The Reflections of the Proclamation of the Republic on Turkey – France Relations and the Mutual Approach to "Relationship Building”

Yıl 2024, Sayı: 66, 226 - 242, 26.03.2024

Zakir Avşar , Serhan Koyuncu

https://doi.org/10.47998/ikad.1368726

Öz

The relations between Turkey and France have developed with certain stages after the period of national struggle. In this development, a "mutual relationship building" approach has been generally adopted. In order to build solid relations between states, the need for mutual dialogue instead of one-way public relations activities is at the forefront. In this direction, public diplomacy has begun to take shape with the understanding of reciprocity in the 21st century. This understanding of public diplomacy is more self-critical and objective. The "relationship building" approach has become one of the most widely used public diplomacy techniques. This study has also analyzed how the proclamation of the Republic has affected Turkey-France relations and the stages of the "relationship deconstruction" approach between Turkey and France. In the study, the content/data scanning technique was used as the data collection technique and the descriptive analysis method was used as the analysis method. In this direction, descriptive titles were created and under these titles, taking into account the characteristics of the relevant period, it was examined how the "relationship building" approach, a public diplomacy technique, was formed. The signing of a peace treaty by France by appointing a special diplomatic representative in Turkey, the dissolution of the Entente Bloc, the fact that French was preferred when announcing the proclamation of the Republic to the world, and the granting of diplomatic privileges to France unlike other states were identified as practical reflections of the relationship-building approach.

Anahtar Kelimeler

Public Dİplomac, Relationship Building, Communication, Türkiye, France

Cumhuriyetin İlanının Türkiye – Fransa İlişkilerine Yansımaları ve Karşılıklı “İlişki İnşa Etme” Yaklaşımı

Öz

Türkiye ile Fransa ilişkileri Millî Mücadele Dönemi sonrasında belli aşamalarla gelişim göstermiştir. Bu gelişimde genel olarak “karşılıklı ilişki inşa etme” yaklaşımı benimsenmiştir. Devletler arasında sağlam ilişkilerin inşa edilmesi için tek yönlü halkla ilişkiler faaliyetleri yerine karşılıklı diyalog ihtiyacı ön plândadır. Bu doğrultuda 21’inci yüzyılda kamu diplomasisi karşılıklılık anlayışı ile şekillenmeye başlamıştır. Bu kamu diplomasisi anlayışı öz eleştirel ve daha objektif bir niteliğe sahiptir. “İlişki inşa etme” yaklaşımı” sık başvurulan kamu diplomasisi tekniklerinden biri haline gelmiştir. Bu çalışmada da Cumhuriyet’in ilanının Türkiye-Fransa ilişkilerine nasıl yansıdığı ve Türkiye ile Fransa arasında “ilişki inşa etme” yaklaşımının hangi aşamalara sahip olduğu analiz edilmiştir. Çalışmada veri toplama tekniği olarak “içerik/veri tarama” tekniği, analiz yöntemi olarak ise betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Bu doğrultuda betimsel başlıklar oluşturularak, bu başlıklar altında, ilgili dönemin özellikleri de dikkate alınarak bir kamu diplomasisi tekniği olan “ilişki inşa etme” yaklaşımının nasıl şekillendiği irdelenmiştir. Fransa’nın Türkiye’de özel bir diplomatik temsilci görevlendirerek barış antlaşması imzalaması, bu sayede İtilaf Bloku’nun dağılması, Cumhuriyet’in ilanının dünyaya duyurulmasında Fransızcanın tercih edilmiş olması ve Fransa’ya diğer devletlerden farklı olarak diplomatik ayrıcalıklar tanınması karşılıklı ilişki inşa etme yaklaşımının pratikteki yansımaları olarak tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Diplomasisi, İlişki İnşa Etme, İletişim, Türkiye

Kaynakça

• Akıncı, Z. (1997). Diplomatik Dil ve Özellikleri. TÖMER Çeviri Dergisi (Özel Kuram Sayısı), 105-112.
• Arı, T. (2013). Uluslararası İlişkiler Teorileri - Çatışma, Hegemonya, İşbirliği. 8. Baskı. MKM Yayıncılık.
• Baykal, H. (1991). Kurtuluş Savaşında Türk Fransız ilişkileri ve bir Fransız Türk dostu Albay Mougin. Atatürk Yolu Dergisi, 2(7), 455-511.
• Brown, R. (2002). Information operations, public diplomacy & spin: The United States & the politics of perception management. Journal of Information Warfare, 1(3), 40-50.
• Cowan, G., & Arsenault, A. (2008). Moving from monologue to dialogue to collaboration: The three layers of public diplomacy. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), 10-30.
• Cull, N. J. (2009a). Public Diplomacy Before Gullion. In N. Snow & P. M. Taylor (Eds.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (pp. 19-23). Routledge.
• Cull, N. J. (2009b). Public diplomacy: lessons from the past. USC Center on Public Diplomacy Press.
• Çevik, B. S. (2014). Uluslararası halkla ilişkilerde insanî yardımlar: Kamu diplomasisi boyutu. Stratejik Düşünce Enstitüsü Yayınları.
• Dumont, P. (1981). La Turquie et la France a l'Efoque d'Atatürk (Collection Turcica-I). Assosication Pour Le Développement Des Études Turques Press.
• Fanoulis, E., & Revelas, K. (2023). The conceptual dimensions of EU public diplomacy. Journal of Contemporary European Studies, 31(1), 50-62.
• Fitzpatrick, K. R. (2010). U.S. public diplomacy’s neglected domestic mandate. Figueroa Press.
• Gilboa, E. (2008). Searching for a theory of public diplomacy. ANNALS of the American Academy of Political and Social Sciences, 616(1), 55-77.
• Huijgh, E. (2019). Changing tunes for public diplomacy: Exploring the domestic dimension. Public Diplomacy at Home. Brill Nijhoff Press.
• Leonard, M., Small, A., & Rose, M. (2005). British public diplomacy in the age of schisms. Foreign Policy Centre Press.
• Mattingly, D. C., & Sundquist, J. (2022). when does public diplomacy work? evidence from china's "wolf warrior" diplomats. Political Science Research and Methods (11), 921-929.
• Melissen, J. (2013). Public diplomacy. In A. F. Cooper, J. Heine, & R. Thakur (Eds.), The Oxford Handbook of Modern Diplomacy (pp. 436-452). Oxford University Press.
• Melissen, J. (2007). The new public diplomacy: Between theory and practice. In J. Melissen (Ed.), The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations (Second Edition) (pp. 3-27). Palgrave Macmillan.
• Metintaş, M. Y. (2019). Ankara Antlaşması'nın Türkiye Büyük Millet Meclisinde Tartışılması. Türk Dünyası Uygulama ve Araştırma Merkezi Yakın Tarih Dergisi, 3(5), 1-26.
• Nye, J. S. (2021). Soft power: The evolution of a concept. Journal of Political Power, 14(1), 196-208.
• Nye, J. S. (2008). Public diplomacy and soft power, public diplomacy in a changing World. In G. Cowan & N. J. Cull (Eds.), The Annals of The American Academy of Political and Social Science (pp. 94-109). Sage Publications.
• Nye, J. S. (2005). Dünya siyasetinde başarının yolu - yumuşak güç (R. İ. Aydın, Çev.). Elips Yayınları.
• Sancar, G. A. (2012). Kamu diplomasisi ve uluslararası halkla ilişkiler. Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• Soysal, İ. (1965). Türkiye'nin dış münasebetleriyle ilgili başlıca siyasal anlaşmalar. T.C. İş Bankası Yayınları.
• Szondi, G. (2008). Discussion papers in diplomacy – public diplomacy and nation branding: conceptual similarities and differences. Clingendael Press.
• Tayfun, R. (2015). Küresel barışa bir çağrı: Kamu diplomasisi bağlamında anzak günü etkinlikleri. 100. Yılında Çanakkale Savaşları Uluslararası Kongresi Tam Metin Kitabı.
• Uçarol, R. (1995). Siyasî tarih. Filiz Kitabevi.
• Waltz, K. (1990). Realist thought and neorealist theory. Journal of International Affairs, (44(1), 21-37.
• Yavuz, B. (1992). 1921 Tarihli Türk-Fransız Anlaşması'nın hazırlık aşamaları. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 8(23), 273-308.