The primary aim of academic translation teaching is to provide prospective translators with the knowledge and skills they will
need in their professional lives. These knowledge and skills refer to the term of translation competence in the field. Language
competence, one of the sub-components of translation competence, is a prerequisite for translation performance. Although
language competence involves both source and target language competence, it is mostly considered a foreign language oriented.
On the other hand, based on the studies conducted in the field of translation studies, it has been observed that translators must
have mother tongue competence while translating. The mother tongue competence requires a competence beyond the ability to
speak the language. However, it is assumed that the students have mother tongue competence by translation teaching programs
in Turkey. On the contrary, the lack of this competence leads to translation mistakes. In this study, the curriculums and the
educational outcomes were analyzed by document analysis as a qualitative research method in terms of mother tongue
competence. As a result of the limited analyses, it has been observed that the number of courses aimed at improving the mother
tongue skills of prospective translators is not sufficient and the courses in the programs do not support the outcomes. Within the
scope of academic translation teaching, it has been determined that language pair competence is at the forefront, but foreign
language competence is emphasized more.
Mother tongue competence translator’s mother tongue translation teaching
Akademik çeviri öğretiminin öncelikli amacı çevirmen adaylarına profesyonel yaşamlarında ihtiyaç duyacakları bilgi ve becerileri kazandırmaktır. Bu bilgi ve beceriler, alanyazında çeviri edinci kavramı ile ifade edilmektedir. Çeviri edincinin alt bileşenlerinden olan dil edinci, çeviri edimi için ön koşuldur. Dil edinci hem kaynak dil hem de erek dil yetkinliği gerektirmesine rağmen çoğunlukla yabancı dil odaklı algılanmaktadır. Diğer yandan, çeviribilim alanında yapılan çalışmalardan hareketle, çevirmenlerin çeviri eylemini gerçekleştirirken ana dile hâkim olmaları gerektiği gözlemlenmiştir. Sözü edilen ana dil hakimiyeti dili konuşabilme becerisinin ötesinde bir yeterlilik gerektirmektedir. Ancak Türkiye’de akademik çeviri öğretimi programları söz konusu olduğunda, çevirmen adayının ana dil edincine sahip olduğu varsayılmaktadır. Oysaki çevirmenlerin ana dil becerilerinin gereken düzeyde olmaması çeviri hatalarına sebep olmaktadır. Bu çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi yapılarak, çeviri bölümü müfredatları ile program çıktıları ana dil edinci açısından incelenmiştir. Kısıtlı olarak yapılan incelemeler sonucu, çevirmen adaylarının ana dil becerilerini geliştirmeye yönelik ders sayılarının yeterli olmadığı ve programda yer alan derslerin program çıktılarını desteklemediği gözlemlenmiştir. Akademik çeviri öğretimi kapsamında, dil çifti edincinin ön planda olduğu ancak ana dil edincine göre yabancı dil edincine ağırlık verildiği saptanmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Çeviribilim |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 10 Sayı: 4 |