Endülüs’ün Müslümanlar tarafından fethi bölge açısından çeşitli değişimlere sahne oldu. Bu değişimler siyasi, ekonomik ve sosyal süreçlere yansımıştır. I. Abdurrahman’dan itibaren merkezileşme çabaları, III. Abdurrahman’ın güçlü bir halifelik sistemi kurması, doğu-batı ekseninde devlete saygınlık kazandırması ekonomiyi güçlendiren etmenlerdir. Onların sulama sistemleri geliştirmeleri, marjinal faydası yüksek ürünler üretmeleri bu noktada oldukça dikkat edilmesi gereken hususlardır. Endülüs Emevilerinin tarih sahnesinden kopuşuyla ortaya çıkan siyasi otonomlar Mülûkü’t-Tavâif dönemi olarak adlandırılır. Ortaya çıkan mahalli yapıların birbirleri ile olan rekabetleri onları Hristiyan devletler ile ittifak yapmaya zorladı. Hristiyan devletlerle ittifak kuran taraf çeşitli haraçları ödemeye mahkûm oldu. Bu ittifaklara karşı kaybeden taraf ise topraklarından Hristiyanlara pay vermek zorunda kaldı. Bu dönem sonrasında Kuzey Afrika kökenli devletlerin Endülüs’ü himayesiyle yeni bir süreç ortaya çıktı. Murâbıtlar bölgeye hâkim oldu. Murâbıtların ünlü hükümdarı Yûsuf b. Taşfin’in başarılı ekonomik politikalar yürüttüğü anlaşılmaktadır. Fakat bu süreç uzun sürmedi. Kuzey Afrika’da yaşanan siyasi gerilimler Murâbıtların odağının Endülüs topraklarından kaymasına sebep oldu. Vergiler yeniden halkın sırtına yüklendi. Muvahhidler dönemi de ekonomik sahada vaatkâr bir seyir izlemedi. Hem Hristiyan reconquista hareketiyle hem de Haçlı Seferlerinin ekonomik yaptırımlarıyla bölge her anlamda zayıfladı. Reconquistanın ilerlemesiyle ele geçirilen şehirlerde tüccar ve çiftçi sınıfı sürgün edildi. Mayorka, Minorka gibi çeşitli kritik noktaların kaybedilmesiyle Akdeniz bölgesinin ticari konsensüsü değişime uğradı. Bu gerilemeler sonucunda ticaret uluslararası alandan bölgesel üretime doğru bir seyir takip etti.
The conquest of Andalusia by the Muslims witnessed various changes in the region. These changes were reflected in political, economic and social processes. The centralisation efforts starting from Abdurrahman I, Abdurrahman III's establishment of a strong caliphate system and the state's gaining prestige in the east-west axis were the factors that strengthened the economy. Their development of irrigation systems and produce products with a high marginal utility are issues that should be considered at this point. The political autonomy that emerged with the break with the Andalusian Umayyads from the stage of history is called the Muluq al-Tawaif period. Their rivalry with the emerging local dominance forced them the continue with the Christian states. The party allied with the Christian states was sentenced to pay various tributes. The losing side against these alliances had to give a share of their lands to the Christians. After this period, a new process emerged with the protection of Andalusia by the states of North African origin. Almoravids dominated the region. The famous leader of the Almoravids, Yûsuf b. Taşfin it is understood that carried out successful economic policies. But this process did not last long. Political tensions in North Africa caused the Almoravids to shift their focus from Andalusia. Taxes are back on the backs of the people. The Almohad period did not follow a promising course in the economic field either. The region was weakened in every sense, both by the Christian reconquista movement and by the economic sanctions of the Crusades. The merchant and farmer class were exiled in the cities captured by the advance of the Reconquista. The commercial consensus of the Mediterranean region has changed with the loss of various critical points such as Majorca and Menorca. As a result of these regressions, trade followed a course from international to regional production.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2023 |
Gönderilme Tarihi | 14 Nisan 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |