Training and Development of Human Resources in Development Agencies: The Case of Ipekyolu and Dicle Development Agencies

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 1, 470 - 495, 31.03.2023

Nazlı Nalcı Arıbaş , Tarık Yücel , Mahmut Şener

https://doi.org/10.15869/itobiad.1240383

Öz

Regional development agencies have important missions such as reducing inter-regional inequalities which are among the priority problems of countries, ensuring growth and improvement, and thus supporting national development. All tangible and intangible resources of the agency are very important to fulfill these duties in an economical, efficient, and effective manner. However, studies conducted especially after the 1980s have revealed that the quality of intangible resources is more important for organizations. The most valuable intangible resources are employees. Nowadays, it is known that with the increase in the quality of human resources, performance of the organization will increase. Increasing the quality of human resources is possible with the correct recruitment, training, and development. The agencies’ training and development investment in human resources contribute to the growth and development of the region they serve and the country. In this context, the aim of the study is; To understand how it trains and develops human resources in order to increase the quality of services provided by development agencies, which have an important place in ensuring regional development. The main question of the study is that “What do Development Agencies do in order to train and develop human resources? In this study, human resources training and development practices of İpekyolu and Dicle Development agencies were examined and evaluated. One of the qualitative approach models named case study was used. The findings were derived from structured face-to-face interview data and document data obtained from the agency's website. According to the findings obtained by the descriptive analysis of the data; within the legislative framework, the agencies follow a policy that attaches importance to the training and motivation of employees, supports them to develop themselves, and provides them opportunities to receive training in various ways and methods. But employee development practices are not sufficient. However, it can be said that compared to many public institutions, agencies work more systematically and willingly for the training and development of human resources

Anahtar Kelimeler

Regional Development, Human Resources Management, Training, Development, İpekyolu, and Dicle Development Agencies.

Kalkınma Ajanslarında İnsan Kaynaklarının Eğitimi ve Geliştirilmesi: İpekyolu ve Dicle Kalkınma Ajansları Örneği

Öz

Bölge kalkınma ajanslarının, ülkelerin öncelikli sorunlarından olan bölgeler arası eşitsizlikleri azaltmak, büyüme ve gelişmeyi sağlamak ve böylece ulusal kalkınmayı desteklemek gibi önemli misyonları vardır. Bu görevlerin ekonomik, verimli ve etkili bir şekilde yerine getirilebilmesi için ajansın sahip olduğu maddi ve maddi olmayan tüm kaynaklar oldukça önemlidir. Ancak yapılan çalışmalar, örgütler için maddi olmayan kaynakların niteliğinin daha önemli olduğunu ortaya koymuştur. Maddi olmayan kaynakların en değerlisi ise çalışanlardır. Günümüzde insan kaynağının niteliğinin artmasıyla örgütün performansının artacağı bilinmektedir. İnsan kaynağının niteliğinin artması ise doğru işe alım, eğitim ve geliştirme ile mümkündür. Kalkınma ajanslarının insan kaynağına yaptığı eğitim ve geliştirme yatırımı, hizmet verdikleri bölgenin ve topyekûn tüm ülkenin büyüme ve gelişme hedefine katkı sağlamaktadır. Bu bağlamda, çalışmanın amacı; bölgesel kalkınmanın sağlanmasında önemli bir yere sahip olan kalkınma ajansları tarafından sunulan hizmetlerin kalitesinin arttırılması için insan kaynağını nasıl eğittiğini ve geliştirdiğini anlamaktır. Çalışmanın ana sorusu “Kalkınma ajansları insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesi için ne yapmaktadır? sorusudur. Bu bağlamda, İpekyolu ve Dicle Kalkınma ajanslarının insan kaynaklarını eğitme ve geliştirme uygulamaları incelenmiş ve değerlendirilmiştir. Araştırma, nitel yaklaşım yöntemlerinden durum çalışması (bütüncül çoklu durum deseni) ile gerçekleştirilmiştir. Bulgulara, yapılandırılmış yüz yüze görüşme verileri ve ajansın internet sitesinden elde edilen doküman verilerinden faydalanılarak ulaşılmıştır. Verilerin betimsel analizi ile elde edilen bulgulara göre ajanslar; mevzuatın çizdiği çerçeve dâhilinde, eğitime ve çalışanların motivasyonuna önem veren, kendilerini geliştirmeleri için destek olan, onlara çeşitli yol ve yöntemlerle eğitim almaları konusunda imkânlar sağlayan bir politika izlemektedir. Geliştirme uygulamaları ise yeterli seviyede değildir. Bununla birlikte ajansların insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesinde birçok kamu kurumuna kıyasla daha sistematik ve istekli çalıştığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Bölgesel Kalkınma, İnsan Kaynakları Yönetimi, Eğitim, Geliştirme, İpekyolu ve Dicle Kalkınma Ajansları.

Kaynakça

• Alphan, H. H. K. (2021). Bölgesel Kalkınmada Belediyeler ve Kalkınma Ajanslarının Rolü. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Arel Üniversitesi, İstanbul.
• Açıkalın, A. (1999). İnsan kaynağının yönetimi/geliştirilmesi. Ankara: Pegem Yayıncılık
• Apalı, A. ve Yıldız, R. (2015). Bölgesel Kalkınma Ajansları: Fransa ve İngiltere Örnekleri. Karadeniz Uluslararası Bilimsel Dergi, 1 (23), 66-88.
• Arslan, C. ve Nalcı Arıbaş, N. (2021). Kamuda insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesi üzerine bir araştırma: serhat kalkınma ajansı örneği. ASEAD 7. Uluslararası Sosyal Bilimler Sempozyumu, 10-12 Nisan 2021, Antalya.
• Atmaca, K. (2010). İnsan Kaynakları Yönetimi ve Etik. Sayıştay Dergisi, 0 (76), 63-76.
• Aydın, İ. (2011). Kamu ve özel sektörde hizmetiçi eğitim el kitabı. Pegem Akademi.
• Bell, B. S., Tannenbaum, S. I., Ford, K. J., Noe, R. A. ve Kraiger, K. (2017). 100 Years of Training and Development Research: What We Know and Where We Should Go. Journal of Applied Psychology, 102 (3), 305–323.
• Çorum, M., ve Öge, E. (2018). İnsan Kaynakları Yönetimi Fonksiyonlarından Eğitim ve Geliştirme Faaliyetlerinin Örgütsel Vatandaşlık Davranışına Etkileri: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 0 (10), 25-36.
• Gainey, T. W. ve Klaas B. S. (2003). The Outsourcing of Training and Development: Factors Impacting Client Satisfaction. Journal of Management, 29(2), 207–229.
• Halkier, H. (2006). Regional Development Agencies and Multilevel Governance: European Perspectives. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim, Avrupa Perspektifi Sempozyumu. Ankara. Erişim Tarihi: 2 Şubat 2022, https://www.tepav.org.tr/sempozyum/2006/bildiri/1.bolum.pdf.
• Hunt, D. M. ve Michael, C. (1983). Mentorship: A Career Training and Development Tool. The Academy of Management Review, 8 (3), 475-485.
• KAGM (2021), TC. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü, Kalkınma Ajansları 2021 Yılı Genel Faaliyet Raporu. Erişim Tarihi: 20 Temmuz 2022, https://www.sanayi.gov.tr/bolgesel-kalkinma-faaliyetleri/raporlar-ve-yayinlar/01145b
• Karakılçık, Y. (2017). Yeni Bölgeselleşme Politikaları ve Türkiye’de Bölge Yönetimi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Mondy, R.W. (2017). İnsan Kaynakları Yönetimi, Onüçüncü basımdan çeviri (çev. Ed. Güler Tozkoparan, Murat Çolak). Nobel Yayıncılık.
• Muradova, T. (2007). İnsan Kaynakları Yönetiminde Eğitim ve Geliştirmenin Önemi. Journal of Azerbaijani, 10 (3-4), 75-84.
• Noe, R. (2009). İnsan kaynaklarının eğitimi & geliştirilmesi, (C. Çetin, Çev.). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım. Sabuncuoğlu, Z. (2011). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Patterson, F., Ferguson E., Lane, P., Farrell, K., Martlew, J., Wells, A. (2000) Competency Model For General Practice: İmplications For Selection, Training, And Development, British Journal of General Practice, 50, 188-193.
• Salas, E., Tannenbaum S. I., Kraiger K. ve Smith-Jentsch, K. A. (2012). The Science of Training and Development in Organizations: What Matters in Practice. Psychological Science in the Public Interest. 13(2), 74–101.
• STB (2022). Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Raporu İl SEGE 2017. Erişim Tarihi: 2 Temmuz 2022, https://www.sanayi.gov.tr/merkez-birimi/b94224510b7b/sege
• Storey, D. J. (2002). Education, Training and Development Policies and Practices in Medium-Sized Companies in the UK: Do They Really Infuence Firm Performance?. Omega, 30, 249 – 264.
• Sung, S. Y. ve Choi, J. N. (2014). Do Organizations Spend Wisely on Employees? Effects of Training and Development Investments on Learning and Innovation in Organizations. Journal of Organizational Behavior, 35, 393–412.
• TÜİK (2021) Türkiye İstatistik Kurumu İstatistik Veri Portalı. Erişim Tarihi: 4 Haziran 2022, https://data.tuik.gov.tr/Kategori/GetKategori?p=Nufus-ve-Demografi-109
• Yüksel, Ö. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Gazi kitabevi.