Nietzsche, Sokrat sonrası, Yunanlılara ait asil yaşam zevkinin yerini diyalektiğe bıraktığını, ve bunun bir sonucu olarak da, insanlığın kendi doğası ile olan bağını kaybettiğini söyler. Sokrat sonrası, tamamen bilinçli ve mantıki dilin kullanılmasının bir sonucu olarak, toplumumuzda anlam sabitleşmiştir ve insanlar doğanın dinamizmiyle olan bağını kaybetmiştir. Temsillerin de bir anlam olduğu göz önünde bulundurulduğunda, Heidegger'deki anlamı ile, temsil edilen bir nesnenin aynı zamanda bu temsile indirgenemeyecek bir varlık seviyesini de işaret etmesi ve bu varlık seviyesinin de aslında bu temsilin oluşuyla ("Being") ilgili olması not edilmelidir. Heidegger için de, Nietzsche'de olduğu gibi, Helenistik dönemde "gösterge"nin "göstermek için göstermek" yerine bir "belirleme" aracı olarak anlaşılmasına doğru bir değişim vardır. Bu değişim, gösterge ve gösterilen arasında temsillerin kurulmasıyla, yani "işaret etme" durumuyla sonuçlanmıştır ve vurgu göstermekten ziyade gösterilene kaymıştır. Günümüzün neoliberal dünyasında, benzer şekilde, insanlar temsillerde kaybolmaktadırlar (ve hatta kendileri tüketilecek birer temsil haline gelmektedirler) ve bunun sonucunda da hayatı otantik olmayan bir şekilde yaşamaktadırlar. O halde, oluşturduğu kaygının kaygıyı deneyimlemenin otantik olmayan bir yolu olan korkuya dönüşecek olması sebebiyle Covid-19 pandemisinin bizi otantik bir yaşam biçimine yönlendirmesi de beklenemeyecektir. Çözüm olarak, içgüdüsel dil, yani bedenlerimizin ve istencimizin gerçeğinin dili tekrardan keşfedilebilir ve böylece mantıki dilin anlam ve temsil sabitlenmesine yol açması engellenebilir.
Heidegger Nietzsche Covid-19 Pandemisi Dil Temsilî Nesne Neoliberalizm Lacan
Metnin sonunda Prof. Dr. Ahmet İnam'a teşekkür edilmiştir.
Nietzsche points out that the noble taste of Greek lost its place to dialectic after Socrates, and thus, human beings lost their connection to their nature. After Socrates, through the exclusive use of conscious and logical language, the meaning became fixated in our society and we lost our connection to the dynamism in nature. Considering representations as meanings, in the Heideggerian sense, it should be noted that a represented object always implies a level of existence that is not limited to that representation but points to a Being of that representation. For Heidegger, in line with Nietzsche, however, there is a switch during the Hellenistic period from the understanding of “sign” as "showing for showing" to “sign” as an instrument to "designate", and that switch leads to the creation of representations between sign and its signified (hence the term "designation" with the focus instead on the signified). In today's neoliberal world, similarly, people are lost in and through representations (and even they become a representation to be consumed) and, in this way, lost in an inauthentic way of living. It is, then, not expected for the Covid-19 pandemic to lead us to the authentic way of living because the anxiety around it would be translated into fear, which is an inauthentic way of experiencing anxiety. As a solution, we should reinvent the language where the instinctual language of the real of our bodies and will would prevent the logical language from resulting in the fixation of meaning and representation.
Heidegger Nietzsche Covid-19 Pandemic Language Represented Object Neoliberalism Lacan
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Felsefe |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2022 |
Gönderilme Tarihi | 10 Eylül 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |
İnönü Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.