resilienza. Lotus International, 155: 52-57.
• Ortiz J, Zhang G, McAdams DA (2018). A model for the design of a pomelo peel bioinspired foam. Journal of Mechanical Design, 140(11): 1-5.
• Özdoğan E, Demir A, Seventekin N (2006). Lotus Effect, Textile and Apparel, 16(1): 287-290.
• Özel Y, Ürük ZF (2021). Mobilya- Biçim- Tercih. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, (23): 589-600.
• Pawlyn M (2019). Biomimicry in architecture. London: Routledge.
• Peters T (2011). Nature as measure: The biomimicry guild. Architectural Design, 81(6): 44-47.
• Rossin KJ (2010). Biomimicry: nature’s design process versus the designer’s process. WIT Transactions on Ecology and the Environment, 138: 559-570.
• Subaşı T, Çınar H, Çağatay K (2017). Mobilya Sektöründe Kullanılan Kompozit Malzemelerin İnsan Yaşamına ve Çevreye Etkileri. İleri Teknoloji Bilimleri Dergisi, 6(3): 557-571.
• Şahin S (2018). Mobilya tasarımında ekolojik malzeme açısından kağıt kullanımı. Mimarlık ve Yaşam, 3(1): 53-61.
• Tümer MB (2020). Üç boyutlu yazıcılar ve günümüz mimarisinde kullanımı. Yüksek lisans tezi. Işık Üniversitesi, İstanbul.
• Vincent JF, Bogatyreva OA, Bogatyrev NR, Bowyer A, Pahl AK (2006). Biomimetics: its practice and theory. Journal of the Royal Society Interface, 3(9): 471-482.
• Volstad NL, Boks C (2012). On the use of Biomimicry as a Useful Tool for the Industrial Designer. Sustainable Development, 20(3): 189-199.
• URL-1: ET: 22.05.2023, Erişim: https://biomimicry.org/biomimicry-design-spiral/
• URL-2: ET: 09.06.2023, Erişim: https://www.scmp.com/lifestyle/arts-culture/article/3050228/plastic-alternative-bioplastic-made-vegetable-oils-fats-fish
• URL-3: ET: 18.12.2022, Erişim: https://asknature.org/innovation/colorful-fibers-inspired-by-proteins-found-in-discosoma-coral/