Written by Abū al-Nadr Sa‘īd ibn Abī ‘Arūba al-‘Adawī (d. 156/773), Kitāb al-Manāsik is one of the first hadith books classified in Baṣrah. The analysis of the isnād structure and narration method of this book has great importance in terms of the development of the sciences of hadith and fiqh. Not enough studies have dealt with this work in terms of classification, text, narration style, and sanad [chain of transmission]. For this reason, my first article on the subject discussed Kitāb al-Manāsik in terms of classification and text. The current article, however, analyzes Kitāb al-Manāsik in terms of its source structure, diversity, and narration design. In order to determine the position this work has in hadith history and the literature more clearly, the article compares it with the prominent works of the same period in terms of some basic points. Kitāb al-Manāsik has not fully survived to the present day and has characteristics similar to the works that were compiled in the same century. Kitāb al-Manāsik involves hadiths marfū‘ [attributed only to the Prophet] and mawqūf [attributed to a companion], but mainly consists of hadith makṭū‘ [attributed to a successor of the companions]. Of the hadiths in Kitāb al-Manāsik, 30.5% have the munqaṭi‘ [interrupted], mursal [sent/transmitted missing a companion] or mubham [involving an unknown person] types of defective isnād. This situation relates to the general soft attitude of the author’s hadith circle. No clear information exists that Abū al-Nadr had transmitted directly from a written source. However, the hadith assembly in with which he was involved was known to have had a more liberal attitude on this point. Abū al-Nadr, who has sufficient written sources, does not see any theoretical problem in this regard.
History of al-Hadith Hadith Literature Method of Narration Sanad Kitāb al-Manāsik
İbn Ebî Arûbe’nin (ö. 156/773) telif ettiği Kitâbü’l-Menâsik, Basra’da tasnif edilen ilk hadis kitapları arasındadır. Hicrî ikinci asırda hadis ve fıkıh ilminin gelişimine katkı sağlayan söz konusu eserin isnad yapısı ve rivayet yönteminin tahlili büyük önem taşımaktadır. İlk tasnifler arasında olmasına rağmen bu eseri; tasnif, metin ve rivayet açısından ele alan yeterli nitelikte çalışmalar yapılmamıştır. Bu nedenle konuyla ilgili ilk makalemizde tasnif ve metin unsurları yönüyle ele alınan Menâsik, burada kaynak dağılımı, mürsel, mübhem ve münkatı‘ rivayetleri ile diğer sened özelliklerinin yanı sıra rivayet usul ve üslubu gibi açılardan analiz edildi. Eserin hadis tarihi ve edebiyatındaki konumunun daha net bir şekilde tespiti için temel noktalarda aynı dönemin farklı bölgelerde öne çıkan eserleri ile karşılaştırma yoluna gidildi. Çalışmada günümüze tam olarak ulaşamayan Menâsik’in, sened ve rivayet özellikleri açısından aynı yüzyılda telif edilen çalışmalarla yakın özellikler taşıdığı görülmüştür. Eser, hicrî ikinci asrın sünnet anlayışına uygun bir şekilde merfû ve mevkuf olanları içermekle birlikte ağırlıklı olarak maktû rivayetlerden oluşmaktadır. Menâsik, hicrî ikinci yüzyılın ilk yarısında kaleme alınan kitaplardan biri olarak %30,5 oranında münkatı‘, mürsel ve mübhem türünde muttasıl olmayan senedler barındırır. Bu durum müellifin ders halkasının, bilgileri sahibine dayandırma noktasındaki genel mütesâhil tavırlarıyla ilişkilidir. Eseri telif ederken İbn Ebî Arûbe’nin, doğrudan bir yazılı kaynaktan rivayet aldığına dair elimizde açık bir bilgi bulunmamakla birlikte müellifin, teorik düzlemde bu konuda bir sorun görmediği ve fiziki olarak da elinde yeterli yazılı kaynak bulunduğu anlaşılmıştır.
Hadis Tarihi Hadis Edebiyatı Rivayet Yöntemi Sened Kitâbü’l-Menâsik
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2023 |
Gönderilme Tarihi | 12 Aralık 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 13 Sayı: 1 |