Lecturers’ Pedagogical Competencies: A Scale Development Study

Yıl 2018, , 478 - 493, 30.12.2018

Ayşe Tınmaz

https://doi.org/10.17679/inuefd.349882

Cited By: 2

Öz

The purpose of this study is to develop a valid and reliable scale that
examines the students’ views about lecturers’ pedagogical competencies in a
higher education institution.  The study
was conducted in two stages. In the first stage the scale was applied to 250
sophomore and senior university students and exploratory factor analysis (EFA)
was run. In the second stage the questionnaire was revised and 800 participants
were answered the items. In this sample, confirmatory factor analysis (CFA) was
employed to determine the construct validity of the scale. Cronbach α and two
half-test reliability was computed to assess the reliability and t-test was
used to compare the mean values of participants in 27% lower and upper groups
for independent samples in order to determine item distinctiveness. While the results of
EFA yielded five factors, CFA indicated a four-factor structure. Because of the
high correlation between factors in this scale, three factors were combined and
a second CFA was conducted. Goodness of fit indexes verified the two factor
structure of the scale. Findings showed that a 20-item, two-factor (Democratic
attitude competencies and teaching competencies) structure of the Pedagogical
Competency Scale (PCS) explained %46.21 of total variance in the data. The
Cronbach α-coefficient of whole scale was calculated as .91 and two
half-test reliability was .84. These findings of the PCS were found to be
satisfactory and the PCS may be used to examine the students’ views about
lecturers’ pedagogical competencies in a higher education institution.

Anahtar Kelimeler

Higher education, pedagogical competency, evaluation of lecturer, students evaluation of lecturers.

Öğretim Elemanlarının Pedagojik Yeterlikleri: Ölçek Geliştirme Çalışması

Öz

Bu araştırmanın amacı
öğretim elemanlarının pedagojik yeterliklerinin öğrenciler tarafından
değerlendirilmesini amaçlayan bir ölçek geliştirmektir. Ölçeğin geçerliği için
açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri, güvenirliği için Cronbach Alfa
katsayısı kullanılmıştır. Araştırmanın verileri, Karadeniz Bölgesi’nde bir
devlet üniversitesinin çeşitli fakültelerinden toplanmıştır. Birinci örneklem
grubundan (n=250) elde edilen veriler üzerinde yapılan açımlayıcı faktör
analizi sonucu beş faktörlü bir yapı ortaya çıkmış ancak ikinci örneklem
grubundan (n=800) elde edilen veriler üzerinde yapılan doğrulayıcı faktör
analizi sonucunda bir faktör doğrulanmadığı için çıkarılmıştır. Diğer dört
faktör (Demokratik Tutum Yeterlikleri, Ders Girişine İlişkin Yeterlikler, Ders
Sürecine İlişkin Yeterlikler, Ölçme-Değerlendirme Yeterlikleri) üzerinden
gerçekleştirilen ikinci bir doğrulayıcı faktör analizi sonucunda ölçeğin
kullanılabilir olduğunu gösteren uyum indeksleri elde edilmiştir. Bazı
faktörler arasında korelasyon katsayılarının yüksek olması nedeniyle analizler
tekrarlanmış ve en uygun yapının ders girişi, ders süreci ve ölçme
değerlendirme yeterlikleri boyutlarının birleştirilmesiyle elde edilen yapı
üzerinde gözlendiği görülmüştür. Birleştirilen bu boyuta öğretim yeterlikleri
adı verilmiştir. Son durumda demokratik tutum ve öğretim yeterlikleri olmak
üzere iki faktöre toplanan 20 madde öğretim elemanlarının pedagojik
yeterliklerine ilişkin öğrenci görüşlerinin %46,21’ini açıklamaktadır. Ölçeğin
Cronbach Alpha iç tutarlık katsayısı 0,906’dır. Elde edilen tüm bu sonuçlar Pedagojik
Yeterlik Ölçeği’nin, öğretim elemanlarının pedagojik yeterliklerinin üniversite
öğrencileri tarafından değerlendirilebilmesi amacıyla kullanılabilecek geçerli
ve güvenirliği yüksek bir ölçme aracı olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Yükseköğretim, pedagojik yeterlik, öğretim elemanı değerlendirme, öğrenci değerlendirmeleri

Kaynakça

• Abrami, P. C. (1989). How should we use student ratings to evaluate teaching? Research in Higher Education, 30(2), 221-227.
• Abrami, P. C., d'Apollonia, S., & Cohen, P. A. (1990). The validity of student ratings of instruction: What we know and what we do not. Journal of Educational Psychology, 82(2), 219-231.
• Abrami, P. C., Perry, R. P., & Leventhal, L. (1982). The relationship between student personality characteristics, teacher ratings, and student achievement. Journal of Educational Psychology, 74(1), 111-125.
• Açan, B., & Saydan, R. (2009). Öğretim elemanlarının akademik kalite özelliklerinin değerlendirilmesi: Kafkas Üniversitesi İİBF örneği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(2), 225-253.
• Ahmadi, M., Helms, M. M., & Raiszadeh, F. (2001). Business students’ perceptions of faculty evaluations. International Journal of Educational Management, 15(1), 12- 22.
• Akbaba, A., Gürü, B. E. Yaran, M., & Çimen, Ç. (2006). Öğrencilerin öğretim elemanları ile ilgili kalite beklentileri: Akçakoca Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu örneği. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 17(1), 9-21.
• Akgöl, H. (1994). Eğitim fakültelerindeki öğretim elemanları ve öğrencilerin ideal bir öğretim elemanının nitelikleri hakkındaki görüşleri ile kendi kurumlarındaki öğretim elemanlarının bu niteliklere uygunlarının karşılaştırılması. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Algozzine, B., Beattie, J., Bray, M., Flowers, C., Gretes, J., Howley, L., Mohanty, G., & Spooner, F. (2004). Student evaluation of college teaching: A practice in search of principles. College Teaching, 52(4), 134–141.
• Aleamoni, L. M. (1999). Student rating myths versus research facts from 1924 to 1998. Journal of Personnel Evaluation in Education, 13(2), 153-166.
• Arubayi, A. E. (1987). Improvement of ınstruction and teacher effectiveness: Are student ratings reliable and valid? Higher Education, 16, 267-278.
• Beran, T., Violato, C., Kline, D., & Frideres, J. (2005). The utility of student ratings of instruction for students, faculty, and administrators: A “consequential validity” study. Canadian Journal of Higher Education, 35(2), 49-70.
• Baş Collins, A. (2002). Üniversite öğrencileri öğretim elemanlarının başarısını değerlendirebilir mi? İkilemler ve problemler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 81-91.
• Barlett, M. S. (1950). Test of significance in factor analysis. British Journal of Psychology. Statistical Section, 3, 77-85.
• Burdsal, C. A., & Bardo, J. W. (1986). Measuring students’ perceptions of teaching: Dimensions of evaluation. Educational & Psychological Measurement, 56, 63-79.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem.
• Cashin, W. E. (1995). Student ratings of teaching: The research revisited (IDEA Paper No. 32). Manhattan, KS: Kansas State University Center for Faculty Evaluation and Development.
• Centra, J. A. 1993. Reflective faculty evaluation: Enhancing teaching and determining faculty effectiveness. San Francisco: Jossey-Bass.
• Chen, Y., & Hoshower, L. B. (2003). Student evaluation of teaching effectiveness: An assessment of student perception and motivation. Assessment & Evaluation in Higher Education, 28(1), 71-88.
• Cohen, P. A. (1981). Student ratings of instruction and student achievement: A meta-analysis of multisection validity studies. Review of Educational Research, 51, 281-309.
• Costin, F., Greenough, W. T., & Menges, R. J. (1971). Student ratings of college teaching: Reliability, validity, and usefulness. Review of Educational Research, 41(5), 511-535.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. Ankara: Pegem.
• Devlet Planlama Teşkilatı. (2000). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001-2005), Yükseköğretim Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Ankara.
• Erginer, A. (1997). AİBÜ Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Bölümünde öğretim hizmeti veren öğretim elemanlarının yeterlikleri. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Ergün, M. (2001). Üniversitelerde öğretim etkinliğinin geliştirilmesi. 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Örgütü ve Yönetimi Ulusal Sempozyumu (s.188-192). Ankara: Öğretmen Hüseyin Hüsnü Tekışık Eğitim Araştırma Geliştirme Vakfı Yayınları.
• Feldman, K. A. (1977). Consistency and variability among college students in rating their teachers and courses: A review and analysis. Research In Higher Education, 6, 223-274.
• Foulquie, P. (1994). Pedagoji sözlüğü. (C. Karakaya, Çev.). İstanbul: Sosyal.
• Genç, S. Z. (2007). Öğrenci algılarına göre ideal bir öğretim elemanında bulunması gereken özellikler. Milli Eğitim Dergisi, 173.
• Gravestock, P., & Gregor-Greenleaf, E. (2008). Student course evaluations: Research, models and trends. Toronto: Higher Education Quality Council of Ontario.
• Güven, Ç. (2006). Öğretim elemanı değerlendirme ölçeği geliştirme çalışması. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 63-72.
• Hair, J., Black, W., Babin, B., Anderson, R., & Tatham, R. (2006). Multivariate Data Analysis (6. Edition). Upper Saddle River, NJ: Pearson-Prentice Hall.
• Helterbran, V. R. (2008). The ideal professor: Student perceptions of effective instructor practices, attitudes, and skills. Education, 129(1), 125-138.
• Hirsch, E. E. (2012). Anılarım. (F. Suphi, Çev.). Ankara: TÜBİTAK.
• Hoyt, D. P., & Pallett, W.H. (1999). Appraising teaching effectiveness: Beyond student ratings (IDEA Paper No.36). Manhattan, KS: Kansas State University Center for Faculty Evaluation and Development.
• Jackson, D. L., Teal, C. R., Raines, S. J., Nansel, T. R., Force, R. C., & Burdsal, C. A. (1999). The dimensions of students’ perceptions of teaching effectiveness. Educational and Psychological Measurement, 59(4), 580-596.
• Kalaycı, N. (2008). Yükseköğretimde öğretimi değerlendirme anketlerinde öğrenci algılarındaki farklılıkların puanlamaya etkileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 54, 235-275.
• Kalaycı, N. (2009). Yükseköğretim Kurumlarında Akademisyenlerin Öğretim Performansını Değerlendirme Sürecinde Kullanılan Yöntemler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 15(60), 625-656.
• Kalaycı, N., & Çimen, O. (2011, Mayıs). Yükseköğretim kurumlarında uygulanan öğretim elemanı ve ders değerlendirme anketlerinin değerlendirilmesi. Sözel Bildiri, Uluslararası Yükseköğretim Kongresi: Yeni Yönelişler ve Sorunlar. İstanbul.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
• Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling (2. Edition). New York, London: The Guilford Press.
• Korkut, H. (2001). Sorgulanan yükseköğretim. Ankara: Nobel.
• Marsh, H. W. (1982). SEEQ: A reliable, valid, and useful instrument for collecting students’ evaluations of university teaching. British Journal of Educational Psychology, 52, 77-95.
• Marsh, H. W. (1984). Students' evaluations of university teaching: Dimensionality, reliability, validity, potential biases, and utility. Journal of Educational Psychology, 76, 707-754.
• Marsh, H. W. (1987). Students' evaluations of university teaching: Research findings, methodological issues, and directions for future research. International Journal of Educational Research, 11, 253-388.
• Marsh, H. W., & Roche, L. A. (1997). Making students’ evaluations of teaching effectiveness effective. American Psychologist, 52(11), 1187-1197.
• McKeachie, W. B. (1990). Research on college Teaching: The historical background. Journal of Educational Psychology, 82(2), 189-200.
• MEB. (2006). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü Temel Eğitime Destek Projesi “Öğretmen Eğitimi Bileşeni”. Ankara.
• Miller, R. I. (1975, Mayıs). Faculty evaluation and development. Paper Presented at the International Conference on Improving University Teaching, Heidelberg.
• Mishra, P., & Koehler, M. J. (2006). Technological pedagogical content knowledge: A framework for teacher knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017–1054.
• Murray, H. G., Rushton, P., & Paunonen, S. V. (1990). Teacher personality traits and student ınstructional ratings in six types of university courses. Journal of Educational Psychology, 82(2), 250-261.
• Müftüoğlu, F. (2004). Maarif meseleleri. İstanbul: Ötüken.
• Özdemir, E., & Üzel, D. (2010). İlköğretim matematik öğretmen adaylarının öğretim elemanı özelliklerine yönelik görüşlerinin incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(20), 122-152.
• Özgüngör, S. (2013). Eğitim Süreci Öğrenci Değerlendirmeleri Ölçeği’nin Türkçe’ye uyarlama çalışması ve etkili öğretim elemanlarını tanımlayan alt boyutların belirlenmesi. Eğitim ve Bilim, 38(170), 79-94.
• Reboul, O. (1990). Eğitim felsefesi. (I. Gürbüz, Çev.). İstanbul: İletişim.
• Rosovsky, H. (2011). Üniversite: Bir dekan anlatıyor. (S. Ersoy, Çev.). Ankara: TÜBİTAK.
• Saylan, N. & Uyangör, N. (1998). Öğrenci görüşlerine göre Necatibey Eğitim Fakültesi öğretim elemanlarında bulunan öğretmenlik niteliklerinin belirlenmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 35-67.
• Seldin, P. (1980). Guidelines for successful evaluation programs. POD Quarterly: The Journal of the Professional and Organizational Development Network in Higher Education, 28, 24-31.
• Shulman, L. S. (1986). Those who understand: Knowlegde growth in teaching. Educational Researcher, 15(2), 4-14.
• Shulman, L. S. (1987). Knowlegde and teaching. Foundations of the new reform. Harward Educational Review, 57(1), 1-22.
• Voss, R., & Gruber, T. (2006). The desired teaching qualities of lecturers in higher education: A means end analysis". Quality Assurance in Education, 14(3), 217-242.
• Yeşiltaş, M., & Öztürk, Y. (2000). Öğretim elemanlarının ders vermelerindeki başarılarının değerlendirilmesi sisteminin Türk kamu üniversitelerinde uygulanabilirliği üzerine bir araştırma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, 156-165.
• Wagenaar, T. C. (1995). Student evaluation of teaching: Some cautions and suggestions. Teaching Sociology, 23(1), 64–68.
• Wright, R. E. (2006). Student evaluations of faculty: Concerns raised in the literature, and possible solutions. College Student Journal, 40(2), 417-422.