TELEVİZYONDA YAYINLANAN VE ANA TEMASI ŞİDDET OLAN ÇİZGİ FİLMLERİN İÇERİK ANALİZİ

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 8, 28 - 41, 29.06.2018

Betül Pazarbaşı

Öz

Televizyon programları şiddet içeren unsurlara yer vermekte, bu durum özellikle çocuk izleyicileri de olumsuz
yönde etkilemektedir. Çocuklara yönelik olarak üretilen eğitim ve eğlence içerikli çizgi filmlerin şiddet öğeleri
içermesi tehlikenin büyüklüğünü gözler önüne sermektedir. Bu çalışmanın amacı ana teması şiddet olan ve 1-31
Mayıs 1998 tarihinde Kanal D, Show TV ve HBB televizyon kanallarında çocukların özellikle ekran karşısında
daha fazla zaman geçirdikleri hafta sonları yayınlanan çizgi filmlerdeki şiddetin tür ve oranlarını içerik analizi
yöntemiyle analiz etmektir. Çizgi filmlerde şiddetin kullanılması problem oluşturmaktadır. Problemin çözümü
noktasında ortaya konulan ve çalışma ile yanıtlanmaya çalışılacak olan sorular şu şekilde belirlenmiştir; Şiddet
nedir? Çizgi filmlerde yer alan şiddetin nitel ve nicel özellikleri nelerdir? Şiddetin türü ve uygulanma payı nedir?
İletinin içeriği nasıl aktarılmaktadır? Elde edilen bulgular sözü edilen televizyon kanallarında yayınlanan ve ana
teması şiddet olan çizgi filmlerde sözel ve fiziksel şiddetin yoğun şekilde, tekrarlayan mesajlarla izleyiciye
aktarıldığını ortaya koymuştur.  

Anahtar Kelimeler

Televizyon, Şiddet, Çizgi Film

Kaynakça

• Adler, Richard P., Lesser, Gerald S., Meringoff, Laurene K. Robertson, Thomas S., Ard, Scott (1981). The Effects Of Television Advertising On Childeren, Toronto, s.21 Alver, Füsun (2003). Basında Yabancı Tasarımı ve Yabancı Düşmanlığı, Der Yayınları, İstanbul, s.241 Bandura, Albert. (1977). Social Learning Theory. Englewood Cliffs, N. J: Prentice Hall. Basore, KA. (2008). The context of violence in children's television programs. Arts In Communication Master Thesis, University Of Arkansas, Arkansas, Amerika Birleşik Devletleri. BEBKA (2017) https://www.bebka.org.tr/admin/datas/yayins/150/1496672765.pdf Erişim Tarihi: 26.03.2018 Berkowitz, L. (1993). Aggression: Its causes, consequences and control. New York: McGraw-Hill. Charon, Jean Marie (1992) Medya Dünyası, İletişim Yayınları, İstanbul, s.56 Comstock,George A., Rubinstein, Eli A.(1974). Television and Social Behavior, c.1, Rockville-Maryland, s.6 Coyne, Sarah M., Whitehead, Emily (2008) Indirect Aggression in Disney Films, Journal of Communication ISSN 0021-9916, 382–395, doi:10.1111/j.1460-2466.2008.00390.x, Dorfman, Ariel, Mattelart, Armand (1987). Armand The Great Parachutist, American Media and Mass Culture, Uni.of California, s.538-539 Dorfman, Ariel, Mattelart, Armand (1997) Eperyalist Kültür Sanayi ve Walt Disney, Gözlem Yayınları, İstanbul, s.35 Fromm, Erich (1994). Sevginin ve Şiddetin Kaynağı, Çeviren: Yurdanur Salman-Nalan İçten, İstanbul, Payel Yayınları Funk, JB., Baldacci, HB., Pasold, T., Baumgardner, J. (2004). Violence exposure in real-life, video games, television, movies,and the internet: is there desensitization? Journal of Adolescence, 27, 23–39. Klein, H., Shiffman, K.S. (2008). What animated cartoons tell viewers about assault. Journal of Aggression, Maltreatment & Trauma, 16,2,181-201. Kort Butler, L.A. (2012): Rotten, vile, and depraved! Depictions of criminality in superhero cartoons. Deviant Behavior, 33(7), 566-581. doi: 10.1080/01639625.2011.636718 Mıchaud, Yves (1991), Şiddet, İstanbul, İletişim Yayınları Murray, John P. Kippax, Susan (1979). Advences İn Experimental Social Psychology, C.12, New York, S.273 Murray John P. (2008) Media Violence: The Effects Are Both Real and Strong. American Behavioral Scientist, 51(8) 1213-1214. Miranda, P., Mccluskey, N., Silber, B.J., Von Pohle, C., Bainum, C.K. (2009). Effect of adult disapproval of cartoon violence on children's aggressive play. Psi Chi Journal of Undergraduate Research, 14(2), 79-84. Özerkan, Şengül (1996). "TV'de şiddet öğesi ve çizgi filmler" Marmara İletişim Dergisi, İstanbul, Sayı 10, Ocak, s.2 Pazarbaşı, Betül (1998). Görsel Medyada Şiddet: Ana Teması Şiddet Olan Çizgi Filmlerin İçerik Analizi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Radyo-Televizyon Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi Pecora, N., Murray, J.P., & Wartella, E. (2006) Children and television: 50 Years of research. Mahwah, NJ: Earlbaum. Peters, K.M., Blumberg, F.C. (2002). Cartoon violence: Is it as detrimental to preschoolers as we think? Early Childhood Education Journal, 29(3),143-148. Rieber, Robert W. (1991). The Psychology of War and Peace: The Image of the enemy, New York, s.131-153 Rogge, Jan U. (1989). Televizyon Video Delileri, Çev: Leman Çalışkan, Afa Yayınları, İstanbul, s.77 Thomas, Bob (1991). Disney's Art of Animation-From Mickey Mouse to Beauty and the Beast, New York, s.24-25 UNCTAD (2016). CREATIVE ECONOMY OUTLOOK AND COUNTRY PROFILES: Trends in international trade in creative industries http://unctad.org/en/PublicationsLibrary/webditcted2016d5_en.pdf Erişim Tarihi: 25.03.2018 Uyguç, Ünal (1997). Televizyon Programcılığı Ders Notları, İ.Ü. Yayınları, İstanbul, s.27 Wilson, B.J., Smith, S.L., Potter, W.J., Kunkel, D., Linz, D., Colvin, C.M., et al. (2002). Violence in children’s television programming: assessing the risks. Journal of Communication, March, 5-35.