The purpose of this study was to measure the impact of conflict resolution
training on elementary school children. It was hypothesized that a conflict resolution
program would increase the use of constructive conflict resolution strategies of students.
217 4
th
grade students were taken randomly and asked the most common conflicts they had
experienced. The most frequent responses were written as two scenarios. These were given
as a pre-test to the students and asked to resolve these conflicts. The responses were rated
by three psychologists in terms of conflict strategies theory and their reliability was tested
by Kendall’s Coefficient of concordance. The students who have the lowest scores were
chosen as the subjects. Experimental group (7 girls, 7 boys) received 10 hours of training
during a 30-minute- period twice a week. Control group (7 girls, 7 boys) received no
training. Training was realized as an unstructured, non-linear group study. Then the same
scenarios were given as a post-test. The correlation between pre and post-tests were tested
by Wilcoxon matched pair test and no significant differences were found. The results were
interpreted by the technique and duration of the application. More concentrated and longer
training periods was suggested for future research. It is very important to teach the students
to cope with conflicts with constructive strategies, because low academic achievement, low
self- esteem, stress and the worst, violence are the results of destructive conflict resolution.
Bu çalışmanın amacı ilköğretim çocuklarına uygulanan bir çatışma çözme eğitimi uygulamasıyla yapıcı çatışma çözme taktikler etmek ilişkiyi değerlendirmektir. Programın çocuklarının yapıcı çatışma çözümü dentikçe kullanılmaya sunulmuştur. Bu amaçla bir ilköğretim okulunda öğrenim gören rasgele ulaşılan 217 dördüncü sınıf öğrencisine çatışma tanımlandıktan sonra en sık karşılaştıkları çatışmaları yazmaları istenmiştir. En sık bildirilen çatışmalar iki senaryo haline getirilmiştir. Bunlar öğrencilere ön test olarak verilmiş ve bu çatışmaları çözmeleri istenmiştir. Tepkiler üç doktor psikolog tarafından Kendall'ın uyum katsayısı ile çatışma taktikleri düzeltmek ve güvenirliği ölçülmüştür. Çatışma çözme taktikleri点 en düşük puanlar alan öğrenciler denek olarak seçilmiştir. Deney grubu (7 kız, 7 erkek) 30 dakikalık sürelerle haftada iki kez girmek toplam 10 saatlik eğitim almışlar, kontrol grubu (7 kız, 7 erkek) ise hiç eğitim almamıştır. Eğitim yapılandırılmamıştır. Senaryolar bu kez son test ile verilmiş ve puanlar arasındaki fark Wilcoxon eşlemeli çiftli işaretli sıralı testi ile değerlendirilmiş, sadece bir fark bulunmamıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Haziran 2008 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 7 Sayı: 3 |