Eğitim Programları ve Öğretim Anabilim Dalı Araştırma Görevlilerinin Bakış Açısıyla Türkiye'de Program Geliştirme

Yıl 2011, Cilt: 10 Sayı: 2, 667 - 681, 26.06.2011

Tuba Gökmenoğlu , Esra Eret

Öz

“Curriculum” kavramı “eğitim programı” anlamıyla uzun yıllardır eğitimde ve program geliştirme alanında kullanılmaktadır. Eğitim programları, eğitim-öğretim sürecini düzenleme ve planlı olarak yürütebilme açısından oldukça önemlidir. Ancak değişen toplumsal, ekonomik ve politik koşullar eğitim programlarının da değişimini gerekli kılmaktadır. Bu nedenle gelişmeleri programlara yansıtabilmek için program geliştirme alanının da değişimi ve gelişimi sağlanmalıdır. Bu kapsamda çalışmanın amacı, Türkiye’de son yıllarda program geliştirme alanının başlıca güçlü ve zayıf yanlarını, fırsatları ve tehditleri araştırma görevlilerinin bakış açılarına dayanarak ortaya koymak ve bu sorunlara çözüm önerileri sunmaktır. Çalışma sonuçlarına göre, katılımcılar güçlü ve zayıf yanlar, fırsatlar ve tehditler konusunda bir takım ortak görüşlere sahiptir. Örneğin öğrenci merkezli çalışmalar ve alandaki akademisyenlerin yetkinliği güçlü yanlar; ihtiyaç analizlerinin eksikliği ve paydaşlar arasındaki iletişim kopukluğu zayıf yanlar; AB süreci ve Köy Enstitüleri deneyimi fırsatlar; siyasi ve politik olguların program geliştirme çalışmalarına yansıması tehdit olarak belirtilmiştir. Katılımcıların zayıf yanlar ve tehditler için sundukları çözüm önerileriyse çalışma sonunda tartışılmıştır

Anahtar Kelimeler

Program geliştirme, GZFT analizi, akademisyen adayları

Curriculum Development in Turkey from the Viewpoints of Research Assistants of Curriculum and Instruction Department

Öz

The concept of “curriculum” is used as “educational program” in education and curriculum
development field, and curriculum is important for arranging the educational activities and implementing them in a
planned way. However, the area of curriculum development should be evaluated and improved to be able to reflect
the social, economic and political changes to programs. In this context, the purpose of this paper is to explore the
main strengths, weaknesses, opportunities, and threats in curriculum development area from the research assistants’
point of views and to serve solutions and recommendations to the threats and weaknesses in the area. The results
showed that the participants have some common points on strengths, weaknesses, opportunities, and threats. While
student-centered studies and quality of academicians in the area are stated as strengths; inadequacy of needs
assessment and deficiency in communication between stakeholders are indicated as weaknesses. The results were
discussed in the end.

Anahtar Kelimeler

Curriculum development, SWOT analysis, prospective academicians

Kaynakça

• Akın, F. ve Şimşek, O. (2007). Türkiye’de eğitim sorunu: Toplumsal aktörlerine göre eğitim sorunlarına bakış. Ankara: Türk Eğitim Sen.
• Aksit, N. (2007). Educational reform in Turkey. International Journal of Educational Development 27, 129–137.
• Akyüz, Y. (2006). Türk eğitim tarihi: M.Ö.1000-M.S.2006. (10. baskı). Ankara: PegemA yayıncılık.
• Arayıcı, A. (1999). Village institutes in Turkey. Prospects, 29(2), 267-280
• Arslan, M .M. ve Erarslan, L. (2003). Yeni eğitim paradigması ve Türk eğitim sisteminde dönüşüm gerekliliği. Milli Eğitim Dergisi, 160.
• Bobbitt, F. (1971). The curriculum. New York: Arno Press.
• Bülbül, T. (2003). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesinde görev yapan öğretim üyelerinin lisansüstü öğretime öğrenci seçme sürecine ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 167-174
• Chichilnisky, G. (1998). The knowledge revolution. The Journal of Trade and Economic Development, 7(1), 39-54.
• Değirmencioğlu, C. (2006). Eğitim programları ve ulusal bilinç. Atatürk Döneminden Günümüze Eğitim Felsefesi ve Uygulamaları Sempozyumu (sf. 291-300). Ankara: Gazi Üniversitesi Rektörlüğü.
• Demirel, Ö. (1999), Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de program geliştirme uygulamaları. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 27-43.
• Dewey, J. (1897). My pedagogic creed: Dewey’s famous declaration concerning education. The School Journal, 56, 77-80
• Dönmez, C. (2005). Atatürk ve Cumhuriyet döneminde ortaöğretim. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (14), 255-268.
• Dünya Bankası. (2005). Executive Summary, Report No. 32450-TU, Turkey: Education Sector Study, Sustainable Pathways to an Effective, Equitable, and Efficient Education System for Preschool through Secondary School Education. Istanbul: Human Development Sector Unit Europe and Central Asia Region.
• Dyson, R. G. (2002). Strategic development and SWOT analysis at the University of Warwick. European Journal of Operational Research, 152(1), 631-640.
• Eisner, E. W. (1967). Franklin Bobbitt and the “Science” of curriculum making. The School Review, 29- 44.
• Ellis, K. A. (2004). Exemplars of curriculum theory. USA: Eye on Education, Inc.
• Erdoğan, İ. (2002). Yeni bin yıla doğru Türk Eğitim Sistemi: Sorunlar ve çözümler. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Erdoğan, İ. (2000). Yeni bin yıla girerken eğitim ve öğretim üzerine düşünceler. 18 Nisan 2010 tarihinde http://www.irfanerdogan.com.tr/egitimyazilari.asp?IDText=24 adresinden alınmıştır.
• Erişen, Y. (1997). Program geliştirme modelleri üzerine bir inceleme. Eğitim Yönetimi, 3, 163-180.
• Ertürk, S. (1991). Eğitimde program geliştirme, Ankara: Meteksan A.Ş.
• Fırat, M. (2005). Emperyalizm kıskacında Türk Eğitim Sistemi. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayınları
• Gediklioğlu, T. (2005). Avrupa Birliği sürecinde Türk Eğitim Sistemi: Sorunlar ve çözüm önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 66-80.
• Genç, N. (2005). Yönetim ve organizasyon. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Giroux, H. A., Penna N. A. ve Pinar, W. (1981). Curriculum and instruction : Alternatives in education. Berkeley, Calif.: McCutchan Pub. Corp.
• Gökmenoğlu, T., Eret, E. ve Kiraz, K. (2010). Krizler, reformlar ve bilimsel ilerlemeler: Son iki yüzyılda davranışçılık, İlköğretim Online, 9(1), 292-300.
• Gözütok, D. (2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları. Milli Eğitim Dergisi, 160.
• Gredler, M. E. (1996). Program evaluation. USA: Pearson Education Company.
• Güneş, M. ve Güneş, H. (2003). Türkiye’de eğitim politikaları ve sivil toplum. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Güvenç, B. (1998). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: TED.
• Harris, M. ve Cullen, R. (2009). A model for curricular revision: The caseof engineering. Innovative Higher Education, 34(1), 51-63.
• Henson, K. T. (2006). Curriculum planning: integrating multiculturalism, constructivism and education reform. United States: Waveland Inc.
• Henson, K. T. (2003). Foundations for learner-centered education: A knowledge base. Education, 124(1), 5-16.
• Hewitt, T. W. (2006). Understanding and shaping curriculum: What we teach and why. US: Sage Publications.
• Hjalmarson, M. A. (2008). Mathematics curriculum systems: Models for analysis of curricular innovation and development. Peabody Journal of Education, 83, 592-610.
• Hill, T. ve Westbrook, R. (1997). SWOT analysis: It’s time for a product recall. Long Range Planning, 30(1), 46-52.
• Houben, G., Lenie, K. ve Vanhoof, K. (1999). A knowledge-based SWOT-analysis system as an instrument for strategic planning in small and medium sized enterprises. Decision Support Systems, 26(2), 125-135
• Işıksal, M., Koç, Y. ve Bulut, S. (2007). An analysis of the new elementary mathematics teacher education curriculum in Turkey. The Mathematics Educator, 17(2), 41-51.
• Jackson, P. W. (1992). Conceptions of curriculum and curriculum specialists. In P. W. Jackson (Ed.), Handbook of research on curriculum: A project of the American Educational Research Association (sf. 3-40). New York: Macmillan.
• Kajanus, M., Kangas, J. ve Kurttila, M. (2004). The use of value focused thinking and the A’WOT hybrid method in tourism management. Tourism Management, 25, 499-506.
• Kaufman, R. ve English, F. W. (1979). Needs Assessment: Concept and application. USA: Educational Technology Publications.
• Kelly, A. V. (2009). The curriculum: Theory and practice. (6. baskı). London: Sage Publications.
• Kirby, F. (2000). Türkiye’de Köy Enstitüleri. Ankara: Güldikeni Yayınları.
• Null W. (2008). Curriculum development in historical perspective. In F. M. Connelly (Ed.), M. F. He ve J.Phillion (Assoc. Eds.), The Sage Handbook of Curriculum and Instruction (sf. 478-490). USA: Sage Publications.
• Oliva, P.F. (1997). Developing the curriculum. United States: Longman.
• Ok, A., Şişman, G. T., Erdoğan, M. ve Eret, E. (2008, Ekim). Students view on the curriculum and instruction graduate degree program: METU case. The Xth International Conference on Further Education in the Balkan Countries, Konya/Türkiye. 373-383.
• Opfer, D., Bolat, O. ve Frost, D. (2008). Contributing to national reform in Turkey through project-based learning: the OPYEP project. Proceedings of the 21st International Congress for School Effectiveness and Improvement, 1-18.
• Ornstein, A.C. ve Hunkins, F. P. (2004). Curriculum: Foundations, principles and issues. US: Pearson.
• Paasi, J., Valkokari, P., Maijala, P., Toivonen, S., Luoma, T. ve Molarius, R. (2008). Managing opportunities, risk and uncertainties in new business creation - working report. Finlandiya: VTT Technical Research Centre
• Palmer, J. A. (2001). Fifty modern thinkers on education: Form Piaget to present. USA: Routledge Key Guide.
• Pinar, W. F. (2008). Curriculum theory since 1950: Crisis, reconceptualization, internalization. In F. M. Connelly (Ed.), M. F. He ve J.Phillion (Assoc. Eds.), The Sage Handbook of Curriculum and Instruction (sf. 491-513).USA: Sage Publications.
• Sallis, E. (2002). Total quality management in education. UK: Kogan Page.
• Sowell, E. J. (2000). "Overview of Curriculum Processes and Products" in D. Stollenwerk, P. Burleson ve L. Bayma (Eds.), Curriculum: An Integrative Introduction (sf.3-16). Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall, Inc.
• Swazey, J. M., Anderson, M. S. ve Louis, K. S. (1993). Ethical problems in academic research. American Scientist, 81, 542-553.
• Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı (2010). Genel yaklaşım. 21.04.2010 tarihinde http://ttkb.meb.gov.tr/ogretmen/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=48 adresinden alınmıştır.
• Tanilli, S. (2009). Nasıl bir eğitim istiyoruz? Ankara: Cumhuriyet Yayınları.
• Tatsuoka, K. K. ve Corter, J. E. (2004). Patterns of diagnosed mathematical content and process skills in TIMSS-R across a sample of 20 countries. American Educational Research Journal, 41(4), 901- 926.
• Tyler, R. W. (1969). Basic principles of curriculum and instruction. USA: The University of Chicago Press.
• Türkoğlu, P. (2000). Tonguç ve enstitüleri. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• Ünal, S., Çoştu, B. ve Karataş, F. Ö. (2004). Türkiye’de fen bilimleri eğitimi alanındaki program geliştirme çalışmalarına genel bir bakış. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 183-202
• Yayan, B. ve Berberoğlu, G. (2004). A re-analysis of the TIMSS 1999 mathematics assessment data of the Turkish students. Studies in Educational Evaluation, 30, 87-104.
• Yüksel, S. (2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları ve sorunları. Milli Eğitim Dergisi, 159.
• Varış, F. (1998). Temel kavramlar ve program geliştirmeye sistematik yaklaşım. (Ed. Ayhan Hakan). Eğitim bilimlerinde yenilikler (sf. 1-19). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Varış, F. (1983). Program geliştirme çalışmaları. Cumhuriyet döneminde eğitim. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Varış, F. (1978). Eğitimde program geliştirme: Teori ve teknikler. 3. Baskı. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Vexliard, A. ve Aytaç, K. (1964). The "Village Institutes" in Turkey. Comparative Education Review, 8(1), 41-47
• Yamaç, K. (2006). Sempozyum açılış konuşması. Atatürk Döneminden Günümüze Eğitim Felsefesi ve Uygulamaları Sempozyumu (sf. 37-42). Ankara: Gazi Üniversitesi Rektörlüğü.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.