Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

A Different Essay on the Classification of the Terms and Forms of Turkish Religious Music

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 5, 204 - 217, 29.12.2018
https://doi.org/10.15869/itobiad.460942

Öz

Turks
have developed Islamic music with their own musical styles and understandings
and contributed to it by introducing new forms. However, they have not authored
an explanatory work on the religious music forms that they have been performing
for long. Although some studies were carried out following the inclusion of
Turkish religious music courses in the curriculum after the middle of the 20th
century, there was a lack of consensus over some issues in these works.
There has been a clear difference
particularly in the classification of the forms of Turkish religious music. In
this study, various approaches to the classification of the forms will be
presented. Moreover, the concepts of genre, form, shape and style will be discussed,
and some suggestions will be made. In our opinion, the difference in the
classification of forms may be confusing, especially in terms of education. The
present study aims to provide a different method for teaching Turkish religious
music courses.
            

Kaynakça

  • Akdoğan, B. (2010). Türk Din Mûsikîsi Ders Notları. Ankara: Bilge Ajans.Akdoğu, O. (2003). Türk Müziğinde Türler ve Biçimler. İzmir: Meta Basım.Altınkuşlar, A., Kalender, R., & Özcan, N. (1996). İmam Hatip Liseleri İçin Ders Geçme ve Kredi Sistemine Göre Dînî Mûsikî 1. Ankara: 1996.Ateş, E. (2015). Türk Din Mûsikîsi. İstanbul: Rağbet Yayınları.Belviranlı, A. K. (2016). Mûsikî Rehberi. İstanbul: Marifet Yayınları.Can, H. (1974). Dînî Mûsikî. Mûsikî Mecmuası(291), s. 10-15.Demirci, M. (2017). Türk Dînî Mûsikîsi. Ankara: Otto.Ezgi, S. (tsz). Nazarî ve Amelî Türk Mûsikîsi (Cilt 3). İstanbul: İstanbul Konservatuarı Neşriyatı.Karadeniz, M. E. (2012). Türk Mûsikîsinin Nazariye ve Esasları. İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.Koca, F. (2013). İslam Tarihi ve Medeniyetinde Salâlar ve Salâvâtlar. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi.Ömürlü, Y. (1979). Türk Mûsikîsi Klasiklerinden İlâhîler. İstanbul: Kubbealtı Neşriyatı.Özalp, M. N. (1992). Türk Mûsikîsi Beste Formları. Ankara: TRT Genel Sekreterlik Basım ve Yayın Müdürlüğü.Özcan, N. (2001). Türk Din Mûsikîsi Ders Notları. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Neşredilmemiş Ders Notları.Özkan, İ. H. (2006). Türk Mûsikîsi Nazariyatı ve Usûlleri Kudüm Velveleleri. İstanbul: Ötüken Yayınları.Öztuna, Y. (1990). Büyük Türk Musikisi Ansiklopedisi (Cilt 2). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.Sezgin, B. S. (1991). Dînî Mûsikî. İstanbul: İTÜ Türk Müziği Devlet Konservatuarı Ders Notları.Sezikli, U. (tsz). Makamlarla Türk Din Mûsikîsi Eğitim Seti. İstanbul: DM Kitap.Sürelsan, İ. B. (1972). Dînî Türk Mûsikîsine Giriş. Ankara: TRT Merkez Müzik Dairesi Yayınları.Türkçe Sözlük. (2011). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.Yavaşça, A. (2002). Türk Mûsikîsinde Kompozisyon ve Beste Biçimleri. İstanbul: Türk Kültürüne Hizmet Vakfı.Yekta, R. (1931). Mukaddime. Türk Mûsikîsi Klasiklerinden İlâhîler (s. 3-8). içinde İstanbul: İstanbul Konservatuarı Neşriyatı.

Türk Din Mûsikîsi Terim ve Türlerinin Tasnifine Dair Farklı Bir Deneme

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 5, 204 - 217, 29.12.2018
https://doi.org/10.15869/itobiad.460942

Öz

Türkler İslam’dan sonra
hali hazırda var olan dînî mûsikî kültürünü, kendi müzikal uslûpları ve
anlayışları ile geliştirmiş ve yeni türler de ekleyerek bugünlere getirmiştir.
Fakat Türkler, çok uzun zamanlardan beri icra edegeldikleri dînî mûsikî türleri
(formları) hakkında izaha dayalı bir eser kaleme almamışlardır. XX. yüzyılın
ortalarından sonra Türk din mûsikîsi derslerinin müfredatta yerini alması ile
birtakım çalışmalar yapılmışsa da bu çalışmalarda bazı konularda bir ifade
birliği oluşmamıştır. Özellikle Türk din mûsikîsi türleri hakkında yapılan
tasniflerde belirgin bir farklılık ortaya çıkmıştır. İşte bu çalışmada türlerin
tasnifine dair farklı anlayışlar ortaya konulup eğitim-öğretim açısından yeni
bir yol izlenecektir. Aynı şekilde tür, form, şekil ve biçim kavramları ele
alınarak bunlara dair bazı öneriler sunulacaktır. Kanaatimizce türlerin
tasnifindeki farklılık özellikle eğitim-öğretim açısından kafa karıştırıcı
olabilmektedir. Yaptığımız bu çalışmanın amacı, Türk din mûsikîsi derslerinin
eğitim-öğretimi için farklı bir yöntem sunmaktadır.

Kaynakça

  • Akdoğan, B. (2010). Türk Din Mûsikîsi Ders Notları. Ankara: Bilge Ajans.Akdoğu, O. (2003). Türk Müziğinde Türler ve Biçimler. İzmir: Meta Basım.Altınkuşlar, A., Kalender, R., & Özcan, N. (1996). İmam Hatip Liseleri İçin Ders Geçme ve Kredi Sistemine Göre Dînî Mûsikî 1. Ankara: 1996.Ateş, E. (2015). Türk Din Mûsikîsi. İstanbul: Rağbet Yayınları.Belviranlı, A. K. (2016). Mûsikî Rehberi. İstanbul: Marifet Yayınları.Can, H. (1974). Dînî Mûsikî. Mûsikî Mecmuası(291), s. 10-15.Demirci, M. (2017). Türk Dînî Mûsikîsi. Ankara: Otto.Ezgi, S. (tsz). Nazarî ve Amelî Türk Mûsikîsi (Cilt 3). İstanbul: İstanbul Konservatuarı Neşriyatı.Karadeniz, M. E. (2012). Türk Mûsikîsinin Nazariye ve Esasları. İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.Koca, F. (2013). İslam Tarihi ve Medeniyetinde Salâlar ve Salâvâtlar. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi.Ömürlü, Y. (1979). Türk Mûsikîsi Klasiklerinden İlâhîler. İstanbul: Kubbealtı Neşriyatı.Özalp, M. N. (1992). Türk Mûsikîsi Beste Formları. Ankara: TRT Genel Sekreterlik Basım ve Yayın Müdürlüğü.Özcan, N. (2001). Türk Din Mûsikîsi Ders Notları. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Neşredilmemiş Ders Notları.Özkan, İ. H. (2006). Türk Mûsikîsi Nazariyatı ve Usûlleri Kudüm Velveleleri. İstanbul: Ötüken Yayınları.Öztuna, Y. (1990). Büyük Türk Musikisi Ansiklopedisi (Cilt 2). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.Sezgin, B. S. (1991). Dînî Mûsikî. İstanbul: İTÜ Türk Müziği Devlet Konservatuarı Ders Notları.Sezikli, U. (tsz). Makamlarla Türk Din Mûsikîsi Eğitim Seti. İstanbul: DM Kitap.Sürelsan, İ. B. (1972). Dînî Türk Mûsikîsine Giriş. Ankara: TRT Merkez Müzik Dairesi Yayınları.Türkçe Sözlük. (2011). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.Yavaşça, A. (2002). Türk Mûsikîsinde Kompozisyon ve Beste Biçimleri. İstanbul: Türk Kültürüne Hizmet Vakfı.Yekta, R. (1931). Mukaddime. Türk Mûsikîsi Klasiklerinden İlâhîler (s. 3-8). içinde İstanbul: İstanbul Konservatuarı Neşriyatı.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Mehmet Tıraşcı 0000-0002-7047-8136

Yayımlanma Tarihi 29 Aralık 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 7 Sayı: 5

Kaynak Göster

APA Tıraşcı, M. (2018). Türk Din Mûsikîsi Terim ve Türlerinin Tasnifine Dair Farklı Bir Deneme. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(5), 204-217. https://doi.org/10.15869/itobiad.460942
İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi  Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.