In main sources of Islam –Holy Qur’an and Hadiths by Prophet Mohammed (pbuh)- number of forty is used repeatedly. For example in Qur’an we see the ‘number of forty’ in four different verses. Number of forty is also very important for tasawwuf/ sufism and Arabic. In Arabic ‘number of forty’ is used for expressing multiplicity. A noteworthy point in those hadiths that ‘number forty’ is generally used for making the expression easier and point the multiplicty out but the real meaning except for the hadiths about duties or prayings. For example hadiths about worships as alm, ‘number of forty’ was used in real meaning. Because numbers as in “forty sheeps” or “thirty neats” for alm, never changes. So we can say that, in hadiths ‘number of forty’ is generally used for encouraging people to do good behaviours. In this article, we studied more than forty hadiths which have ‘number of forty’ in their matn one by one. Afer that we pointed out those hadiths’ authenticity (sıhhah) and gradated them. At the end of this study, we saw that those hadiths are weak (zhaif). An other noteworty point in those rumours of hadiths is to be transmitted by certain narrators (râvîs). Number of these narrator is about twenty. They could be listed in order of abundance in the rumor: Enes b. Mâlik, Abdullah b. Abbâs, Ebû Hureyre, Câbir b. Abdullah, Abdullah b. Amr b. As, Ebû Eyyûb el-Ensar, Ömer b. Hattâb, Ali b. Ebî Tâlib, Ebû Said el-Hudrî, Ebû Eyyub el-Ensârî, Ebû Zer el-Gıfarî etc. Those hadiths in our study are generally located in the following resources: Kütüb-i Sitte, Ahmed b. Hanbel’s Musned, Hâkim’s Müstedrek, Taberani’s Mu’cem.
“Kırk” sayısı Kur’ân’da dört yerde, hadislerde ise birçok yerde geçmektedir. Kırk hadis hakkında yapılmış birçok çalışma vardır. Bu da kırk sayısının hadislerdeki aldığı yeri göstermektedir. Kırk sayısı tasavvufta da önemli bir yer tutar. Kırk rakamı Arapça’da genelde çokluk için kullanılmaktadır. Hadislerdeki kırk sayısı öncelikle anlatımı kolaylaştırmaya yaramakla birlikte, genelde çokluktan kinaye (kesretten kinaye) anlamında mübalağa için kullanıldığı görülmüştür. Yoksa hadislerdeki geçen kırk ile sayıların bizzat kendisi kastedilmemiştir. Dolayısıyla bu sayılar genelde eğitim maksadıyla güzel amellere teşvik için kullanılmıştır. Bu makalede kırkın üzerinde rivâyet teker teker ele alınmış ve hadislerin sıhhati belirtilerek bir derecelendirme yapılmıştır. Neticede de hadislerin genelde zayıf olduğu görülmüştür. Ancak zekât gibi ibadete yönelik kullanılan kırk sayısı ise mecaz değil hakikat anlamında kullanılmıştır. Çünkü buradaki sayılar değişmeyen rakamlardır. Zira zekâtta “kırk koyun” veya “otuz sığır” gibi rakamlar, o konuda değişmeyen ölçülerdir. Burada dikkat çeken bir husus da bu rivâyetlerin belirli sahabîlerden aktarılmış olmasıdır. Bu sahabe râvîlerin sayısı yirmi civarındadır. Bunları rivâyetteki çokluk sırasına göre bazılarını şöyle gösterebiliriz: Abdullah b. Abbâs, Enes b. Mâlik, Abdullah b. Amr b. el-Âs, Ebû Hureyre, Câbir b. Abdullah, Ali b. Ebi Tâlib, Ebû Said el-Hudrî, Ebû Eyyub el-Ensârî, Ebû Zer el-Gıfarî… Buradaki hadisler ise genelde Kütüb-i Sitte ile birlikte Ahmed b. Hanbel’in Müsned’i, Hâkim’in Müstedrek’i ve Taberânî’in Mu’cemlerinde yer almaktadır.
Bölüm | MAK |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Eylül 2014 |
Gönderilme Tarihi | 26 Eylül 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.