A Public Relations Utopia: Dialogical Public Relations

Yıl 2017, Sayı: 53, 1 - 30, 29.12.2017

Beris Artan Özoran

https://doi.org/10.17064/iuifd.278412

Öz

In this article, dialogical public relations, which has been frequently discussed among public relations scholars since the emergence of the Internet, is considered the ‘utopic’ approach. A dialectic approach is used while discussing the practicality of dialogical public relations, and this study follows the steps that Ollman (2011) defines as a ‘dance’. In a dialectic way of thinking, it is very important to understand how pieces fit into the whole, and this article first examines why ‘dialogical public relations’ is considered as the utopia and the relationship between dialogical public relations and the information society. Second, examining a ‘concept’ separately from its past means detaching it from its context and ignoring its meaning within the whole. Therefore, the basic approaches to public relations before the emergence of dialogical public relations were discussed here. Third, the practicality of dialogical public relations is discussed in the contexts of ‘public’ and ‘organization’, which were transformed in times that could be defined as postmodern, late modern, flexible capitalist or post-industrialist.

Anahtar Kelimeler

Dialogical public relations, information society, utopia

Bir Halkla İlişkiler Ütopyası: Diyalojik Halkla İlişkiler

Öz

Bu makalede özellikle internetin gelişimden sonra sıklıkla tartışılan diyalojik halkla ilişkiler yaklaşımı bir ütopya olarak ele alınmıştır. Halkla ilişkilerin daha etik bir versiyonu olduğu savunulan bu yaklaşımın uygulanabilirliği tartışılırken diyalektik yöntem kullanmıştır. Ollman’ın (2011), dans olarak tanımladığı diyalektik adımlar izlenmiştir. Diyalektik düşünme biçiminde parçanın bütünün içinde nasıl yer aldığı oldukça önemlidir. Bu nedenle öncelikle diyalojik halkla ilişkiler yaklaşımının neden bir ütopya olarak ele alındığı tartışıldıktan sonra bu yaklaşımın Enformasyon Toplumu yaklaşımı ile ilişkisi üzerinde durulmuştur. Bir kavramı tarihinden ayrı olarak incelemek, onu bağlamından koparmak ve bütün içindeki anlamını görmezden gelmektir. Bu nedenle ikinci olarak diyalojik halkla ilişkiler kavramı ortaya çıkana kadar, halkla ilişkiler alanında tartışılan temel yaklaşımlar ele alınmıştır. Üçüncü aşamada, postmodern, geç modern, esnek kapitalist ya da sanayi sonrası dönem olarak tanımlanabilecek yeni zamanlarda dönüşen ‘örgüt’ bağlamında diyalojik halkla ilişkilerin uygulanabilirliği tartışmaya açılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Diyalojik halkla ilişkiler, ütopya, enformasyon toplumu, ütopya

Kaynakça

• Aktaş Yamanoğlu, M., Gençtürk Hızal, S. & Özdemir, P. (2013). Türkiye’de halkla ilişkiler tarihi. Ankara: DeKi Yayınları.
• Arslan, M. (2006). 20. yüzyıl teknolojik ütopyalarının, hareketlilik, esneklik/uyabilirlik ve teknoloji kavramları. (Unpublished master dissertation). İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Türkiye.
• Başaran, F. (2010). İletişim teknolojileri ve toplumsal gelişme. Ankara: Ütopya Yayınları.
• Bayar, Ö. (2006). Halkla ilişkiler ve etik. (Unpublished master dissertation). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Becerikli, S. (2008). Ve halkla ilişkiler. Ankara: Karınca Yayınları.
• Bell, D. (1999). The coming of post-ındustrial society. NY: Basic Books.
• Beniger, J. (1986). The control revolution: Technological and economic origins of ınformation society. Cambridge: Harvard University Press.
• Botan, C. (1997). Ethics in strategic communication campaigns: The case for a new approach to public relations. Journal of Business Communication, 34(2), 188-202.
• Boztepe, H. (2014). Sivil toplum kuruluşlarında halkla ilişkiler: Kurumsal web sayfalarının bağışçı ilişkileri açısından fon sağlama aracı olarak kullanımı. Erciyes İletişim Dergisi, 3(4), 150-168.
• Cha, H., Yeo S., & Kim, B. (2015). Exploring websites of foreign embassies as a dialogue space for diplomatic offices and foreign publics: Based on dialogic theory of public relations. International Journal of Multimedia and Ubiquitous Engineering, 10(2), 297-308.
• Demirli, C. &, Kütük, Ö. (2010). Anlamsal web ve ontolojisine genel bir bakış. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 9(18), 95-105.
• Dikmen, A. A. (2003a). Standart üründen marka standardizasyonuna. In E. Yeldan, A. Köse & F. Şenses (Eds.) Küresel Düzen: Birikim, Devlet ve Sınıflar (pp. 1-21) . İstanbul: İletişim Yayınları.
• Dikmen, A. A. (2003b). Küresel üretim. ASO Medya. Retrieved from: http://www.aso.org.tr/kurumsal/media/kaynak/TUR/asomedya/eylul-ekim2003/buyuteceylul-ekim2003.html
• Dikmen, A. A. (2011). Makine, iş, kapitalizm ve insan. Ankara: Tan Kitabevi.
• Dozier, D. &, Grunig, L. (2005). Halkla ilişkiler işlevinin örgütlenişi. In J. Grunig (Ed.), Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik (pp. 417-239). İstanbul: Tribeca.
• Dozier, D, Grunig, L., & Grınig, J. (2010). Manager’s Guide to Excellence in Public Relations and Communication Management. NY: Routledge.
• Ertem Eray, T., (2016), Utilization of corporate websites as a dialogical public relations tool in Turkey. Global Media Journal, 6(12), 201-213.
• Esrock, S. &, Leichty, G. (2000). Organization of corporate web pages: Publics and functions. Public Relations Research, 26(3), 327-344.
• Frankel, B. (1991). Sanayi sonrası ütopyaları (K. Durand, Trans.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Gordon, J. &, Berhow, S. (2009). University websites and dialogic features for building relationship with potential students. Public Relations Rewiev, 35(2), 150-152.
• Grunig, J. &, Grunig, L. (2005). Halkla ilişkiler ve iletişim modelleri. In J. Grunig (Ed.) Halkla İlişkiler ve İletişim Yönetiminde Mükemmellik (pp. 307- 348). İstanbul: Tribeca,.
• Grunig, J.(2009). Paradigms of global public relations in an age of digitalisation. Prism, 6(2), 1-19.
• Hancock, P. &, Tyler, M. (2001). Work, postmodernism and organization: A critical ıntroduction. London: Sage .
• Hon, L.C. &, Grunig, J.E. (1999). Guidelines for measuring relationships in public relations. Institute for Public Relations.
• İren, D. (2017). Dördüncü endüstri devrimi sanayinin dijitalleşmesi. Retrieved from http://www.endustri40.com/dorduncu-endustri-devrimi-sanayinin-dijitallesmesi/
• Kent, M. &, Lane, A.B. (2017). A rhizomatous metaphor for dialogic theory. Public Relations Review, 43(3), 568-578.
• Kent, M. &, Taylor, M. (2002). Toward a dialogic theory of public relations. Public Relations Review, 28, 21-37.
• Kent, M. &, Taylor, M. (1998). Building dialogic relationships through te world wide web. Public Relations Review, 24(3), 321-334.
• Kotler, P. &, Caslione, J. A. (2010). Kaos yönetimi: Çalkantılar çağında yönetim ve pazarlama (K. Dündar, Trans.). İstanbul: Optimist Yayınları.
• Kumar, K. (2013). Çağdaş dünyanın yeni kuramları (M. Küçük, Trans.). İstanbul: Dost Kitabevi.
• Kumar, K. (2005). Ütopyacılık (A. Somel, Trans.). İstanbul: İmge Kitabevi.
• Küçüksaraç, B. (2008). Toplumsal örgütlenmelerde internet aracılığıyla halkla ilişkiler (Unpublished master dissertation). Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye.
• Ledingham, J.A. &, Brunig, S.D. (1998). Relationship management in public relations: Dimensions of an organization-public relationship. Public Relations Review, 24(1), 55-65.
• Luca, P. (2011). Social media dialogue: An analysis of the social media presence of selected fortune 500 compaines (Unpublished master dissertation). Liberty University Communication Faculty, USA.
• Güzeloğlu, E.B. &, Maden, D. (2015). Halkla ilişkilerde ilişkisel yaklaşım: Alan öğrencilerinin ilişki boyutlarına yönelik algıları. The Journal of Academic Social Science Studies, 34, 357-372.
• Masuda, Y. (2004). The ımage of the future ınformation society. In F. Webster (Ed.) The Information Society Reader (pp. 15-21). London: Routledge.
• Mattelart, A. (2005). Gezegensel ütopya tarihi: Kehanetsel kentten küresel topluma. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Mazıcı, E. (2016). Marka konumlandırmada ilişki yönetimi: Bankacılık sektöründe web sayfaları. International Journal of Social Science, 44, 73-90.
• McAllister-Spooner, S. &, Kent, M. (2009). Dialogic public relations and resource dependency: New jersey community colleges as models for web site effectiveness. Atlantic Journal of Communication, 17(4), 220-239.
• Munkner, J. (2016). Utopia, dystopia, and myopia in the late 19th century. Retrieved from http://faculty.georgetown.edu/bassr/exhibition/utopia/utopia.html.
• Mumford, L. (1992). The Story of utopias. NY: Boni and Liveright Publishers. Retrieved from http://faculty.georgetown.edu/bassr/exhibition/utopia/utopia.html#Utopia,
• Okay, A. &, Okay, A. (2011). Halkla ilişkiler: Kavram, strateji ve uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
• Ollman, B. (2011). Diyalektiğin dansı (C. Saraçoğlu, Trans.). İstanbul: Yordam Kitap.
• Özdemir, P. &, Aktaş Yamanoğlu, M. (2010). Türkiye’deki sivil toplum kuruluşları web sitelerinin diyalojik iletişim kapasiteleri üzerine bir inceleme. Ankyra, 1(2), 3-36.
• Özden, Z. & Saran, M. (2006). Halkla ilişkiler alanında etik sorunlar. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(3), 242-261.
• Pavlik, J. (2007). Mapping the consequences of technology on public relations. Wieck Media.
• Pieczka, M. (2011). Public relations as dialogic expertise?. Journal of Communication Management, 15(2), 108-124.
• Russel, A. (2008). An analysis of public relations and dialogic communication efoorts of 501(c) (6) organizations (Unpublished master dissertation). Ball State University Journalism Department, Indiana.
• Rybalko, S. &, Seltzer, T. (2010). Dialogic communication in 140 characters or less: How fortune 500 companies engage stakeholders using twitter. Public Relations Review, 36(4), 336-341.
• Sanayi 4.0: Uyum sağlayamayan kaybedecek. (2015). Ege Bölgesi Sanayi Odası. Retrieved from http://www.inovasyon.org/pdf/EBSO.Sanayi-4.0_Raporu.Ekim.2015.pdf
• Theunissen, P. &, Rahman, K.A. (2010). Dialogue and two-way symmetrical communication in public relations theory and practice. Australian and New Zealand Communication Association Annual Conference, Hamilton, New Zealand. Sayfa aralığı belirtilmemiş
• Theunissen, P. &, Noordin, W. (2012). Revisiting the concept dialogue in public relations. Public Relations Review, 38, 5-13.
• Toffler, A. (2011). Şok: Gelecek korkusu. İstanbul: Koridor Yayıncılık.
• Törenli, N. (2004). Enformasyon toplumu ve küreselleşme sürecinde türkiye. Ankara: Bilim ve Sanat.
• Van Dijk, J.A.G. (2005). The deepening divide: Inequality in the ınformation society. London: Routledge.
• Vassileva, B. (2017). Marketing 4.0: How technologies transform marketing organization. Obuda University Bulletin, 7 (1), 47-56.
• Weyer, S., Schmitt, M., Ohmer, M., & Goreck D. (2015). Towards ındustry 4.0 – Standardization as the crucial challenge for higly modular, multi-vendor production systems. IFAC-Papers Online, 48(3), 579-584.
• Wright, D.K. &, Hinson, M. (2017). Tracking how social and other digital media are being used in punlic relations practice. Public Relations Journal, 11(1), 1-40.
• Wyatt, S., Henwood, F., Miller, N., & Senker, P. (2010). Critical perspectives on technologies, ın/equalities and the ınformation society. In S. Wyatt (Ed.) Technology and In/equality: Questioning The Information Society (pp. 1-19). London: Routledge.
• Yağmurlu, A. (2012). Diyalojik iletişim çerçevesinde ankara büyükşehir belediyesi sosyal medya uygulamaları. Selçuk İletişim Dergisi, 8(1), 95-115.
• Yılmaz, B. (1998). Bilgi toplumu: Eleştirel bir yaklaşım. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 15(1), 147–158.
• Zencirkıran, M. (2012). Örgüt ve yönetim kuramları. In M. Zencirkıran (Ed.) Örgüt Sosyolojisi (pp. 1-56). Bursa: Dora Basım Yayın.