MEDYADA “MEDYA” İMAJI ÜZERİNE BİR ANALİZ

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 1, 6 - 14, 30.05.2017

Fatih Erken , Erkan Yüksel , Mehmet Emir Yıldız

Öz

Son yıllarda medyada en çok dikkati çeken tartışmalara bakılacak olursa özellikle medya ve siyaset bağlantısı üzerinden çeşitli yayın gruplarının bir bütün olarak birbirlerini eleştirdikleri görülmektedir. Medya grupları tarafından karşılıklı yöneltilen eleştiriler ve bu eleştirilerde kullanılan dil, medyada “medya” kavramına ilişkin nasıl bir imajın oluştuğunu saptamak açısından önem kazanmaktadır. Bu makalenin konusu, ölçülebilir bir düzeyde medyada sunulan medya imajının nasıl olduğunun ortaya konulmasıdır. İçerik analizi yönteminin kullanıldığı çalışmada, tiraj ve sahiplik yapıları göz önünde bulundurularak; Hürriyet, Sabah, ve Zaman gazeteleri 2013 ile 2015 yılları arasında belirlenen periyotlar üzerinden incelenmiştir. “Medya” anahtar sözcüğü bağlamında gerçekleştirilen tarama sonucu erişilen metinler, içerik analizine konu edilmiştir. Çalışma, 2013 ile 2015 yılları arasında basındaki medya imajını ortaya koyması ve tanımlaması açısından önemlidir. Çalışmadan elde edilen sonuca göre sözü edilen dönemde, evrensel gazetecilik meslek ilkeleri çerçevesindeki vurgulardan çok “suçlama”, “etiketleme” ya da “yaftalama” olarak değerlendirilebilecek anlatımların daha ön planda olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Medya, Dördüncü Güç, Medya Özgürlüğü, Medya Etiği

Kaynakça

• Adaklı, G. (2006). Türkiye’de Medya Endüstrisi Neoliberalizm Çağında Mülkiyet ve Kontrol İlişkileri, Ankara: Ütopya Yayınevi. Bulut, S. (2009). Medyada Çokuluslu Şirket Egemenliğine Doğru Evrilme: Rupert Murdoch ve Fox TV, Sermayenin Medyası Medyanın Sermayesi, Der.: S. Bulut, Ankara: Ütopya Yayınevi, 75-114. Dearing, J.W. ve Rogers, E.M. (1996). Communication Concepts 6: Agenda Setting, Thousand Oaks, CA: Sage. Gökçe, O. (2006). İçerik Analizi, Ankara: Siyasal Kitabevi. Kejanlıoğlu, B. (2004). Türkiye’de Medyanın Dönüşümü, Ankara: İmge Kitabevi. McQuail, D. (1994). Kitle İletişim Kuramı (Giriş), Çev. A.H. Yüksel, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları. McQuail, D. (2000). McQuail’s Mass Communication Theory, 4. Baskı. London: Sage. Nuendorf, K. (2002). Content Analysis Guide Book, Thousand Oaks, CA: Sage. Poindexter, P.M. ve McCombs, M.E. (2000). Research in Mass Communication, Boston: Bedfort/St.Martin’s. Severin, W.J. ve Tankard, J.W. (2001). Communication Theories: Origins, Methods and Uses in the Mass Media, 5. Baskı, New York: Logman. Shoemaker, P.J. ve Reese, S.D. (1996). Mediating the Message Theories of Influences on Mass Media, 2. Baskı, NY: Logman. Siebert, F, Peterson, T. Ve Schramm, W. (1956). Four Theories of the Press, Urbana: University of Illinois Pres. Şimşek, A. (2014). “Araştırma Modelleri”, Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 3. Baskı, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 80-106. Topuz, H. (2003). II. Mahmut’tan Holdinglere Türk Basın Tarihi, İstanbul: Remzi Yayınevi, Yüksel, E. (2001). Medyanın Gündem Belirleme Gücü, Konya: Çizgi Kitabevi. Yüksel, E. (2010). Medya ve Habercilik, Konya: Çizgi Kitabevi. Yüksel, E. (2013). “Medya Sistemleri”, Haberciliğin Temel Kavramları, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 24-44. İnternet kaynakları http://www.bbc.com/turkce/haberler/2014/12/141212_17_25_aralik_operasyonu_neler_oldu_10_soruda, Erişim tarihi: 20.09.2016. http://www.medyatava.com/tiraj/2015-12-28, Erişim tarihi: 20.09.2016. https://rsf.org/en/turkey, Erişim tarihi: 01.01 2017.