Bu yazı Walter Benjamin'in teknik kavrayışının katmanlarını göstermeyi hedeflemektedir. Onun teknik meselesi ancak deneyim ve politik eylem kavramları ekseninde anlaşılabilir. Mevcut yazı, W. Benjamin'in Scheerbart üzerine düşüncelerinden "İkinci Teknik" (zweite Technik) kavramına, kolektif beden (Leib) fikrinden deneyim (Erfahrung) anlayışına, mimarinin modern yaşamda kanonik bir özellik taşımasından devrimci eyleme filozofun teknik kavrayışının geçişliliğine vurgu yapmaktadır. "Deneyim ve Yoksulluk", "Din olarak Kapitalizm" ve "Teknik Yeniden-Üretilebilirlik Çağında Sanat Yapıtı" metinleri arasında mesele ortaklığına odaklanılmıştır. Aynı zamanda teknik ve tekniklik bahsinin metinler arasındaki ilgiyi kavramak açısından niçin bağlayıcı olduğunun üzerinde durulacaktır. Yöntem olarak filozofun erken dönem yazılarıyla son dönem yazıları arasında kopuş tezi yerine süreklilik ve tematik farklılaşma tezine sadık bir okuma sunulmaktadır. Temel iddiamız ise Walter Benjamin açısından, gerçek bir politik örgütlenmenin ikinci teknik üzerinde birinci tekniğin baskısına son verecek bir eylem olduğudur. Başka bir deyişle W. Benjamin'in teknik kavrayışı bir yandan düzenin işleyişine ilişkin radikal bir eleştiriyi diğer yandan da tüm kitlesel fantazmagoryaların kırıldığı bir politik anı içermektedir. Bu bağlamda ikinci doğa kavramı filozofun güncelliğini kavramak açısından kilit bir öneme sahiptir. Benjamin açısından gerçeklik ve ütopya ilişkisi birbirlerine paralel bir okuma stratejisine aittir. Benjamin'in kent mekanı üzerinden görünür kıldığı fantazmagoryalar aynı zamanda devrimci bir eylem için insanlığın saklı kalmış güçlerinin güncellenmesinin imkanlarını barındırmaktadır.
The purpose of this article is to indicate the dimensions of Walter Benjamin’s conception of "technique". It is argued that the only way to understand his problematic technique is by considering the concepts of experience and political action. The present article emphasizes the philosopher’s transitivity of technical understanding through a wide range of reflections including Benjamin’s thoughts on Scheerbarts to "second technique" (zweite Technik), from his idea of collective corpus (Leib) to his understanding of experience (Erfahrung), and from the canonic feature of architecture in modern time to revolutionary action. We focused on the common issues in the texts of Benjamin entitled "Experience and Poverty", "Capitalism as Religion" and "The Work of Art in the Age of Mechanical Reproducibility". At the same time, we stress why the technical question and technicality are central issues in order to understand other Benjamin texts. We use the thematic continuity and differentiation thesis as a method instead of disengagement in his writings. Our essential thesis in this article is that according to Benjamin, a true political organization is an action which puts an end to the domination of the first technique over the second technique. In other words, Benjamin's conception of technique implies on the one hand a radical criticism of the existing order and on the other hand a political moment where all the phantasmagorias of the masses dissolve. In this context, the phantasmagorias, made visible through urban space, are at the same time possibilities for a revolutionary action in order to actualize the hidden forces of humanity.
Walter Benjamin technique experience political action second technique
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Felsefe |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 18 Temmuz 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 52 |