DIJITAL PUBLISHING AND WATCHING PRACTICES: AN ANALYSIS ON “GAIN”

Yıl 2022, Cilt: 21 Sayı: 45, 982 - 1007, 30.12.2022

Sibel Karaduman , Nagihan Ünlü Karataş

https://doi.org/10.46928/iticusbe.1001254

Öz

Purpose: With the development of technology and its penetration into our homes, personalized services offered to users emerge as the reason for preference for individuals consuming content. The increasing interest in digital platforms, the use of these channels as a leisure activity by individuals and the serialization of content production for practitioners bring the opportunity to access many platforms either from television screens or via phones or tablets. The aim of this study is to reveal the viewing and usage practices of the audience of the Gain digital platform, which started broadcasting on December 30, 2020 and has different application forms from other platforms.
Metod: In the study, a qualitative research was conducted on the watching and usage practices of Gain viewers, and the data were obtained as a result of in-depth interviews with 10 people and was made descriptive analysis.
Methodology/Approach: The passive audience thesis, which is based on the argument that they receive the media texts directly as they are presented to them, has turned into the active audience thesis that can interfere with the text with the researches that started with the Uses and Gratifications approach. The theoretical approach of this study has been formed within the framework of the basic principles and concepts of the Uses and Gratifications Approach in line with the aim of revealing the monitoring and usage practices of Gain viewers.
Finding: It has been determined that the audience's preference for Gain is the shortness of the content in daily life practices, the ease of accessing the content with smart mobile phones, the quality and originality of the content, and the reasons for watching and preference.
Originality: With the development of today's new communication technologies and digital platforms putting the viewer/user in the center of focus, it has allowed the audience to make its active position permanent. In this context, since Gain is the first platform to offer short and easily consumable content to the audience, investigating the viewing and usage practices of its audience constitutes the originality of this study.

Anahtar Kelimeler

Audience, Uses and Gratifications, Digital Publishing, Gain.

DİJİTAL YAYINCILIK VE İZLEME PRATİKLERİ: “GAİN” ÜZERİNE BİR ANALİZ

Öz

Amaç: Teknolojinin gelişmesi ve evlerimize kadar girmesiyle birlikte, kullanıcılara sunulan kişiselleştirilmiş hizmetler, içerikleri tüketen bireyler için tercih edilme nedeni olarak karşımıza çıkmaktadır. Dijital platformlara yönelik ilginin artması, bireylerin boş zaman aktivitesi olarak da bu kanalları kullanması ve uygulayıcılar için içerik üretiminin seri hale gelmesi, birçok platforma gerek televizyon ekranlarından gerekse telefon ya da tablet aracılığıyla erişebilme imkanını beraberinde getirmektedir. Bu çalışmanın amacı, 30 Aralık 2020 tarihinde yayın hayatına başlayan ve diğer platformlardan farklı uygulama biçimleri olan Gain dijital platformu izleyicilerinin izleme ve kullanım pratiklerini ortaya çıkarmaktır.
Yöntem: Çalışmada, Gain izleyicilerinin izleme ve kullanım pratiklerine yönelik nitel bir araştırma yapılmış, veriler 10 kişi ile yapılan derinlemesine görüşmeler sonucunda elde edilmiş ve betimsel analiz yapılmıştır.
Metodoloji/Yaklaşım: Medya metinlerini kendilerine sunulduğu biçimde doğrudan, olduğu gibi aldığı savına dayanan edilgin izleyici tezi, Kullanımlar ve Doyumlar yaklaşımıyla birlikte başlayan araştırmalarla metne müdahale edebilen etkin/aktif izleyiciler tezine dönüşmüştür. Bu çalışmanın kuramsal yaklaşımı, Gain izleyicilerinin izleme ve kullanım pratiklerini ortaya koyma amacı doğrultusunda Kullanımlar ve Doyumlar Yaklaşımının temel prensipleri ve kavramları çerçevesinde oluşturulmuştur.
Bulgular: İzleyicilerin Gain’i tercih etmede, gündelik yaşam pratikleri içinde içeriklerin kısalığı, akıllı cep telefonlarıyla içeriklere erişim kolaylığı, içeriklerin kalitesi ve özgünlüğü izleme ve tercih sebeplerinin başında geldiği tespit edilmiştir.
Özgünlük: Günümüz yeni iletişim teknolojilerinin gelişimi ve dijital platformların izleyiciyi/kullanıcıyı tamamen odak merkezine almasıyla izleyicinin aktif konumunu kalıcı hale getirmesine imkan sağlamıştır. Bu bağlamda Gain’in, izleyiciye kısa ve kolay tüketilebilir içerik vaadi sunan ilk platform olma özelliği dolayısıyla izleyicilerinin izleme ve kullanım pratiklerini araştırmak bu çalışmanın özgünlüğünü oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler

İzleyici, Kullanımlar ve Doyumlar, Dijital Yayıncılık, Gain.

Kaynakça

• Akarçay Ulutaş, D. (2018). Görüşme tekniği. Ş. Aslan (Ed.). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Nicel, Nitel ve Karma Tasarımlar İçin Bir Rehber içinde (s. 325-341). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Fiske, J. (2003). İletişim çalışmalarına giriş. (Çev: S. İrvan). Ankara: Bilim ve Sanat.
• Güngör, N. (2020). Kültürel çalışmalar ve Türkiye serüveni. TRT Akademi, 5 (10), 514-535.
• Hall, S. (1973). Encoding and decoding in the television discourse. Centre for Contemporary Cultural Studies, 1-20, Birmingham.
• İnal, A. (1996). Haberi okumak. İstanbul: Temuçin Yayınları.
• İrvan, S. (1994). Eleştirel yaklaşımlarda izleyici araştırmaları: bir yöntem olarak alımlama çözümlemesi. İLEF Yıllık, (7), 205-223, Ankara: Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
• Jensen, K.B. ve Rosengren, K.E. (2005). İzleyicinin peşindeki beş gelenek. Ş.Yavuz (Der.). Medya ve İzleyici Bitmeyen Tartışma içinde. (s. 55-84). Ankara: Vadi Yayınları.
• Karaduman, S. (2017). Television broadcasting in new media platform and interaction. E. Doğan ve E. Geçgin (Ed.). Current Debates in Public Relations Culturel Media Studies içinde (s. 115-129). London: IJOPEC.
• Karaduman, S. ve Çetinkaya, E. (2020). “Atiye” dizisi bağlamında internet dizi izleyicisi alımlama analizi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 13 (73), 956-969.
• Karasar, N. (2022). Bilimsel araştırma yöntemi kavramlar ilkeler teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Katz, E. (1959). Mass communication research and study of popular culture: an aditorial note on a possible future of his journal. Studies in Public Communication 2, 1-6.
• Küçük, M. (1999). Medya, iktidar, ideoloji. İstanbul: Ark Yayınları.
• McQuail, D. ve Windahl, S. (1997). Kitle iletişim modelleri. (K. Yumlu, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
• Mikos, L. (2016). Digital media platforms and the use of tv content: binge watching and video-on-demand in Germany. Media and Communication, 4(3), 154–161.
• Morley, D. (1990). Family television: cultural power and domestic leisure. Londra & New York: Routledge.
• Mutlu, E. (1999). Televizyon ve toplum. Ankara: TRT Yayınları.
• Özçetin, B. (2010). “Kullanımlar ve doyumlar”dan izler kitle sosyolojisine: Türkiye’de izler kitle çalışmaları. İletişim Araştırmaları, 8(2), 9-37.
• Özçetin, B. (2018). Kitle iletişim kuramları, kavramlar, okullar, modeller. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Özçetin, B. (2021). Britanya kültürel incelemeler okulu. Ö. Özer (Ed.). Eleştirel Medya Kuramları içinde (s. 161-184), Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Özsoy, A. (2011), Televizyon ve izleyici Türkiye’de dönüşen televizyon kültürü ve izleyici. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Timisi, N. (2003). Yeni iletişim teknolojileri ve demokrasi. Ankara: Dost Kitabevi.
• Turner, G. (2016). İngiliz kültürel çalışmaları. (Çev: B. Özçetin ve D. Özçetin), Ankara: Heretik Yayınevi.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 24(24), 543-559.
• Uluç, G. (2008). Küreselleşen medya: iktidar ve mücadele alanı. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• www.gain.com.tr (Erişim tarihi: 10 Haziran 2021)