FATHERHOOD AS A MASCULINITY PERFORMANCE IN TURKİSH TV SERIALS

Yıl 2021, , 557 - 579, 25.06.2021

Özlem Özgür

https://doi.org/10.46928/iticusbe.878010

Öz

In this study, one of the most common types of programs in Turkish television broadcasting is focused on representations of fatherhood in domestic series.
Purpose: It is aimed to analyze in terms of the representations of fatherhood as a masculinity performance, and the meaning attributed to fatherhood by using qualitative data analysis method.
Method: The series that have been broadcasted at least for one season between the years 2010-2020 have been included in the study by the method of purposive sampling. During the analysis, the researcher watched the first five episodes of the first season of each series, and took analytic notes. The data obtained by the analytic notes have been correlated and categorized prior to reach patterns and themes to conclude the meanings attributed to fatherhood representations and fatherhood itself in the Turkish television series.
Findings: Consequently, rather than being an institution which consists of unchangeable body of rules of masculinity performance, fatherhood is a condition of being a parent, that proceeds on a sensitive and fragile ground.
Originality: With this research, a new one has been added to a limited number of studies on fatherhood representations in the mass media.

Anahtar Kelimeler

Television, Television series, fatherhood, Representation, Qualitative research

TÜRK TELEVİZYON DİZİLERİNDE BİR ERKEKLİK PERFORMANSI OLARAK BABALIK

Öz

Bu çalışmada Türk televizyon yayıncılığının en yaygın program türlerinden biri olan yerli dizilerde babalık temsillerine odaklanılmıştır.
Amaç: Bir erkeklik performansı olarak babalığın Türk televizyon dizilerindeki temsil ediliş biçimlerinin ve babalığa yüklenen anlamların nitel veri analizi yöntemi aracılığıyla çözümlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: 2010-2020 yılları arasında en az bir sezon yayınlanan diziler amaçlı örneklem yöntemi ile araştırmaya dahil edilmiştir. Analiz süresince araştırmacı tarafından örneklem içerisindeki her bir dizinin birinci sezonunun ilk 5 bölümü izlenmiş ve analitik notlar yazılmıştır. Analitik notlar aracılığıyla elde edilen veriler birbirleriyle ilişkilendirilerek sınıflandırılmış yani kategorileştirilmiş ardından da örüntü ve temalara ulaşılarak Türk televizyon dizilerinde babalık temsilleri ve babalığa yüklenen anlamlar bulgulanmıştır.
Bulgular: Araştırmanın bulgularına göre söz konusu anlatılarda babalık bir bütün olarak değişmez kurallara sahip değildir. Aksine örneklem dahilindeki dizilerde babalık kurumu aynen toplumsal yapıda olduğu gibi son derece hassas ve kırılgan bir zemin üzerinde ilerlemektedir.
Özgünlük: Bu araştırma ile kitle iletişim araçlarındaki babalık temsillerine dair sınırlı sayıdaki çalışmaya bir yenisi daha eklenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Televizyon, Televizyon dizileri, Nitel araştırma, Babalık, Temsil

Kaynakça

• Akçay, Z. (2011). Türkiye’de bir dramadi türü mahalle dizileri . S. Yağcı Aksel (Ed.), Beyazcamın yerlileri dokunaklı öyküler dokunulmaz gerçeklikler, içinde (s. 53-84). Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Barutcu, A., & Hidir, N. (2016). Türkiye’de babalığın değişen rolleri: (Pro)feminist babalar. Feminist Elestiri 8(2), s. 27-45.
• Barutçu A. (2015), Ucundan Azıcık”la atılan sağlam temel: Türkiye’de sünnet ritüeli ve erkeklik ilişkisi. A Journal of Identity and Culture, 3, s.129-155.
• Barutçu, A. (2013). Türkiye’de erkeklik inşasının bedensel ve toplumsal aşamaları Yayımlanmamış DoktoraTezi. Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Bayburtluolğu, S.; Okan, Y. (Senarist) ve Usta, G. (Yönetmen). (2016). Doğan, T. (Yapımcı). Kördüğüm. İstanbul: Fox Tv.
• Bıçakçı, N.; Yücel, Ö. (Senarist) ve Bayraktar, U. (Yönetmen). (2020). Çatay, K. (Yapımcı). Babil. İstanbul: Kanal D.
• Birgören, E.; Erdem, N.; Ferda, A. (Senarist) ve Sınav, O.; Karabuşak, E. (Yönetmen). (2018). Sınav, O. (Yapımcı). Sen anlat Karadeniz. İstanbul: Atv.
• Bora, A. ve Bora, T. (2010). Kurtlar Vadisi ve erkeklik krizi: neden İskender’i öldürmüyoruz usta. Birikim. 256/257, s. 28-38.
• Borak Boratav, H.; Okman Fişek, G.; Eslen Ziya, H. (2018). Erkekliğin Türkiye halleri. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Bozok, M. (2018). Ebeveynlik, erkeklik ve çalışma hayatı arasında Türkiye’de babalık. İstanbul: AÇEV Yayınları.
• Büker, S. (2011). Marazi aşk için on emir: Engin Akyürek örneği. S. Yağcı Aksel (Ed.),Beyazcamın yerlileri dokunaklı öyküler dokunulmaz gerçeklikler, içinde (s. 85-128). Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Cankaya, Ö. (1997) Dünden bugüne radyo televizyon (Türkiye’de Radyo-TV’nin Gelişim Süreci), İstanbul: Beta Yayınları.
• Canpolat, S.; Ergenekon, S. (Senarist) ve Bayraktar, U.; Karcı, C. (Yönetmen). (2012). Çatay, K. (Yapımcı). Karadayı. İstanbul: Atv.
• Christensen, L.B.; Johnson, B.; Turner, L. (2015). Araştırma yöntemleri desen ve analiz. (Çev: A. Boyacı ve K. Boşkuş, Çeviri Ed: A. Aypay). Ankara: Pegem Yayınları.
• Coltrane, S. (2010). Fathering: Paradoxes, contradictions, and dilemmas. M. Kimmel (Ed.), Men’s lives içinde (s. 433-450). Boston: Pearson Education, In publishing as Allyn & Bacon.
• Connell, R.W. (2019). Erkeklikler. (Çev: N. Konukçu). İstanbul: Phonix Yayınları.
• Çelenk, S. (1999). Türkiye’de televizyon programcılığının gelişimi ve genel eğilimleri. Yıllık. s. 305-334.
• Çelenk, S. (2005). Televizyon temsil kültür: 90’lı yıllardaki sosyokültürel iklim ve televizyon içerikleri. Ankara: Ütopya Yayınları.
• Çelenk, S. (2010). Aşk-ı Memnu’dan aşk-ı Memnu’ya yerli dizi serüvenimiz. Birikim. 256/257, s. 18-27.
• Çelenk, Z. (2010). Canım Ailem’in imkansız aşklardan memnuniyeti ya da bir senarist olarak ömr-ü hayatım. Birikim. 256/25, s. 77-83.
• Çiçekoğlu, F. (2010). Televizyon dizilerinde kadının varolma mücadelesi. Birikim. 256/257, s. 48-58.
• Demirkol, N. (2005).Yeni köye eski adet masal anlatan dizi Ekmek Teknesi . Milli Folklor, 9(67), s. 5-9.
• Erdemir, F. (2011). Geleneksel erkek imgesinin dönüşümü Behzat Ç’nin erkeklik halleri. S. Yağcı Aksel (Ed.),Beyazcamın yerlileri dokunaklı öyküler dokunulmaz gerçeklikler, içinde (s. 129-175). Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Erdoğan İ. (2009). Televizyon reklamlarında gündelik hayatın temsili: seks ve çikolata. Bilim Ütopya Dergisi. 179. s. 37-45.
• Ergun, M. (Senarist) ve Tosun, Ç. (Yönetmen). (2013). Oğuz, G. (Yapımcı). Merhamet. İstanbul: Kanal D.
• Gedi̇k, E , Çakır, H , Coşkun, A . (2020). Bir inşaa süreci olarak erkeklik: Yozgat örneği . Artvin Çoruh Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (1), s. 84-95 .
• Irmak, C. (Senarist) ve Tan, Z. G. (Yönetmen). (2010). Deveci, C. (Yapımcı). Öyle bir geçer zaman ki. İstanbul: Kanal D.
• İnal, A. (1999). Televizyon, tür ve temsil. Yıllık. s. 255-288.
• Maxwell, A. J. (2018). Nitel araştırma tasarımı. (Çev: H. D. Duray, Çeviri Ed: M. Çevikbaş). Ankara: Nobel Yayınları.
• Meryem, H.; Meriçli, M.; Elginöz, B.; Eroğlu, Y. (Senarist) ve Yorulmazer, D. (Yönetmen). (2019). Zengin yoksul. İstanbul: Atv.
• Miles, B. M.; Huberman, A. M. (2016). Nitel veri analizi. (Ed. A. Ersoy ve S. Akbaba Altun) Ankara: Pegem Yayınları.
• Mutlu, E. (1999). Televizyonu düşünmek. Yıllık. s. 219-228.
• Özbay, C. (2013). Türkiye’de hegemonik erkekliği aramak. Doğu Batı Dergisi. 16, s.185-205.
• Özen, Z. (2010). Aşk-ı Memu: Tüketim aşkının yasak lezzeti. Birikim. 256/25, s. 58-63.
• Özışık, E. (Senarist) ve Taşçı, O.; Vosturalı, Ç. V. (Yönetmen). (2015). Aslan, H. (Yapımcı). Poyraz karayel. İstanbul: Kanal D.
• Öztürk Demir, E. (2018). Baba ve bebek etkileşim düzeyleri. Journal of International Social Research, 11(60). s. 716-722.
• Patton, Q. M. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (Çev: M. Bütün ve S. B. Demir). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Radyo Televizyon Üst Kurulu (2008). Türkiye’de televizyon izleme eğilimleri araştırması.
• Saktanber, B. (2010). Tv dizileri ve izleyici katılımı bloglar başrolde. Birikim. 256/25, s. 69-76.
• Saldana, J. (2019). Nitel araştırmacılar için kodlama kitabı. (Çev: N. Özer, Çeviri Ed: A. Tüfekçi Akcan, S. N. Can). Ankara: Pegem Yayınları. Sancar, S. (2009). Erkeklik imkansız iktidar: Ailede piyasada ve sokakta erkekler. İstanbul: Metis Yayınları.
• Selek, P. (2012). Sürüne sürüne erkek olmak. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Serim, Ö. (2007). Türk televizyon tarihi:1952-2006. İstanbul: Epsilon Yayınları.
• Silverman, D. (2018). Nitel verileri yorumlama. (Çev: E. Dinç, Çeviri Ed: E. Dinç). Ankara: Pegem Yayınları.
• Şentürk, R. (2018). Türk televizyon dizileri efsanesi ve gerçekler. Y. Göksun (Ed.), Televizyon dizilerinin keşfi, içinde (s.11-38). İstanbul: Kaktüs Yayınları.
• Telli, A.A. (2014). 3-6 yaş grubu çocuğu olan babaların babalık rolü algısı ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
• Tepe, E.E. & Demir A. S. (2019). Babaların çocuk bakımına katılımında kendi annelerinin etkisi üzerine bir çalışma: Sakarya ili örneği. Uluslararası Folklor Akademi Dergisi. (2)1, s.121 -140.
• Teşrik-i Mesai (Senaryo) ve Günay Tan, Z.; Koloş, D. (Yönetmen). (2017). Güvenatam, O. İstanbullu gelin. İstanbul: Star TV.
• Tunç, A. (2010). Her Türkün kullandığı yerli malı: Diziler. Birikim. 256/257, s. 38-48.
• Tunç, E. (2012). Türk sinemasının ekonomik yapısı. İstanbul: Doruk Yayınları.
• Tunç, Y. (Senarist) ve Mercan, C.; Dönmez, A. (Yönetmen). (2014). Yurtsever, Ö. (Yapımcı). Paramparça. İstanbul: Star Tv.
• Türkoğlu, B. (2013). Fay hattında erkeklikler: çalışma ve işsizlik ekseninde erkekliğe bakış. Mülkiye Dergisi, 37(4), s. 33-61.
• Yağcı Aksel, S. (2011). Yerli dizi serüveninde 37. sezon. S. Yağcı Aksel (Ed.), Beyazcamın yerlileri dokunaklı öyküler dokunulmaz gerçeklikler, içinde (s. 9-52). Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Yanardağoğlu, E. (2014). TV Series and the City: Istanbul as a Market for Local Dreams and Transnational Fantasies. D. Özhan Kocak, O. K. Koçak (Ed.), Whose city ıs that? culture, design, spectacle and capital in İstanbul, içinde (s. 47-63). Newcastle: Cambridge Yayınları.
• Yörenç, E.; Gençoğlu, M. (Senarist) ve Saral, H.; Öztekin, M. (Yönetmen). (2011). Çatay, K. (Yapımcı). Kuzey güney. İstanbul: Kanal D.