Planning, Implementation and Assessment of an Electronic Mentorship Program in the Field of Computer Education and Instructional Technologies

Yıl 2019, , 334 - 351, 31.08.2019

Sakine Öngöz

https://doi.org/10.17679/inuefd.441372

Öz

In this case study of qualitative design, an
electronic mentoring program was implemented in the field of computer education
and instructional technologies. The program was carried out with group
mentoring model whereby postgraduate students provided mentorship for
undergraduate peers as a part of a multimedia development project. The
e-mentorship program was completed in 17 weeks in a three-phase structure. Qualitative
datas were collected and analysis of the data showed that mentors supported
the mentees in many aspects. The most prominent of these were reported as
writing reports on academic level, selection of qualified multimedia, and
carrying out the project in a planned and collaborative manner. The most
important contribution of the program to the mentors was referred to as
establishing new friendships and development of communication skills
throughout the process. In addition, the mentors stated that they learnt to
manage a project team and they had enjoyed professional satisfaction by
supporting the mentees. From the mentees’ point of view, the e-mentoring
experience developed them significantly in the form of working
collaboratively, learning the project process by experiencing, and improving
technical skills.  

Anahtar Kelimeler

E-Mentorship, CEIT, Public Service Announcement (PSA), Multimedia, Project Development

Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Alanında Bir Elektronik Mentorlük Programının Planlanması, Uygulanması ve Değerlendirilmesi

Öz

Nitel desende gerçekleştirilen
bu durum çalışmasında, bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi alanında bir
elektronik mentorlük programı gerçekleştirilmiştir. Grup mentorlük modelinin kullanıldığı
programda, lisansüstü eğitimlerine devam eden öğrenciler bir çoklu ortam
geliştirme projesi süresince lisans öğrencilerine mentorlük yapmıştır. E-mentorlük
programı üç aşamalı bir yapı içinde 17 haftada tamamlanmıştır. Nitel verilerin
toplandığı çalışmanın sonuçları, mentorlerin mentilere birçok konuda destek
olduğunu göstermektedir. Bunlar içinde en öne çıkanlar; akademik dilde rapor
yazma, nitelikli çoklu ortamların seçimi, projenin planlı ve işbirliği içinde
yürütülmesi şeklindedir. Mentorlere göre programın
kendilerine sağladığı en önemli katkılar, yeni dostluklar kurmaları ve bu
süreçte iletişim becerilerinin gelişimidir. Ayrıca mentorler bir proje
ekibinin nasıl yönetileceğini öğrendiklerini ve mentilere yardımcı oldukları
için meslekî doyuma ulaştıklarını bildirmektedir. Mentiler açısından ele
alındığında e-mentorlük programı; işbirliği içinde çalışabilme, proje sürecini
deneyimleyerek öğrenme ve teknik beceriler geliştirme konularında önemli
katkılar sağlamıştır.  

Anahtar Kelimeler

E-Mentörlük, BÖTE, Kamu Spotu, Çoklu ortam, Proje Geliştirme

Kaynakça

• Alemdağ, E. (2015). Bilişim teknolojileri öğretmenleri için bir e-mentorluk uygulamasının tasarımı ve etkileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Anderson, E. M., & Shannon, A. L. (1988). Toward a conceptualization of mentoring. Journal of Teacher Education, 39(1), 38–42.
• Aydın Tükeltürk, Ş. ve Balcı, M. (2014). Üniversitelerde mentorluğun kurumsallaştırılması süreci, önemi ve kazanımları; Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi üzerine bir inceleme. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 6(1), 137-155.
• Bardakçı, S., Kılıçer, K. ve Özeke, V. (2017). Türkiye’de BÖTE Bölümleri: 2015-2016 Yıllarına İlişkin Bir Durum Tespit Çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7(2), 123-148.
• Creswell, J. W. (2003). Research design, qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (2nd Edition). London: Sage Publications.
• Crisp, G., & Cruz, I. (2009). Mentoring college students: A critical review of the literature between 1990 and 2007. Research in Higher Education, 50(6), 525-545.
• Cullingford, C. (2016). Mentoring in education: An international perspective. London: Routledge.
• Culpepper, D. W. (2008). Determining the quality and impact of an ementoring model on at-risk youth. Unpublished Doctoral Dissertation. University of South Florida.
• Ehrich, L. C., Hansford, B., & Tennent, L. (2004). Formal mentoring programs in education and other professions: A review of the literature. Educational Administration Quarterly, 40(4), 518-540. doi: 10.1177/0013161X04267118
• Falconer, L. (2006). Organizational learning, tacit information, and e-learning: A review. The Learning Organization, 13(2), 140-151.
• Germain, M. L. (2011). Formal mentoring relationships and attachment theory: Implications for human resource development. Human Resource Development Review, 10(2), 123-150.
• Goff, K., & Torrance, E. P. (1999). Discovering developing & giftedness through mentoring. Gifted Child Today, 22(3), 14-53.
• Hancock, D. R., & Algozzine, B. (2016). Doing case study research: A practical guide for beginning researchers (3rd Edition). New York: Teachers College Press.
• Kahraman, M. (2012). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının mesleki gelişiminde e-mentörlük. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Kuperminc, G. P., & Thomason, J. D. (2013). Group mentoring. In D. L. DuBois & M. J. Karcher (Eds.), Handbook of youth mentoring (2nd Education) (pp. 273-290). London: Sage Publications.
• Kuzu, A., Kahraman, M. ve Odabaşı, H. F. ( 2012). Mentörlükte yeni bir yaklaşım: E-Mentörlük. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(4), 173-184.
• Lee, J. C. K., & Feng, S. (2007). Mentoring support and the professional development of beginning teachers: A Chinese perspective. Mentoring & Tutoring, 15(3), 243-262.
• Lopez‐Real, F., & Kwan, T. (2005). Mentors' perceptions of their own professional development during mentoring. Journal of Education for Teaching, 31(1), 15-24.
• McMillan, J. H. (1996). Educational research: Fundamentals for the consumer (2nd Edition). New York: HarperCollins College Publishers.
• Miller, A. (2002). Mentoring students and young people a handbook of effective practice (1st Edition). London: Routledge.
• Özkalp, E., Kırel, Ç., Sungur, Z. ve Cengiz, A. A. (2006). Örgütsel toplumsallaşma sürecinde mentorluk ve mentor’un yeri ve önemi: Anadolu Üniversitesi araştırma görevlileri üzerine bir inceleme. Sosyal Bilimler Dergisi, 2(55-69).
• Risquez, A. (2011). Peer electronic mentoring for transition into university: A theoretical review. Revista Española de Orientación y Psicopedagogía, 22(3), 232-239.
• Single, P. B., & Single, R. M. (2005). E‐mentoring for social equity: Review of research to inform program development. Mentoring & Tutoring: Partnership in Learning, 13(2), 301-320.
• Streubert, H. J., & Carpenter, D. R. (2011). Qualitative research in nursing (5th Edition). Philadelphia: Lippincott Williams ve Wilkins.
• Şerefhanoğlu, O. (2014). Okul müdürlerinin mentorluk fonksiyonları ile öğretmenlerin örgütsel uyum düzeyleri arasındaki ilişki: Balıkesir ili örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• Thompson, L., Jeffries, M., & Topping, K. (2010). E‐mentoring for e‐learning development. Innovations in Education and Teaching International, 47(3), 305-315.
• Visagie, U. (2011). Coaching, mentoring and counseling explained. http://careerdevelopmentplan.net/coaching-counseling-mentoring-160 adresinden 05.04.2018 tarihinde edinilmiştir.
• Welsh, S. C. (2004). Mentoring the future: A guide to building mentor programs that work. Canada: Global Book Publisher.
• Yin, R. K. (2009). Case study research and applications: Design and methods (6th Edition). London: Sage Publications.
• Zachary, L. J. (2006). Creating a mentoring culture: The organization # s guide. Development and Learning in Organizations: An International Journal, 20(4). doi: 10.1108/dlo.2006.08120dae.003