Öz
Bu çalışmada bir TÜBİTAK SOBAG projesi (107k039) üzerinden, araştırmacının özdüşünümselliği ile katılımcılar,
destekleyen kuruluş ve endüstrinin aktörleri arasında araştırmacının pozisyon alışındaki önem açıklanacaktır.
Saha çalışmasından çıkan dersler serimlenecektir. Saha çalışması Türkiye’de oyun endüstrisi ve dijital oyun
kültürü üzerine 2007 ve 2009 yılları arasında gerçekleştirilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Öz düşünümsellik Saha notları Saha dersleri TÜBİTAK SOBAG Oyun endüstrisi Dijital oyun kültürü Etnografi
Kaynakça
- Arun, Ö. (2016). Türkiye’de sosyal araştırmaların makamı: Lorvatus Prodeo! ve sosyal araştırmalarda krizi aşmak için üç strateji. Sosyoloji Divanı, 4(8), 187–200.
- Becker, H. S. (2014). Mesleğin incelikleri. Ankara: Heretik.
- Becker, H. S. (2016). Toplumu anlatmak. Ankara: Heretik.
- Becker, H. S. (2017). Peki ya Mozart peki ya cinayet: Vakalar üzerinden akıl yürütmek. Ankara: Heretik.
- Binark, M. ve Bayraktutan-Sütçü, G. (2008). Kültür endüstrisi olarak dijital oyun. İstanbul. Kalkedon.
- Binark, M., Bayraktutan-Sütçü, G., Fidaner, İ. B. (Der.). (2009). Dijital oyun rehberi. İstanbul: Kalkedon.
- Bourdieu, P. (2013). Bilimin toplumsal kullanımları: Bilimsel alanın klinik bir sosyolojisi için. Ankara: Heretik.
- Gambetti, Z. (2009). İktidarın dönüşen çehresi: Neoliberalizm, şiddet ve kurumsal siyasetin tasfiyesi. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 40, 143–164.
- Giroux, H. (2007). Eleştirel pedagoji ve neoliberalizm. İstanbul: Kalkedon.
- Layder, D. (2013). Sosyolojik araştırma pratiği: Teori ve sosyal araştırmanın ilişkilendirilmesi. Ankara: Heretik.
- Manguel, A. (2009). Kelimeler şehri. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Miessen, M. (2012). Katılım kâbusu. İstanbul: Metis.
- Nahya, Z. N. ve Harmanşah, R. (2017). Etnografik hikayelerin hikayesi ve rotası: Alan deneyimini paylaşma üzerine bazı ilave düşünceler. Moment Dergi, 4(1), 258–270.
- Selek, P. (2009). Kenardakilerle çalışmak. D. Hattatoğlu ve G. Ertuğrul (Der.), Methodos: Kuram ve yöntem kenarından (s. 115–125). İstanbul: Anahtar.
- Sezgin, S., Binark, M., Yalçın, H. ve Bayraktutan, G. (2018). Türkiye’de dijital oyun çalışmalarının 10 yılı: Bir TÜBİTAK-SOBAG araştırmasının boylamsal etki değerlendirmesi. Kültür ve İletişim, 21(42), 170–194.
- Van Maanen, A. (2017). Alanın hikayesi. Ankara: Atıf.
- Wacquant, L. (2012). Ruh ve beden: Acemi bir boksörün defterleri. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
Öz
In this paper, through the storytelling of a TÜBİTAK SOBAG research Project (107k039), I will emphasize the
importance of self-reflexivity of the researcher, and her/his position taking during the ethnographic field
research among the participants, funding institutions, and industries’ agents. Then the lessons taken from
the field will be explained. The field research, discussed here is carried on the game industry and digital game
culture in Turkey from 2007 to 2009.
Anahtar Kelimeler
Self-reflexivity Field notes Field lessons TÜBİTAK SOBAG Game industry Digital game culture Etnography
Kaynakça
- Arun, Ö. (2016). Türkiye’de sosyal araştırmaların makamı: Lorvatus Prodeo! ve sosyal araştırmalarda krizi aşmak için üç strateji. Sosyoloji Divanı, 4(8), 187–200.
- Becker, H. S. (2014). Mesleğin incelikleri. Ankara: Heretik.
- Becker, H. S. (2016). Toplumu anlatmak. Ankara: Heretik.
- Becker, H. S. (2017). Peki ya Mozart peki ya cinayet: Vakalar üzerinden akıl yürütmek. Ankara: Heretik.
- Binark, M. ve Bayraktutan-Sütçü, G. (2008). Kültür endüstrisi olarak dijital oyun. İstanbul. Kalkedon.
- Binark, M., Bayraktutan-Sütçü, G., Fidaner, İ. B. (Der.). (2009). Dijital oyun rehberi. İstanbul: Kalkedon.
- Bourdieu, P. (2013). Bilimin toplumsal kullanımları: Bilimsel alanın klinik bir sosyolojisi için. Ankara: Heretik.
- Gambetti, Z. (2009). İktidarın dönüşen çehresi: Neoliberalizm, şiddet ve kurumsal siyasetin tasfiyesi. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 40, 143–164.
- Giroux, H. (2007). Eleştirel pedagoji ve neoliberalizm. İstanbul: Kalkedon.
- Layder, D. (2013). Sosyolojik araştırma pratiği: Teori ve sosyal araştırmanın ilişkilendirilmesi. Ankara: Heretik.
- Manguel, A. (2009). Kelimeler şehri. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Miessen, M. (2012). Katılım kâbusu. İstanbul: Metis.
- Nahya, Z. N. ve Harmanşah, R. (2017). Etnografik hikayelerin hikayesi ve rotası: Alan deneyimini paylaşma üzerine bazı ilave düşünceler. Moment Dergi, 4(1), 258–270.
- Selek, P. (2009). Kenardakilerle çalışmak. D. Hattatoğlu ve G. Ertuğrul (Der.), Methodos: Kuram ve yöntem kenarından (s. 115–125). İstanbul: Anahtar.
- Sezgin, S., Binark, M., Yalçın, H. ve Bayraktutan, G. (2018). Türkiye’de dijital oyun çalışmalarının 10 yılı: Bir TÜBİTAK-SOBAG araştırmasının boylamsal etki değerlendirmesi. Kültür ve İletişim, 21(42), 170–194.
- Van Maanen, A. (2017). Alanın hikayesi. Ankara: Atıf.
- Wacquant, L. (2012). Ruh ve beden: Acemi bir boksörün defterleri. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Mart 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 38 Sayı: 2 |
