Osmanlı Devleti 1722-47 yılları arasında İran’da uzun süren savaşlara katıldı. Bu makale, Batı’da barışın sağlandığı ve Doğu’da savaş ihtimalinin günden güne arttığı 1718-1722 yılları arası dönemde Osmanlı hükümetinin imparatorluğun güneydoğu bölgelerinde yaptığı hazırlıkları ele almaktadır. Makale Suriye ve Irak’taki askerî ve siyasî nizamın tesisi faaliyetlerini merkez-çevre ilişkileri bağlamında Osmanlı arşiv kaynaklarını esas alarak incelemekte, Osmanlı merkezî otoritesinin Suriye ve Irak’taki gücünün imkânlarını ve sınırlarını tartışmaktadır. Araştırmanın bulguları, Bâbıâli’nin bir yandan sert önlemler (sopa), diğer yandan önemli tavizlerle (havuç) merkezi otoriteyi sağlamaya çalıştığını göstermektedir.
The Ottoman Empire participated in long-lasting wars on the Iranian front between 1722 and 1747. This article deals with the preparations the Sublime Porte made in the empire’s southeast between 1718 and 1722, when peace was established in the west and the possibility of war in the east increased day by day. The article specifically examines the Porte’s measures to establish military and political order in today’s Syria and Iraq in the context of center-periphery relations, based on Ottoman archival sources. It discusses the power and limitations of the Ottoman central authority in Syria and Iraq. One of the article’s main arguments is that the Sublime Porte tried to establish the central authority with employing strict measures (stick) on the one hand and making important concessions (carrot) on the other.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |