Relationship between Income and Functional Public Expenditures: Sub-Regional Level

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 1, 107 - 134, 30.07.2018

Birol Karakurt , Şadiye Okutan

https://doi.org/10.30927/ijpf.433690

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to determine the
direction of the relationship between income and public expenditures in the
2005-2014 period of the Turkish economy at a sub-regional level. While Gross
Domestic Product per capita was preferred as income criteria, the functional
classification was used in public expenditures. In modeling variables, the
specification developed by Peacock and Wiseman to test Wagner's law was used.
The Regional unemployment rate was added to the right-hand side of the model as
a control variable. Hypothesis tests were performed on the predicted regression
models, and estimators were preferred to produce robust standard errors that
would increase the effectiveness of the models. After interpreting the
elasticity coefficients obtained from estimating the models, the causality
relationship between income and public expenditures was determined by applying
Dumitrescu and Hurlin panel causality analysis method.

When the elasticity coefficients obtained from the models were examined
under the model proposed by Peacock and Wiseman, it was found that the criteria
that the elasticity coefficient should be greater than one were not met in all
of the models. According to Dumitrescu and Hurlin panel causality test results,
which were conducted to determine causality between six different public
expenditures and gross domestic product, there was a two-way causality
relationship between two expenditures. On the other hand, it has been
determined that there is a one-way causality relationship from public
expenditure towards gross domestic product.

Anahtar Kelimeler

Wagner’s Law, Functional Public Expenditure, GDP

Gelir ve Fonksiyonel Kamu Harcamaları İlişkisi: Bölgesel Düzeyde

Öz

Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de 2005-2014
döneminde gelir ve kamu harcamaları arasındaki ilişkiyi bölgesel ölçekte tespit
etmektir. Gelir ölçütü olarak kişi başına düşen gayrisafi yurt içi hasıla ve
kamu harcamaları için fonksiyonel tasnif kullanılmıştır. Değişkenlerin modellenmesinde
Peacock ve Wiseman tarafından Wagner yasasını test etmek için geliştirilen spesifikasyon
kullanılmıştır. Kontrol değişkeni olarak modelin sağ tarafına bölgesel işsizlik
oranı eklenmiştir. Tahmin edilen regresyon modellerine varsayım testleri
yapılmış ve modellerin etkinliğini artıracak dirençli standart hatalar üreten tahminciler
tercih edilmiştir. Modellerden elde edilen esneklik katsayıları yorumlandıktan
sonra,  Dumitrescu ve Hurlin panel
nedensellik analizi yöntemi uygulanarak gelir ve kamu harcamaları arasındaki
nedensellik ilişkisi tespit edilmiştir.

Elastikiyet katsayıları Peacock ve Wiseman
tarafından önerilen model kapsamında incelendiğinde, elastikiyet katsayısının
birden büyük olması gerektiği yönündeki kriterin modellerin tümünde karşılanmadığı
bulgusuna ulaşılmıştır. Altı farklı kamu harcaması ve gayrisafi yurt içi hasıla
arasındaki nedensellik işikisini tespit etmek amacıyla yapılan Dumitrescu ve
Hurlin panel nedensellik testi sonuçlarına göre; iki harcamada çift yönlü, iki  harcamada ise kamu harcamasından gayrisafi
yurt içi hasılaya doğru tek yönlü nedensellik ilişkisi olduğu tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Wagner Yasası, Fonksiyonel Kamu Harcamaları, GSYİH

Kaynakça

• Kaynakça
• Arısoy, İ. (2005). “Wagner ve Keynes Hipotezleri Çerçevesinde Türkiye’de Kamu Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, No: 14 (2), ss .63-80.
• Bağdiken, M. & Beşer, B. (2009). “Ekonomik Büyüme İle Kamu Harcamaları Arasındaki Nedensellik İlişkisinin Wagner Tezi Kapsamında Bir Analizi: Türkiye Örneği”, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, No: 5 (9), ss. 1–17.
• Başar, S. & Aksu, H. & Temurlenk, M. S. & Polat, Ö. (2009). “Türkiye’de Kamu Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Sınır Testi Yaklaşımı”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, No: 13 (1), ss. 301-314.
• Bulutoğlu, K. (2003). Kamu Ekonomisine Giriş Demokraside Devletin Ekonomik Bir Kuramı, 1. Baskı, İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.
• Breusch T. & Pagan A. (1979), “A Simple Test for Heteroscedasticity and Random Coefficient Variation”, Econometrica, Vol. 47, pp. 1287-1294.
• Cook R. D. & Weisberg S. (1983), “Diagnostics for Heteroscedasticity in Regression” Biometrica, Vol. 70, pp. 1-10.
• Cergibozan, R. & Çevik, E. & Demir, C., (2017). “Wagner Kanunu’nun Türkiye Ekonomisi için Sınanması: Çeşitli Zaman Serisi Bulguları”, Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, No: 54 (625), ss. 75-90.
• Dolenc, P. (2009). “Wagner’s Law is Still Applicable: Emprical Evidence for Slovenia”, NG št. 5–6/2009 Izvirni znanstveni članki/Original Scientific Papers, pp. 1-9.
• Levene, H., (1960). “Robust Tests for Equality of Variances”, Contributions to Probability and Statistics: Stanford, California: Stanford University Press, pp. 278-292.
• Fedeli, S. (2015). “The Impact of GDP on Health Care Expenditure: The Case of Italy (1982-2009)”, Social Indicators Research, Vol. 122 (2), pp. 347-370.
• Gacaner, A., (2005). “Türkiye Açısından Wagner Kanunu’nun Geçerliliğinin Analizi”, D.E.Ü.İ.İ.B.F. Dergisi, No: 20 (1), s.103-122.
• Gupta, S.P., (1967), “Public Expenditure and Economic Growth: A Time Analysis”, Public Finance/Finances Publique, Vol. 22 (4), pp. 423-61.
• Güder, F. & Yücekaya, P. & Şenyurt, A. (2016). Kamu Harcamalari ile Ekonomik Büyüme İlişkisi: Türkiye için Keynesyen Görüş mü? Wagner Kanunu mu Geçerli?, ÇOMÜ Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), ss. 47-60.
• Goffman, I.J., (1968), “On the Empirical Testing of Wagner’s Law: A Technical Note”, Public Finance/ Finance Publiques, Vol. 23 (3), pp. 359-64.
• Hausman J. A., (1978), “Specification Test in Econometrics”, Econometrica, Vol. 46(6), pp. 1251-1271.
• Michas, N. A., (1975), “Wagner’s Law of Public Expenditures: What is the Appropriate Measurement for a Valid Test”, Public Finance/ Finances Publiques, Vol. 30 (1), pp. 77-84.
• Işık, N. & Alagöz. M., (2005). “Kamu Harcamaları ve Büyüme Arasındaki İlişki”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, No: 24, ss. 63-75.
• Oktayer, A. & Oktayer, N. (2013). “Testing Wagner’s Law for Turkey: Evidence from a Trivariate Causality Analysis”, Prague Economıc Papers, Vol. 2, pp. 1-18. DOI: 10.18267/j.pep.452.
• Lamartina, S., & Zaghini, A. (2007). “Increasing Public Expenditures: Wagner's Law in OECD Countries”, Rome.
• Magazzino, C., Giolli, L., & Mele, M. (2015). “Wagner’s Law and Peacock and Wiseman’s Displacement Effect in European Union Countries: A Panel Data Study”, International Journal of Economics and Financial Issues, Vol. 5(3), pp. 812-819.
• Mann, A.J., (1980), “Wagner’s Law: An Econometric Test for Mexico 1925-1976”, National Tax Journal, Vol. 33, pp. 189-201.Michas, N. A., (1975), “Wagner’s Law of Public Expenditures: What is the Appropriate Measurement for a Valid Test”, Public Finance/ Finances Publiques, Vol. 30 (1), pp. 77-84.
• Munene, M. J., (2015). “The Optimal Size of Government Expenditure and Economic Growth in Kenya 1963-2012”,pp.1-58. http://irlibrary.ku.ac.ke/bitstream/handle/123456789/14515/the%20optimal%20siz%20of%20government%20expenditure....pdf;sequence=1 (10.05.2018 tarihinde erişilmiştir).
• Musgrave, R. A., (1969). “Fiscal Systems”, New Haven and London: Yale University Press.Oktayer, A. & Oktayer, N. (2013). “Testing Wagner’s Law for Turkey: Evidence from a Trivariate Causality Analysis”, Prague Economıc Papers, Vol. 2, pp. 1-18. DOI: 10.18267/j.pep.452.
• Pryor, F.L., (1968), “Public Expenditures in Communist and Capitalist Nations”, London: George Allen and Unwin.
• Peacock, A.T., and Wiseman, J., (1961). “The Growth of Public Expenditure in the United Kingdom”, Princeton University Press, Princeton.
• Pesaran, M. H. (2004). “Genaral Diagnostic Test For Cross Section Dependence In Panels”, Cambridge Working Papers in Economics, Vol. 0435, pp. 1-41.
• Pesaran, M. H. (2007). “A Simple Panel Unit Root Test In He Presence of Cross-Section Dependence”, Journal of Applied Econometrics J. Appl. Econ., Vol. 22, pp. 265-312, Published online in Wiley InterScience (www.interscience.wiley.com) DOI: 10,1002/jae.951.
• Peters, A. (2002). “An Application of Wagner's 'Law' of Expanding State Activity to Totally Diverse Countries”, ECCB Staff Research Paper, Transition, Vol. 31, pp. 1-43.Pryor, F.L., (1968), “Public Expenditures in Communist and Capitalist Nations”, London: George Allen and Unwin.
• Recepoğlu, M. (2016). “Türkiye’de Wagner Yasası’nın Geçerliliğinin Test Edilmesi: Bölgesel Panel Veri Analizleri (2004-2011)”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, No: 4 (35), ss. 513-526.
• Selen, U. & Eryiğit, K. (2009). “Yapısal Kırılmaların Varlığında Wagner Kanunu Türkiye İçin Geçerli mi?”, Maliye Dergisi, No: 156, ss. 177-198.
• Sideris, D. (2007). “Wagner’s Law in 19 th Century Greece: a Cointegration and Causality Analysis”, Bank of Greece Working Paper, No. 64, pp. 1-19.
• Tatoğlu, F. Y. (2013). “Panel Veri Ekonometrisi”, Beta Yayınları, 2. Baskı, İstanbul.
• Telek, C. & Telek A. (2016). “Kamu Harcamaları ve Ekonomik Büyüme İlişkisinin Wagner ve Keynes Hipotezi Çerçevesinde İncelenmesi”, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, ICAFR 16 Özel Sayısı, ss. 1-15.
• Ulusoy, A. & Zengin, A. (1998). “Wagner Yasası'nın Türkiye'de Kamu Harcamalarının Ekonomik Ayrımına Göre Geçerliliği, Türkiye’de Kamu Ekonomisi ve Mali Kriz”, XII. Türkiye Maliye Sempozyumu Bildiri Kitabı İ.Ü Maliye Bölümü Yayınları, No:83, İstanbul.http://ipfctr.org/wpcontent/uploads/2016/09/MaliyeSempozyumu_12.pdf.(10.04.2018 Erişim Tarihi).
• Ulutürk, S. & Akyol, S. & Mert, M. (2016). “Wagner Yasası’nın Türkiye için Test Edilmesi: 1980-2014 Dönemine İlişkin Ardl Analizi”, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, No: 34, ss.18-44.
• Yamak, N. & Küçükkale Y., (1997). “Türkiye’de Kamu Harcamaları Ekonomik Büyüme İlişkisi”, İktisat, işletme ve Finans, No: 12 (131), ss. 5-14.
• Yılmaz, Ö. & Kaya, V., (2005). “Kamu Harcama Çeşitleri ve Ekonomik Büyüme İlişkisi”, Selçuk Üniversitesi İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, No: 5 (9), ss.257-271.
• Yılmaz, Ö. & Kaya, V. (2008). “Bölgesel Kamu Harcamaları ve Bölgesel Ekonomik Büyüme İlişkisi Türkiye İçin Panel Veri Analizi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, No: 2, ss. 1-14.
• Yamak, R. & Köseoğlu M., (2011). “Uygulamalı İstatistik ve Ekonometri”, 6. Baskı, Trabzon, Derya Kitabevi.
• Wooldridge, J. M., (2002). “Econometric Analysis of Cross Section and Panel Data”, The MIT Press Cambridge, Massachusetts London, England.
• Veri Kaynakları
• Muhasebat Genel Müdürlüğü https://www.muhasebat.gov.tr/content/genel-yonetim-mali-istatistik-detayi?tabId=2&pageId=3 (Erişim Tarihi, 06.03.2018).
• Türkiye İstatistik Kurumu https://biruni.tuik.gov.tr/bolgeselistatistik/# (Erişim Tarihi, 05.03.2018).
• https://biruni.tuik.gov.tr/bolgeselistatistik/degiskenlerUzerindenSorgula.do# (Erişim Tarihi, 18.07.2018).
• Gujarati, D., (2016). “Örneklerle Ekonometri”, 1. Baskı, Tarcan Matbaası, Ankara.
• Greene, W., (2000). “Econometric Analysis”, Upper Saddle River”, Nj: Prentice-Hall.
• Dumitrescu, E. I. ve Hurlin, C. (2012). “Testing for Granger Non-Causality in Heterogeneous Panels”, Economic Modelling 29, pp. 1450-1460.
• Brown, M. B. & Forsythe, A. B., (1974). “The Small Sample Behavior of Some Statistics Which Test the Equality of Several Means”, Technometrics, Vol. 16, pp. 129-132.
• Bozoklu, Ş. & Yılancı, V. (2013). “Finansal Gelişme ve İktisadi Büyüme Arasındaki Nedensellik İlişkisi: Gelişmekte Olan Ekonomiler İçin Analiz”, Dokuz Eylül İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, No: 28 (2), ss. 161-187.
• Bhargava, A. & Franzini, L. & Narendranathan,W. (1982). “Serial correlation and Fixed Effect Models”, The Review of Economic Studies, Vol. 49, pp. 533-549.
• Baltagi, B. H. & Wu, P. X. (1999). “Unequally Spaced Panel Data Regressions with Ar (1) Disturbances”, Econometric Theory, Vol. 15, pp. 814-823.
• Amiri, A. & Linden, M. (2016). ''Impact of Child Health on Economic Growth: New Evidence Based on Granger Non-causality Tests'', Economics Bulletin, Vol. 36 (2), pp. 1127-1137.