Analysis of the Attractive Factors in Visiting Rural Areas: The Case of Bağlıca Village (Boyabat/Sinop)

Yıl 2020, , 13 - 24, 03.04.2020

Müjde Aydoğdu , Muzaffer Bakırcı

https://doi.org/10.26650/JGEOG2019-0035

Öz

Turkey is a geographical place where there has beenan intense migration from rural areas to cities, particularly starting from the 1950s and reaching higher levels in the 1980s. However, it is seen that most of the people who migrated have not completely lost their ties with the rural settlements from which they have migrated. The scope of this study consists of Bağlıca village of the Boyabat district of Sinop province which has been a source ofmigration to urban areas since the past. The study intended to determine the reasons for the migration from Bağlıca village and aimed to analyze the factors that have influenced the migrants to visit their villages in the following periods. The basic data of the study consisted of the results of a 17-question survey. A total of 121 people participated in the survey and 115 were accepted as valid. According to the results obtained, 82% of the migrants migrated to Istanbul and economic activities were the most important reasons, 52% of the survey participants visit the village at least twice a year and 45% stay for 15 days.While 73 were planning to return to the village in the future, 49 of the participants stated that they want to return when they retired.

Anahtar Kelimeler

Migration, Visiting the Village, Bağlıca Village

Şehirden Kırsal Alanlara Ziyarette Köyün Çekici Faktörlerinin Analizi: Bağlıca Köyü Örneği (Sinop/Boyabat)

Öz

Göç, insanlık tarihi kadar eski ve insanoğlunun yeryüzündeki varlığı devam ettiği müddetçe de hiç kuşkusuz devam edecek mekânsal değişim ve etkileşimin en önemli unsurlarından birisidir. Türkiye, özellikle 1950’li yıllarda başlayan ve 1980’li yıllarda daha yüksek seviyelere ulaşan kırsal alanlardan şehirlere doğru yoğun bir göçü yaşandığı coğrafi bir mekân durumundadır. Ancak göçe konu olan insanların büyük bir bölümünün göç ettikleri kırsal yerleşmelerle bağlarının tamamen kopmadığı görülmektedir. Bu çalışmanın kapsamını geçmişten itibaren şehirsel alanlara göç vermiş olan Sinop ili Boyabat ilçesine bağlı Bağlıca köyü oluşturmaktadır. Çalışma, bir yanda Bağlıca köyünden göç etme nedenlerinin belirlemeyi hedeflerken, diğer taraftan göç edenlerin sonraki dönemlerde köylerini ziyaret etmelerinde etkili olan faktörleri analiz etmeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın temel veri setini, Bağlıca köyünden kendisi ya da ailesi göç etmiş kişilerle yapılan 17 soruluk anket sonuçları oluşturmuştur. Toplam 121 kişinin katıldığı anketin 115’i geçerli kabul edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre; göç edenlerin yaklaşık %82’si İstanbul’a göç etmiş ve göç etme nedenlerinin en önemlisini ekonomik faaliyetler oluşturmuştur. Ankete katılan kişilerden %52’si köyü yılda en az iki kez ziyaret etmekte ve %45’i köye gittiğinde 15 gün kalmaktadır. Toplam 115 kişiden 73’ü ileride köye temelli olarak dönmeyi düşünürken, ankete katılanların 49’u emekli olunca köye dönmek istediklerini ifade etmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Göç, Köy Ziyaretleri, Bağlıca Köyü

Kaynakça

• Akkaş, İ. ve Sevim Y. (Ed.). (2017). Toplumsal entegrasyon bağlamında Erzincan’da yaşayan Ahıska Türkleri. Erzincan Üniversitesi Yayınları.
• Akkayan, T. (1979). Göç ve değişme.İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Basımevi, İstanbul.
• Aktaş, E., Aka, A. ve Demir, M. C. (2006). Türkiye’de hemşehri dernekleri ve kırsal dönüşüm. Tarım Ekonomisi Dergisi, 12, 51-58.
• Çağlayan, S. (2015). Suriye savaşı ve Suriyeli göçmenler: teori ve kavramsal anlama çabası. Sosyoloji Divanı Dergisi, 3(6), 193-208. DİE. (2000). Genel Nüfus Sayımları 1927-2000.
• Doğanay, H. (1994). Türkiye beşeri coğrafyası. Gazi Büro Kitabevi, Ankara. Dönmez Kara, C. Ö. (2015). Göç bağlamında uluslararası işbirliği ve Türkiye’nin politikaları. (Doktora Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• Eren Yalçın, G. ve Öcal Kara, F. (2016). Kırsal göç ve tarımsal üretime etkileri. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 20(2), 154-158.
• İslamoğlu, E., Yıldırımalp, S. ve Benli, A. (2014). Türkiye’de tersine göç ve tersine göçü teşvik eden uygulamalar: İstanbul ili örneği. Sakarya İktisat Dergisi, 3(1), 68-93.
• Karakoyun, F. ve Kavak, M. T. (2008). WEB anketin yararları ve bir uygulama örneği olarak fizik tutum ölçeğine uygulanması. D. Ü. Ziya Gökalp Fakültesi Dergisi, 11, 129-141.
• Kurt, H. (2006). Göç eğilimleri ve olası etkileri.Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(1), 148-178.
• Özer, İ.(2004). Kentleşme, kentlileşme ve kentsel değişme. Ekin Kitabevi: Bursa. Sertkaya Doğan, Ö. (2019). Türkiye nüfus coğrafyası. N. Taşlıgil ve G. Şahin (Ed.) Türkiye Beşeri ve iktisadi coğrafyası kitabı içinde (s. 1-51). Nobel Yayın.
• Sirkeci, İ. ve Cohen, J. H. (Ed.). (2015). Hareketlilik, göç, güvensizlik. Ankara: Kent Araştırmaları Enstitüsü,15, 8-21.
• Toros, A. (2008).Sorunlu bölgelerde göç. Global Strateji Enstitüsü, Ankara.
• Taş, Y. ve Özcan, S. (2013). Türkiye’de iç göçün yoksulluğa ve istihdama etkileri.SESSION 1B: büyüme ve gelişme, Erişim adresi:https://www.avekon.org/papers/609.pdf.
• Tekeli, İ. ve Erder, L. (1978). Yerleşme yapısının uyum süreci olarak iç göçler.Hacettepe Üniversitesi Yayınları, Ankara. TUİK. (2018). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi 2007-2018,Erişim adresi: https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr.
• Tümertekin, E. ve Özgüç, N. (2011). Beşeri coğrafya: insan-kültürmekan (12.bs). Çantay Kitabevi, İstanbul Yazıcı, H. (2012). Münif Paşa’da tersine göç olgusu. İstanbul Üniversitesi Şarkiyat Mecmuası, 20(1), 103-113.
• Yılmaz, C. (2009). Türkiye’de kırdan kente göç sürecinde etkili olan faktörlerden biri; evlilik yoluyla göç. Doğu Coğrafya Dergisi, 14(21), 221-232.
• Yürüdür, E. (2008). Koyulhisar İlçesinde (Sivas) göç hareketleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 13(20), 19-34.