TEKNİK ve TEMA OLARAK YENİDEN ÜRETİLEBİLİR; VİDEO ARTTA TEMELLÜK

Yıl 2024, Cilt: 4 Sayı: 1, 345 - 369, 02.07.2024

Rabia Demir , Ali Koç

Öz

Araştırma da, 1980’lerden günümüze çağdaş sanatta bir üslup olarak öne çıkan ‘temellük’ stratejisi bağlamında üretilen video artları incelenmektir. Bir sanat eserini kopyalamak ya da yeniden yorumlamak anlamına gelen temellük, çağdaş sanatın önemli stratejilerinden biri olarak kabul edilir. Sanatçının var olanı yeniden yorumlayarak kendine mal ettiği temellük stratejisi ile üretilen işler son yıllarda resim, heykel, fotoğraf ve video art başta olmak üzere birçok çağdaş sanat pratiğinde yaygın biçimde görülür. Araştırmada video art, Walter Benjamin’nin “Tekniğin Olanaklarıyla Yeniden Üretilebildiği Çağda Sanat Yapıtı” adlı makalesinde vurguladığı; sanat eserinin teknik olarak yeniden-üretilebilirliği bağlamında, temellük ise Nicolas Bourriad’nun yapım sonrası yeniden üretimi, postüretimin ilk safhası olarak ele aldığı postprodüksiyon bağlamında ele alınmıştır. Böylece çalışma, teknik olarak yeniden-üretilebilir bir yöntem olarak video art ile tema olarak yeniden üretim bağlamında temellük kavramı arasındaki ilişki üzerine bir okuma yapmayı amaçlar. Bu amaçla, Batı ve Türk sanatının klasik dönem eserlerinin yeniden yorumlandığı video art örnekleri incelenmiştir. Bu bağlamda çalışmanın örneklemini video artın önemli temsilcilerinden; Bill Viola, Genco Gülan ve Özlem Şimşek’in Avrupa ve Türk sanatının önemli eserlerini yeniden yorumlayarak kendilerine mal ettikleri video art işleri oluşturur.

Anahtar Kelimeler

Bill Viola, Genco Gülan, Özlem Şimşek, Temellük, Video Art

Kaynakça

• Acar, B. (2008). Sanatta Yeni Medyalar Tasarım Merkezi. Genco Gülan: Kavramsal Renkler. (ed. Marcus Graf), İstanbul: GalataPerform Yayınları.
• Antmen, A. (2014). Kimlikli Bedenler: Sanat, Kimlik, Cinsiyet. İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Benjamin, W. (2004). Pasajlar (Çev. Ahmet Cemal). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Benjamin, W. (201). Mekanik Reprodüksiyon Çağında Sanat Eseri, Sanat ve Kuram 1900-2000 Değişen Fikirler Antolojisi. (ed. Harrison C. ve Wood, P.). İstanbul: Küre Yayınları.
• Bourriaud, N. (2018). Postprodüksiyon (Çev. Nermin Saybaşılı). İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Graf, M. (2008). Genco Gülan: Kavramsal Renkler. İstanbul: GalataPerform Yayınları.
• Koç, A. ve Aykut, A. (2021). Çağdaş Sanatta Kültüralizm Olgusu Etrafinda Gelişen Stratejiler. Çağdaş Sanat Gündemi. (ed. Aygül Aykut), Lyon Franca: Livre de Lyon Publisher.
• Sim, S. (2020). Routledge Postmodernizm Rehberi, (Çev. Mukadder Erkan, Ali Utku), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. İnternet Kaynakça
• Arapoğlu, F. (2019). Video sanatı’nın Ustası Borusan Contemporary’de: Bill Viola “Geçici”. Erişim Tarihi: 02.09.2021. https://l24.im/acd89h.
• Artun, A. (2013). Sahte sanat. Erişim Tarihi: 01.09.2021. http://www.aliartun.com/yazilar/sahte-sanat/.
• Buchloh, H. D. B. (1982). Parody and Appropriation in Francis Picabia, Pop and Sigmar Polke. (Çev: Elçin Gen). Erişim Tarihi: 04.09.2021. https://l24.im/WvHGP.
• Cansever, M. (2019). Güncel Sanatta klasik anlam ve gizem: Bill Viola. Erişim Tarihi: 10.09.2021. https://l24.im/79c.
• Crimp, D. (1993). On the Museum’s Ruins, The MIT Press, Cambridge. Erişim Tarihi: 11.09.2021. https://l24.im/nrstRg.
• Dolmacı, S. (2011). Çağdaş Sanat. Erişim Tarihi: 11.09.2021. https://l24.im/gTh.
• Jones, V. E. (2014). Bill Viola’s Emergence as a Picture of the Resurrected Christ and the New Birth of Believers. Erişim Tarihi:15.09.2021. https://l24.im/otHrx. https://kontrastdergi.com/ozlem-simsek-soylesi-52-sayi/. Erişim Tarihi: 15.09.2021.