Developing
technology in the manufacturing industry and the requirement of high precision
parts reveals micro machining. It is possible to produce workpieces both at
high speed and with high precision by means of micro-mechanical machining.The
finite element method, a numerical modelling technique, provides a significant
advantage in obtaining data (stress, strain and temperature) that are difficult
to experimentally detect. The most important element in the numerical modeling
of the micro machining is; the correctness of the material model used. In this
study, micro turning process is modeled numerically in 2D conditions. Deform-2D
commercial software was used in the modeling. In the study, cutting forces
obtained by experimental and numerical modeling are compared using different
material models. As workpiece material, Ti6Al4V alloy, which is widely used in
the biomedical applications, has been selected. Constant cutting speed (100m /
min.) and different feed rate values are used. At the end of the study, it
was observed that the Johnson-Cook (J-C) material model recommended by Kay
(2002) is more compatible with the experimental results. It has been determined
that the difference between the numerical model and experimental results is
between 5-15%.
İmalat
sanayinde gelişen teknoloji ve yüksek hassasiyette parça gereksinimi, mikro
işlemeyi ortaya çıkarmıştır. Mikro mekanik işleme yöntemi ile hem yüksek hızda
hem de yüksek hassasiyette iş parçaları üretmek mümkündür. Bir nümerik
modelleme tekniği olan sonlu elemanlar metodu, deneysel olarak tespit etmenin
zor olduğu verilerin (gerilme, şekil değiştirme ve sıcaklık) elde edilmesinde
önemli bir avantaj sağlar. Mikro işlemenin nümerik olarak modellenmesinde en
önemli unsur, kullanılan malzeme modelinin doğruluğudur. Bu çalışmada mikro
tornalama işlemi 2 boyutlu şartlarda nümerik olarak modellenmiştir. Modellemede
Deform-2D ticari yazılımı kullanılmıştır. Çalışmada farklı malzeme modelleri
kullanılarak, deneysel ve nümerik modelleme sonucunda elde edilen kesme
kuvvetleri kıyaslanmıştır. İş parçası malzemesi olarak, biyomedikal sektöründe
çokça kullanılan Ti6Al4v alaşımı seçilmiştir. Çalışmada sabit kesme hızı
(100m/dk) ve farklı ilerleme değerleri kullanılmıştır. Çalışma sonunda Kay
(2002) tarafından önerilen, Johnson-Cook (J-C) malzeme modelinin deneysel
sonuçlarla daha uyumlu olduğu gözlemlenmiştir. Nümerik modelleme ile deneysel
sonuçlar arasındaki farkın % 5-15 arasında olduğu tespit edilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Mühendislik |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 5 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 29 Kasım 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 2 |