31 MART 2019 YEREL SEÇİMLERİNDE ANKARA VE İZMİR BÜYÜKŞEHİR BELEDİYE BAŞKAN ADAYLARININ TWİTTER KULLANIMLARI ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI BİR ANALİZ

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 2, 196 - 213, 12.12.2019

Neslihan Kılıç

Öz

BAŞLIK:

31 Mart 2019 Yerel Seçimlerinde
Ankara Ve İzmir Büyükşehir Belediye Başkan Adaylarının Twitter Kullanımları
Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz

ÖZ:

Siyasi partiler, liderler ve
diğer siyasi aktörler seçim kampanyaları süresince çeşitli iletişim araç ve
teknikleriyle kamuoyunun siyasi tercihlerini etkilemeye çalışırlar. Sosyal
medyanın henüz siyasal iletişimde kullanılmadığı dönemlerde radyo, televizyon
ve gazete gibi geleneksel kitle iletişim araçları siyasal iletişimin
vazgeçilmez araçları konumundaydı. Ancak internetin 2000’li yıllardan itibaren
yaygınlaşmasıyla siyasal iletişimde yeni bir dönem başlamış ve geleneksel kitle
iletişim araçlarının siyasal iletişimdeki belirleyici rolü sona ermiştir.
Günümüzde siyasal iletişimin en önemli unsurlarından birini de sosyal medya
oluşturmaktadır. İnternetin ve akabinde sosyal medyanın yaygın kullanımıyla
siyasi aktörler çok geniş kitlelere mesajlarını iletebilmektedirler. Geleneksel
kitle iletişim araçlarına göre maliyet, hız, yaygınlık gibi avantajlara sahip
olması, sosyal medyanın kullanım ve etki alanını her geçen gün
genişletmektedir. Bu çalışmada 31 Mart 2019 Yerel Seçimlerinde Ankara ve
İzmir’de Büyükşehir Belediye Başkanlığına aday gösterilen siyasi aktörlerin bir
siyasal iletişim uzamı olarak sosyal medya kullanımları Twitter örneği
üzerinden incelenmiştir. Çalışmada öncelikle adayların paylaşım sayıları ve
paylaşım teknikleri nicel analizle belirlenmiştir. Ardından adayların
paylaşımlarında hangi konulara öncelik verdiği karşılaştırmalı olarak analiz
edilmiştir. Böylece 2019 Yerel Seçimlerinde Ankara ve İzmir Büyükşehir Belediye
Başkan Adaylarının Twitter’i nasıl ve hangi sıklıkta kullandığı ve adayların
önem atfettiği öncelikli konular somutlaştırılmış ve sosyal medya kullanım
pratikleri açısından adaylar arasında bir mukayese yapılabilmesine imkân
sağlanmıştır. Araştırmanın sonucunda adayların Twitter’i bir siyasal iletişim
uzamı olarak değerlendirdiklerini, sayıları değişmekle birlikte genel olarak
hemen her kategoride paylaşımda bulunduklarını, Twitter’in teknik özelliklerine
hâkim olduklarını ve paylaşım içeriklerine uygun olarak bu özelliklerden üst
düzeyde yararlandıklarını ifade etmek mümkündür.  Ayrıca bir siyasal iletişim uzamı olarak
sosyal medyanın siyasi aktörlerin seçmen kitlelerine kendilerini ifade
edebilmeleri için önemli bir alternatif olmakla birlikte politik başarıya
etkisinin tek başına belirleyici olmadığı da araştırmanın bir diğer önemli
bulgusudur.

ANAHTAR KELİMELER: Siyasal İletişim, 31 Mart Yerel Seçimleri,
Başkan Adayları, Sosyal Medya, Twitter.

 

ABSTRACT:

A Comparatıve Analysis of Twitter
Use of The President Candidates of Ankara And Izmir Metropolitan Municipality
In The Local Elections of 31 March 2019

 

Political parties, leaders and
other political actors try to influence the political preferences of the public
through various communication tools and techniques during the election
campaigns. In times when social media were not yet used in political
communication, traditional mass media such as radio, television and newspapers
were indispensable tools of political communication. However, with the spread
of the internet since the 2000s, a new era began in political communication and
the decisive role of traditional mass media in political communication ended.
Today, one of the most important elements of political communication is social
media. With the widespread use of the Internet and subsequent social media,
political actors are able to communicate their message to a wide audience.
Having advantages such as cost, speed and prevalence compared to traditional
mass media is expanding the usage and impact area of social media with each
passing day. In this study, the use of social media as a political
communication space of the political actors nominated as mayors of the
Metropolitan Municipality in Ankara and İzmir in the March 31, 2019 Local
Elections was examined through the Twitter example. In the study, first of all,
the number of shares and the sharing techniques of the candidates were
determined by quantitative analysis. Then, the issues that the candidates gave
priority in their sharing were analyzed comparatively. In this way, how and how
often the candidates of the Mayor of Ankara and İzmir Metropolitan Municipality
used Twitter in the Local Elections of 2019 and the priority issues that the
candidates attach importance to were materialized and a comparison was made
between the candidates in terms of social media usage practices. As a result of
the research, it is possible to state that the candidates evaluate Twitter as a
political communication space, although their numbers vary, they generally share
in almost all categories, that they have mastered the technical characteristics
of Twitter and that they benefit from these features at a high level. In
addition, it is another important finding of the study that social media as a
political communication space is an important alternative for political actors
to express themselves to the voter masses, but the effect on political success
alone is not decisive.

KEYWORDS: Political Communication, March 31 Local Elections,
Presidential Candidates, Social Media, Twitter.

KAYNAKÇA:

 

Acar, E.
(2012). “Sosyal medyada 12 Haziran genel
seçimleri. hepimiz globaliz”. hepimiz globaliz hepimiz yereliz. Ed. Edibe
Sözen. İstanbul: Alfa Yayınları.

Aziz, A.
(2006). Televizyon ve radyo yayıncılığı.
Ankara: Turhan Kitabevi.

Aziz, A.
(2010). İletişime giriş. İstanbul: Hiper
Link Yayınları.

Bayraktutan, G,
Binark, M, Çomu, T, Doğu, B, İslamoğlu, G, Aydemir, A,  (2014). Siyasal iletişim sürecinde sosyal
medya ve Türkiye’de 2011 genel seçimlerinde Twitter kullanımı. Bilig , (68), 59-96.

Çobanoğlu, Ş.
(2007). Suskunluk sarmalı ve siyasal
iletişim. İstanbul: Fide Yayınları.

Devran, Y.
(2003). Siyasal kampanya yönetimi.
İstanbul: And Yayınları.

Dostie-Goulet,
E. (2009). Social networks and the development of political interest. Journal of Youth Studies, 12 (4), 405-421.

Erdoğan, İ.
(2012). Pozitivist metodoloji ve ötesi,
araştırma tasarımları, niteliksel ve istatistiksel yöntemler. Ankara: Erk
Yayınları.

Fidan, Z. ve
Özer, N. P. (2014). Siyasi partilerin siyasal iletişim aracı olarak  web
sayfalarını kullanımı. Gümüşhane Üniversitesi
İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2 (4), 211-233.

Güçdemir, Y. ve
Göksu, O. (2015). Sosyal medyanın siyasal iletişim aracı olarak kullanımı:
Barack Obama'nın 2012 Başkanlık seçim kampanyası ile Recep Tayyip Erdoğan'ın
2014 Cumhurbaşkanlığı seçim kampanyasının incelenmesi. Filiz A. (Ed.) İletişim Çalışmaları içinde. İstanbul:
Derin Yayınları.

Güven, H.
(2006). Radyo program yapımı ve radyo
yapımcılığı. Ankara: İmaj Kitabevi.

Güz, N. (2005).
Haberde yönlendirme ve kamuoyu
araştırmaları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Güz, N, Yegen,
C. ve Aydın, B. O. (2019). Dijital propaganda ve politik başarı: 24 Haziran
2018 Cumhurbaşkanlığı seçiminin Twitter analizi. Erciyes İletişim Dergisi, 6 (2), 1461-1482.

Kılıç, N.
(2019). Geleneksel medya ile yeni medyanın karşılaştırılması: kuramsal bir
analiz çalışması. Sosyal Bilimler Dergisi
(Sobider), 6 (36), 227-239.

Manovich, L.
(2006). “What is New Media”. Hassan, R and Thomas, J. (Ed.) The New Media Theory Reader içinde,
(pp.5-10). London: Open University Press.

Mayfıeld, A.
(2008). What is Social Media? e‐book, s. 6. http://www.icrossing.co.uk/fileadmin/uploads/eBooks/What_is_Social_Media_iCrossing_ebook.pdf.    Erişim Tarihi: 24.05.2019.

McLuhan, M.
(1962). Gutenberg Galaxy: The Making of
Typographic Man, Canada: University of Toronto Press.

Mutlu, E.
(2012). İletişim sözlüğü. Ankara:
Sofos Yayınları.

Onat, F. ve
Okmeydan, C. K. (2015). Politik halkla ilişkilerde sosyal medya kullanımı: 30
Mart 2014 yerel seçimleri ve 10 Ağustos 2014 Cumhurbaşkanlığı seçimleri. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi
Dergisi, 23, 79-94.

Özerkan, Ş. ve
İnceoğlu, Y. (1997). İletişimde etkileme
süreci. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Tokgöz, O.
(2000). Temel gazetecilik. Ankara:
İmge Kitabevi.

Toprak, A, Binark,
M. ve Yıldırım, A. (2009). Toplumsal
paylaşım ağı Facebook- görülüyorum öyleyse varım!. İstanbul: Kalkedon
Yayınları.

Yaşın, C. (2006).
Siyasal kampanya yönetiminde bütüncül yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15, 631-650.

Yaylagül, L.
(2008). Kitle iletişim kuramları egemen
ve eleştirel yaklaşımlar. Ankara: Dipnot Yayınları.

Dijilopedi, https://dijilopedi.com
/2019-turkiye-internet-kullanim-ve- sosyal-medya-  istatistikleri Erişim Tarihi:
05.05.2019.

Özhaseki, M.
(2019). https://twitter.com/mehmetozhaseki Erişim Tarihi:
17.05.2019.

Soyer, T.
(2019). https://twitter.com/tuncsoyer Erişim Tarihi:
20.05.2019.

TRT Haber, https://secim2019.trthaber.com Erişim Tarihi
12. 05. 2019.

Yavaş, M.
(2019). https://twitter.com/mansuryavas06 Erişim Tarihi:
15.05.2019.

Yüksek Seçim
Kurulu, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/2019
MahalliIdareler/ 2019 Buyuksehir-AdayListesi.pdf Erişim Tarihi:
10.05.2019.

Zeybekçi, N.
(2019). https://twitter.com/ZeybekciNihat Erişim Tarihi:
20.05.2019.

 

 

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, 31 Mart Yerel Seçimleri, Sosyal Medya, Twitter

Kaynakça

• Acar, E. (2012). “Sosyal medyada 12 Haziran genel seçimleri. hepimiz globaliz”. hepimiz globaliz hepimiz yereliz. Ed. Edibe Sözen. İstanbul: Alfa Yayınları.Aziz, A. (2006). Televizyon ve radyo yayıncılığı. Ankara: Turhan Kitabevi. Aziz, A. (2010). İletişime giriş. İstanbul: Hiper Link Yayınları.Bayraktutan, G, Binark, M, Çomu, T, Doğu, B, İslamoğlu, G, Aydemir, A, (2014). Siyasal iletişim sürecinde sosyal medya ve Türkiye’de 2011 genel seçimlerinde Twitter kullanımı. Bilig , (68), 59-96.Çobanoğlu, Ş. (2007). Suskunluk sarmalı ve siyasal iletişim. İstanbul: Fide Yayınları. Devran, Y. (2003). Siyasal kampanya yönetimi. İstanbul: And Yayınları.Dostie-Goulet, E. (2009). Social networks and the development of political interest. Journal of Youth Studies, 12 (4), 405-421.Erdoğan, İ. (2012). Pozitivist metodoloji ve ötesi, araştırma tasarımları, niteliksel ve istatistiksel yöntemler. Ankara: Erk Yayınları.Fidan, Z. ve Özer, N. P. (2014). Siyasi partilerin siyasal iletişim aracı olarak web sayfalarını kullanımı. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2 (4), 211-233.Güçdemir, Y. ve Göksu, O. (2015). Sosyal medyanın siyasal iletişim aracı olarak kullanımı: Barack Obama'nın 2012 Başkanlık seçim kampanyası ile Recep Tayyip Erdoğan'ın 2014 Cumhurbaşkanlığı seçim kampanyasının incelenmesi. Filiz A. (Ed.) İletişim Çalışmaları içinde. İstanbul: Derin Yayınları.Güven, H. (2006). Radyo program yapımı ve radyo yapımcılığı. Ankara: İmaj Kitabevi.Güz, N. (2005). Haberde yönlendirme ve kamuoyu araştırmaları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.Güz, N, Yegen, C. ve Aydın, B. O. (2019). Dijital propaganda ve politik başarı: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı seçiminin Twitter analizi. Erciyes İletişim Dergisi, 6 (2), 1461-1482.Kılıç, N. (2019). Geleneksel medya ile yeni medyanın karşılaştırılması: kuramsal bir analiz çalışması. Sosyal Bilimler Dergisi (Sobider), 6 (36), 227-239.Manovich, L. (2006). “What is New Media”. Hassan, R and Thomas, J. (Ed.) The New Media Theory Reader içinde, (pp.5-10). London: Open University Press.Mayfıeld, A. (2008). What is Social Media? e‐book, s. 6. http://www.icrossing.co.uk/fileadmin/uploads/eBooks/What_is_Social_Media_iCrossing_ebook.pdf. Erişim Tarihi: 24.05.2019.McLuhan, M. (1962). Gutenberg Galaxy: The Making of Typographic Man, Canada: University of Toronto Press.Mutlu, E. (2012). İletişim sözlüğü. Ankara: Sofos Yayınları.Onat, F. ve Okmeydan, C. K. (2015). Politik halkla ilişkilerde sosyal medya kullanımı: 30 Mart 2014 yerel seçimleri ve 10 Ağustos 2014 Cumhurbaşkanlığı seçimleri. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 23, 79-94.Özerkan, Ş. ve İnceoğlu, Y. (1997). İletişimde etkileme süreci. İstanbul: Pan Yayıncılık.Tokgöz, O. (2000). Temel gazetecilik. Ankara: İmge Kitabevi. Toprak, A, Binark, M. ve Yıldırım, A. (2009). Toplumsal paylaşım ağı Facebook- görülüyorum öyleyse varım!. İstanbul: Kalkedon Yayınları.Yaşın, C. (2006). Siyasal kampanya yönetiminde bütüncül yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15, 631-650.Yaylagül, L. (2008). Kitle iletişim kuramları egemen ve eleştirel yaklaşımlar. Ankara: Dipnot Yayınları.Dijilopedi, https://dijilopedi.com /2019-turkiye-internet-kullanim-ve- sosyal-medya- istatistikleri Erişim Tarihi: 05.05.2019.Özhaseki, M. (2019). https://twitter.com/mehmetozhaseki Erişim Tarihi: 17.05.2019.Soyer, T. (2019). https://twitter.com/tuncsoyer Erişim Tarihi: 20.05.2019.TRT Haber, https://secim2019.trthaber.com Erişim Tarihi 12. 05. 2019.Yavaş, M. (2019). https://twitter.com/mansuryavas06 Erişim Tarihi: 15.05.2019.Yüksek Seçim Kurulu, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/2019 MahalliIdareler/ 2019 Buyuksehir-AdayListesi.pdf Erişim Tarihi: 10.05.2019.Zeybekçi, N. (2019). https://twitter.com/ZeybekciNihat Erişim Tarihi: 20.05.2019.