Emeviler, Bizans’ın güneydeki önemli üs merkezi olan Suriye bölgesinde
kurulmuştur. Bu bölgenin nüfusu, çoğunlukla Bizans’ın bakiyesi olan Rumlardan
ve Hristiyan Araplardan oluşmaktaydı. Muaviye tarafından Şam merkezli olarak
kurulan Emeviler Devleti de bölgedeki yetişmiş, tecrübeli bürokratlardan
yararlanma yoluna gitmiştir. Böyle bir uygulama, devraldıkları bu toprakların
yönetiminde sürekliliği sağlamasında Emevilere destek olmuştur. Müslümanlar aynı
siyaseti Irak-İran ve Mısır’da da uygulamışlardır. Sonuçta İslam tarihinde
yaklaşık 90 yıl süren Emeviler dönemi, gayrimüslimler açısından oldukça rahat
bir dönem olmuştur. Bu durum, kısmen İslam’ın gayrimüslimlere tanıdığı
haklardan, daha çok da Emevilerin devlet yapısından kaynaklanmıştır.
Hz. Muhammed (sav) hayattayken başlayan ve Hulefa-yi Râşidîn tarafından devam
ettirilen fetih hareketleri, Emeviler döneminde de hızla sürdürülmüştür. Bu
dönemde çok geniş topraklar Emevilerin hâkimiyetine girmişti. Bizans ve Sasani
gibi iki önemli köklü medeniyetten Müslümanların hâkimiyetine geçen devasa
toprakların en az sorunla idare edilmesi için daha önce işleri yürüten
kişilerden yardım almak mantıklı bir uygulama olarak kabul edilebilir.
Müslümanlar da özellikle vergi toplama ve toplanan vergilerin divan kayıtlarına
geçirilmesi gibi resmî görevlerde tecrübeli, işi bilen gayrimüslimlerden
istifade etmişlerdir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2019 |
Gönderilme Tarihi | 23 Temmuz 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 34 |