Kıssalar, hidayet kaynağı olan Kur’ân-ı Kerim’in insanları hakka, iyiye ve doğruya irşad etmek için kullandığı üslup ve yöntemlerin en önemlilerindendir. Bu sebeple birçok yönden araştırma konusu edilmiş olan Kur’ân kıssalarının fıkhî yönden de incelenmesi gerekmektedir. Zira fıkıh usûlü açısından şer‘u men kablenâ (önceki ümmetlerin şeriatları) delilinin hüccet olması hususu ihtilaflı olsa da uygulamada bu delile dayalı olarak birçok fıkhî hükmün konulduğu bilinmektedir. Ayrıca klasik kaynaklarda birçok fıkhî meselenin çözümünde bu kıssalardan istifade edildiği; fukahanın kıssalarda geçen birtakım kullanımlara dayanarak ictihad ettiği dikkat çekmektedir. Öte yandan dinin tek, şeriatların ise değişiklik arz ettiği bir gerçektir. Dolayısıyla önceki şeriatlar ile son şeriat arasındaki yakın ilişki, benzerlikler ve farklılıkların tespiti, mukayese imkânı verdiği gibi tarihsel süreçte şeriatlardaki değişimi ve bunun sebeplerini görmeyi de sağlamaktadır. Bu sebeple şeriat sahibi ilk peygamber olarak kabul edilen Hz. Nûh’un (a.s) kıssasının fıkhî yönden incelenmesi bu çalışmada konu edinilmiştir. Bu kıssada yağmur duasında (istiskâ) istiğfar etmenin gerekliliği başta olmak üzere aile fertlerinin (ehl) kimlerden oluştuğu, din bağı ve kan bağı ilişkisi, gayrımüslim kadınla evlilik, hayvanların neslinin korunması gibi birçok fıkhî meseleyi yakından ilgilendiren hususlar mevcuttur. Bundan dolayı çalışmada Hz. Nûh’un (a.s) kıssası fıkhî yönüyle ele alınıp bu kıssadan çıkarılmış/çıkarılabilecek olan şer’î hükümler ve varsa bunlarla ilgili tartışmalar ortaya konmaya çalışılmıştır.
Fıkıh Şeriat Şer‘u Men Kablenâ Hz. Nûh (a.s) Kıssa Fıkhî Hüküm
Parables are among the most prominent of the styles and methods used by the Qur'an, the source of guidance, to guide people to the truth, the good, and the right. Therefore, the Qur'anic parables, which have been the subject of research in many aspects, should also be scrutinized in terms of jurisprudence. Because, although the issue of the evidence of shar'u men kablena (the shari'ah of the previous nations) being a valid argument is controversial in terms of jurisprudence, it is known that many jurisprudential rulings have been made in practice based on this evidence. Moreover, it is noteworthy that classical sources utilize these parables in the solution of many jurisprudential issues and that the fuqaha make ijtihad based on some of the usages in the parables. On the other hand, it is a fact that religion is one and shari'ahs vary. Therefore, determining the close relationship, similarities, and differences between the previous shari'ah and the last shari'ah provides the opportunity for comparison, as well as seeing the change in the shari'ah in the historical process and the reasons for it. For this reason, the jurisprudential analysis of the story of Prophet Noah (a.s), who is regarded as the first prophet with a shari'ah, is the subject of this study. In this parable, there are issues that are closely related to many jurisprudential issues such as the necessity of forgiveness in the prayer for rain (istiskâ), who the family members (ahl) consist of, the relationship between religious ties and kinship, marriage with a non-Muslim woman, and the protection of the generation of animals. Therefore, in this study, the parable of Prophet Noah (a.s) is discussed from a jurisprudential point of view and the shar'i judgments that are/can be deduced from this parable and the discussions, if any, related to them are tried to be put forward.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Hukuku |
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 13 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 23 Aralık 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.