İlk dönemlerden itibaren ulema arasında ihtilafa neden olan rükûya giderken ve rükûdan doğrulurken ellerin kaldırılması meselesi, 8./14. asrın ortalarına doğru Şam ve Mısır bölgelerinde dönemin önde gelen Hanefî fakihlerinden Kıvâmüddîn Emîr Kâtib el-İtkânî tarafından tekrar gündeme getirilmiştir. Ellerin kaldırılmasının hükmüyle ilgili tartışma nihayetinde Hanefî birinin Şâfiî imama uyup uyamayacağı noktasında farklı bir meseleye evrilmiştir. İtkânî, Hanefî mezhebinin esas görüşü olduğunu iddia ettiği, rükûya giderken ve rükûdan doğrulurken ellerin kaldırılması durumunda namazın bozulacağı görüşünü ileri sürerek, Hanefî birinin Şâfiî imama uyamayacağını savunmuş, buna dair görüşlerini ve dayandığı delilleri içeren bir risale kaleme almıştır. Dönemin önde gelen Hanefî fakihlerinden Cemâleddîn el-Konevî ve Şâfiî fakihi Tâkiyyüddîn es-Sübkî ise İtkânî’ye reddiye olarak birer risale yazmışlardır. Bunlardan Cemâleddin el-Konevî, telif ettiği eserinde İtkânî’nin ileri sürdüğü görüş ve dayandığı delilleri tahlil etmiş, bunları naklî ve aklî olarak tenkide tâbi tutmuştur. Müellif daha sonra muteber ve mutemed Hanefî kaynaklarına müracaat ederek mezhebin esas görüşünü ortaya koymuştur. Bu çalışmada müellifin konuyla ilgili yaklaşımı ele alınacak ve akabinde de risalesinin tahkikli neşri gerçekleştirilecektir.
İslam Hukuku Hanefî Mezhebi Şâfiî Mezhebi Namazda Ellerin Kaldırılması İtkânî Cemâleddin el-Konevî
Bu çalışmanın hazırlanma sürecinde bilimsel ve etik ilkelere uyulduğu ve yararlanılan tüm çalışmaların kaynakçada belirtildiği beyan olunur.
Bu çalışma hazırlanırken herhangi bir dış fon alınmamıştır.
Sn. Editörüm kolaylıklar diliyorum.
The issue of raising the hands while going to and rising from rukū, which had been a source of dispute among the scholars since the early periods, was brought up again towards the middle of the 8th/14th century by Qwām al-Dīn Amīr Qātib al-Itkānī, one of the leading Hanafī jurists of the period in the Damascus and Egypt regions. The debate did not stop there and eventually evolved into a different issue on whether a Hanafī can follow the Shāfi‘ī imam or not. Itkānī defended the view, which he claimed to be the main view of the Hanafī madhhab, that if the hands are raised while going to and rising from the rukū, the prayer will be invalidated, and therefore a Hanafī cannot follow the Shāfi‘ī imam. He wrote a treatise containing his views and the evidence he relied on. The leading Hanafī jurists of the period, Jamāl al-Dīn al-Qūnawī and the Shāfi‘ī jurist Tāqiyy al-Dīn al-Subkī wrote a treatise as a refutation to al-Itkānī. Among them, Jamāl al-Dīn al-Qūnawī analyzed al-Itkānī’s views and the arguments he relied on and criticized them both naqlī (revealed knowledge) and aqlī (by reasoning). The author then presented the main opinion of the madhhab by referring to the authoritative and reliable Hanafī sources. In this study, we will analyze the author’s approach to the subject and then make a critical edition of his treatise.
Islamic Law Hanafī Madhhab Shafi‘ī Madhhab Raising Hands in Prayer Itkānī Jamāl al-Dīn al-Qūnawī
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Hukuku |
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 15 Eylül 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 8 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.