2008’den beri Ürdün Zeytûne
Üniversitesi Arap Dili Bölümü’nde akademik faaliyetlerine devam eden İmâd Ahmed
ez-Zebn, 2011 yılında Ürdün Üniversitesi Arap Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde ünlü
dil ve nahiv uzmanı Prof. Dr. Nihâd el-Mûsâ danışmanlığında doktorasını
tamamlamış, ayrıca uzun süre Ürdün, Mısır ve Suriye’de klasik yöntemlerin takip
edildiği ilim meclislerinde bulunarak aklî ve naklî ilimlerde ciddi bir birikim
kazanmıştır. Zebn, doktora tezinin kitaplaşmış hali olan ve “müslüman akliyyât
âlimlerinde dilsel düşünce” (veya dil düşüncesi) şeklinde tercüme edilebilecek
bu çalışmasında gerek isim, gerekse yöntem açısından Müseddî’nin çalışmasından
ilham alarak İslâm düşünce tarihinin genellikle ihmal edilen bir döneminde
yaşamış üç büyük âlim, Adudüddin el-Îcî (ö. 756/1355), Sa‘deddin et-Teftâzânî (ö.
792/1390) ve Seyyid Şerîf el-Cürcânî’nin (ö. 816/1413) felsefî görüşlerini dil
ilimleri perspektifinden incelemektedir. Söz konusu üç âlimin yaptıkları dil
tartışmaları, İslâm düşüncesinin ikinci klasik döneminde ne kadar ince ve derin
meselelerin gündeme geldiğini göstermektedir. Kitaba konu olan üç âlimin hem
üstlendikleri ilmî mirasla kurdukları eleştirel diyalog, hem de şerhler ve
hâşiyeler üzerinden ya da münazaralar yoluyla yürüttükleri münakaşalar,
müellifin oldukça isabetli bir seçim yaptığını göstermektedir.
Konular | Dilbilim, Felsefe, Din Araştırmaları |
---|---|
Bölüm | Kitâbiyât |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |