Ottoman Empire; In the 15th and 16th centuries, while
the military and economic power was felt in every field of world politics,
Ottoman architecture and classical period of works of architect Sinan and
Ottoman architecture were living. This enriched architectural environment
adorned cities in the Ottoman geography, especially the payitaht. However, with
the 18th century, the internal structure of the empire adopted the idea that
the Ottoman regression period could be experienced as a result of the ongoing wars
and changing world politics, and that the retreat could be stopped by following
the western part. For this purpose, developments in art and technique in the
west are closely followed and these developments were influenced by the
architect. The intensely ornamental architectural styles that were influential
in the West were constructed and applied in the interior of the interior by
foreign architects. In this study, the emergence of the wall paintings of the
interior ornaments that have moved away from the traditional style at the end
of the 18th century as a new style is documented through the late Ottoman
architecture in Istanbul, Anatolia and the Balkans
Osmanlı İmparatorluğu;
15. ve 16 yüzyıllarda, askeri ve ekonomik gücünü dünya siyasetinim her alanında
hissettirirken, kendine özgü bir üslup oluşturan hassa mimarlar ocağının
çalışmaları ve Mimar Sinan’ın verdiği eserler ile Osmanlı mimarlığı da klasik
dönemini yaşamaktaydı. Ebetteki birikerek zenginleşen bu mimarlık ortamı başta
payitaht olmak üzere Osmanlı coğrafyasındaki şehirleri süslemekteydi. Ancak 18
yy ile birlikte imparatorluğun iç yapısı süregelen savaşlar ve değişen dünya siyaseti
neticesinde Osmanlı gerileme dönemini yaşamakta ve gerilemenin batının takip
edilerek durdurulabileceği fikri benimsenmekteydi. Bu amaçla batıdaki sanat ve
teknikteki gelişmeler yakından takip edilmekte mimaride bu gelişmelerden
etkilenmekteydi. Batıda etkili olan oldukça yoğun süslemeli mimari üsluplar
yapılarda ve iç mekânlarında yabancı mimarların eliyle payitahtta uygulanmaktaydı.
Bu çalışmada 18. Yüzyılın sonlarında geleneksel tarzından uzaklaşan iç mekân
süslemelerindeki duvar resimlerinin yeni bir üslup olarak ortaya çıkması batı
etkisiyle gelişen bitki motifli bezeme anlayışının İstanbul, Anadolu ve
Balkanlardaki geç dönem Osmanlı camileri üzerinden irdelenerek
belgelenmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyoloji |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 1 |