An Evaluation of Game-Based Education Method by Primary School 1st Grade Teachers

Yıl 2023, Cilt: 4 Sayı: 3, 118 - 137, 13.12.2023

Bengi Sonyel , Mehdiye Şumrut

https://doi.org/10.59062/ijpes.1359165

Öz

The purpose of this research was to reveal perceptions of primary school 1st grade teachers’ about "Game-Based Teaching Method". In the research, literature review and semi-structured interviews were used as a method. This reserach adopted qualitative methodology. The semi-structured interview questions were written by the researchers based on the information obtained by scanning the current literature on game based teaching and learning. The questions were finalized by taking an expertise opinion and then applied in the semi-structured interviews with the teachers. The data gathered from the semi-structured interviews were analyzed by using content analysis method. According to the findings of the research, it was found that teachers use game-based teaching to provide effective teaching and learning for their students. Moreover, the findings of this research were discussed and interpreted in line with the relevant literature. Finally, the results of the research were summarized, and suggestions were made to teachers and researchers.

Anahtar Kelimeler

Education, Teaching, Learning, Game, Game Based Teaching, Student-Centered Education

Oyun Temelli Öğretim Yönteminin İlköğretim 1.Sınıf Öğretmenleri Tarafından Değerlendirilmesi

Öz

Bu çalışmada, İlköğretim 1. Sınıf öğretmenlerinin “Oyun Temelli Öğretim Yöntemi” ile ilgili görüş ve düşüncelerini ortaya koymak ve yapılan önceki çalışmalar ışığında da nitelik açıdan literatüre katkıda bulunmak amaçlanmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden literatür taraması ve yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırmada daha derin bilgilere ulaşmak ve görüşleri desteklemek için araştırma konusu ile ilgili literatür taraması yapılmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşmelerde kullanılan görüşme soruları literatür taranarak elde edilen bilgiler ve konuyla yapılan araştırmalarda kullanılan veri toplama araçları esas alınarak araştırmacı tarafından oluşturulmuştur. Yarı yapılandırılmış sorulara uzman görüşü alınarak son hali verilmiş ve mülakatlarda uygulanmıştır. Bu yöntemle İlköğretim 1. Sınıf öğretmenliği tecrübesine sahip olan 12 öğretmenle çalışılmıştır. Yarı yapılandırılmış mülakatlardan elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile araştırmacı tarafından analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarında öğretmenlerin etkili öğretimi sağlamak için oyun temelli öğretimi kullandıkları, bunun sayesinde de öğrencileri derse kazandırdıkları, aktif katılım sağladıkları ve dersin daha kolay kavratıldığı bulguları ön plana çıkmıştır. Araştırmanın bulguları ilgili literatür doğrultusunda tartışılmış ve yorumlanmıştır. Son olarak araştırmanın sonuçları özetlenmiş, uzmanlara ve araştırmacılara öneriler verilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Öğretim, Öğrenme, Oyun, Oyun Temelli Öğretim, Öğrenci Merkezli Eğitim

Kaynakça

• Akpınar, B. & Gezer, B. (2010). Öğrenen merkezli yeni eğitim yaklaşımlarının öğrenme-öğretme sürecine yansımaları. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi , 20 (14), 1-12 .
• Aktaş Y. & Mangır M. (1993). Çocuğun gelişimde oyunun önemi, Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 26(16), 14-19. Altunay, D.(2004). Oyunla desteklenmiş matematik öğretiminin öğrenci erişisine ve kalıcılığına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Anıl, D. ve Acar, M. (2008), Sınıf öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme sürecinde karşılaştıkları sorunlara ilişkin görüşleri, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 44-61.
• Arnas, A., Y. (2017). Oyun, öğrenme ve deneyimin birleşimi: Çocuk müzeleri. Yaratıcı Drama Dergisi, 12(2), 17-30.
• Arslan, A. & Dilci, T. (2018). Çocuk oyunlarının çocukların gelişim alanlarına yönelik etkilerinin geçmiş ve günümüz bağlamında incelenmesi (Sivas İli Örneklemi) . Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 28 (1) , 47-59 .
• Arslan, S., & Yurdakul, C. (2015). Özerk öğrenme ölçeğinin türkçeye uyarlanması ve geçerlilik çalışması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(39), 565-569.
• Ayan, S. ve Dündar, H.(2009). Eğitimde okul öncesi yaratıcılığın ve oyunun önemi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (1), 63-74, 2009.
• Ayan, S. ve Memiş, U., A. (2012). Erken çocukluk döneminde oyun. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14 (2): 143-149.
• Aybek ve Aslan (2017). Öğretim Yöntemine İlişkin Görüşlerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Education Sciences , 6 (1) , 1166-1184 .
• Bayar Çelebi, D. (2007). Türkiye ve Azerbaycan’daki çocuk oyunları ve oyuncaklarının karşılaştırmalı incelemesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çağdaş Türk Lehçeleri Ve Edebiyatları Anabilim Dalı, Muğla.
• Bergen, D. (2002). The role of pretend play in children’s cognitive development. Early Childhood Research Practice, 4(1), 1-8.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (17. Baskı). Ankara: Pegem Yayınları
• Celce. M. (1989). Teaching English As A Second Language. Washington.
• Çelikkaya, H. (1991). Eğitimin anlamları ve farklı açılardan görünüşü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 3 (1), 73-85.
• Çoban, B ve Nacar E. (2006). Okul Öncesi Eğitimde Eğitsel Oyunlar. Ankara: Nobel Basımevi.
• Deterding, S., Dixon, D., Khaled, R., & Nacke, L. (2011). From Game Design Elements to Gamefulness: Defining" Gamification". Proceedings of the 15th international academic MindTrek conference: Envisioning future media environments. 9-15.
• Deniz, İ. (2005). Öğrenci Merkezli Fen Bilgisi Eğitiminin Öğrenci Başarılarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Denizli: Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Dönmez, İ. (2008). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi Öğrenme Ortamlarının Öğrenci Merkezli Eğitim Açısından Değerlendirilmesi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir.
• Duman, G. ve Koçak, N. (2013). Çocuk oyun alanların bi̇çi̇msel özelli̇kleri̇ açısından değerlendi̇ri̇lmesi̇, The Journal of Turkish Educational Sciences, 11(1), 64-81.
• Egemen, A., Yılmaz, Ö., Akil, İ. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi,5(2),39-42.
• Er, H.N. (2008). Zaman Kavramıyla Zenginleştirilmiş Türkçe Dil Etkinliklerinin5-6 Yaş Çocuklarında Zaman Kavramı Gelişimine Etkisinin İncelenmesi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya.
• Ertürk, S.(2013). Eğitimde Program Geliştirme. 2. Baskı, Ankara: Edge Akademi Yayıncılık.
• Ersoy, A. (2015). Doktora öğrencilerinin ilk nitel araştırma deneyimlerinin günlükler aracılığıyla incelenmesi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 5(5), 549-568, http://dx.doi.org/10.14527/pegegog.2015.030.
• Fer, S. (2015). Öğretim Tasarımı. 3. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Fer, S. ve Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı Öğrenme: Kuramdan Uygulamaya. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Fox, J. E. (2007). Back to basics: Play in early childhood. Early Childhood News, 12-15
• Garris, R., Ahlers, R., & Driskell, J. E. (2002). Games, motivation, and learning: A research and practice model. Simulation & gaming, 33(4), 441-467.
• Gelbal, S. ve Kelecioğlu, H. (2007). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirme yöntemleri hakkındaki yeterlik algıları ve karşılaştıkları sorunlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 135-145.
• Gökçen, F. Ç. ( 2005). Gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar 2, eğitsel oyunlar ve uygulama yöntemleri, Morpa Kültür Yayınları, s: 490-501, İstanbul.
• Gözalan, E. & Koçak, N. (2014). Oyun temelli dikkat eğitim programının 5-6 yaş çocukların kelime bilgi düzeylerine etkisinin incelenmesi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (4), 115-121.
• Güven, S. (2013). Çocukların Oyun Tercihleri Üzerine Bir Çalışma. Turkish Studies, Volume 13(27)., 45-67. Headfield, J.(1984). Elementary Communication Games. London,.
• Huizinga, J. (1995). Homo ludens. M. A. Kılıçbay. (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• https://canada.k12.tr/oyun-temelli-ogrenme (erişim tarihi:28.04.2022)
• https://www.tdk.gov.tr/oyun(erişim tarihi:28.04.2022)
• https://tr.wikipedia.org/wiki/Eğitim(erişim tarihi:28.04.2022)
• http://yasamgucu.org/oyun-nedir-ve-turleri (erişim tarihi:28.04.2022)
• Işılak, H. Ve Durmuş, A. (2004). Eğitici oyun 112x yöntemi, kara tahtayı aşmak, öğrenci merkezli öğretmenlik, İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Kale, R. (2003). Okul Öncesi Dönemde Beden Eğitimi ve Oyun Öğretimi. Geliştirilmiş 2.Baskı, Nobel Yayın Dağıtım, s.134, Ankara 2003.
• Kalem, S. ve Fer, S. (2003). Aktif öğrenme modeliyle oluşturulan öğrenme ortamının öğrenme, öğretme ve iletişim sürecine etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 3 ( 2), 433- 461.
• Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Karataş, E. (2014). Eğitimde Oyunlaştırma: Araştırma Eğilimleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) , 15 (2), 315-333.
• Kayar, P. (2008). Van’ın geleneksel çocuk oyunları ve bu oyunların eğitsel yönden incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı, Van.
• Keskin, H.İ., (2009). Oyun kuramının ekonomide uygulanması. Çukurova üniversitesi. Yüksek Lisans Tezi, Adana.
• Köri, C. (2016). Program Geliştirme. Ankara: Yediiklim Eğitim Bilgisayar Yayıncılık.
• Lee, W.R.( , 1969). Language Teaching Games And Contests. London
• Mc Callum, G. P. (1980). Word Games. New York.
• McCaslin, N. (2016). Yaratıcı drama sınıfın içinde ve dışında. (P. Özdemir Şimşek, Çev.). Ankara: Nobel Yayınevi.
• Miller, E., & Almon, J. (2009). Crisis in the kindergarten: Why children need to play in school (Alliance for Childhood Rep. No. NJ3a). College Park, MD.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), (2013). Okul öncesi eğitim programı. Erişim adresi:https://tegm.meb.gov.tr/dosya/okuloncesi/ooproram.pdf
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), (2017). Okul öncesi eğitim programı.
• Newby, T. J (2006). Educational Technology for Teaching and Learning. (3rd ed.). New Jersey: Pearson Merill. Prentice Hall.
• Özenç, E. G. (2007). İlk okuma ve yazma öğretiminde oyunla öğretim yöntemine ilişkin öğretmen görüşlerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
• Özpolat, V. (2013). Öğretmenlerin Mesleki Önceliklerinde Öğrenci Merkezli Eğitim Yaklaşımının Yeri. Milli Eğitim Dergisi , 43 (200) , 5-27 .
• Özyürek, A. ve Çavuş, Z. S. (2016). İlkokul öğretmenlerinin oyunu öğretim yöntemi olarak kullanma durumlarının incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi 24 (5), 2157-2166, 2016.
• Pehlivan, H. (2005). Oyun Ve Öğrenme .Ankara: Anı Yayıncılık 61,62,66,72.
• Rixon, S.(1991). The Role Of Fun And Games Act İn Teaching Young Learners, London.
• Romando, R. (1968).Teaching The Disadvantaged Child.New York.
• Saban, A. (2007). Lisansüstü öğrencilerin nitel araştırma metodolojisine ilişkin algıları. Selçuk Üniversitesi
• Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 469-485.
• Savaş, N. (2002). İlköğretim fen öğretiminde öğretmenlerin izlediği öğretim yöntemleri ve bu yöntemlerin öğrenci başarısına etkisi (yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara,.
• Savaş, E., ve Gülüm, K. (2014). Geleneksel oyunlarla öğretim yöntemi uygulamasının başarı ve kalıcılık üzerine etkisi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 175-194.
• Senemoğlu, N. (2018). Kuramdan Uygulamaya Gelişim Öğrenme ve Öğretim, 26. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sönmez, V. (2012). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı, 17. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sünbül, A. M. (2011). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Konya: Eğitim Kitabevi.
• Şentürk, H. ve Çakır, E.(2019). Beden Eğitimi Ve Oyun Dersinin Öğretmen Görüşleri Açısından Değerlendirilmesi. Turkish Studies Educational Sciences, 14(5), 2019, p. 2199-2217.
• Taşpınar, M. (2017). Kuramdan uygulamaya öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Elhan Kitap Yayın Dağıtım.
• Tören, A. (2011). Erzincan’dan derlenen çocuk oyunlarının çocuk eğitimindeki yeri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı, Erzincan.
• Tuncer, M. (2022). Öğretim İlke ve Yöntemleri. 1. Baskı, Konya: Eğitim Yayınevi.
• Tuğrul, B. , Boz, M. , Uludağ, G. , Metin Aslan, Ö. , Sevimli Çelik, S. & Sözer Çapan, A. (2019). Okul öncesi dönemdeki çocukların okuldaki oyun olanaklarının incelenmesi.Trakya Eğitim Dergisi , 9 (2) , 185-198.
• Tuğrul, B. (2010). Oyun temelli öğrenme.Ankara: Anı Yayıncılık, 187-220. Tuğrul, B. (2014). Oyun Temelli Öğrenme. Okul Öncesinde Özel Öğretim Yöntemleri. (177). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ulutaş, A. (2011). Okul öncesi dönemde drama ve oyunun önemi. Adıyaman, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 1-11.
• Uskan, S. B. & Bozkuş, T. (2019). Eğitimde Oyunun Yeri . Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi , 5 (2) , 123-131 .
• Vygotsky, L. (1978). The role of play in development. In M. Cole (Trans.), Mind in Society (pp. 92-104). Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Yayan, E. H. & Zengin, M. (2018). Çocuk kliniklerinde terapötik oyun . Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi , 7 (1) , 226-233.
• Yıldırım, A ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin yayınevi.