Marcel Mauss (1872-1950), due to his cautious approach toward the conditions of the period and the burden social relations had brought as well as toward theoretical generalizations, never converted the articles he had published in L’Année Sociologique or the broadly dispersed articles he had written into a general theory by seating them in a conceptual framework. Therefore, categorizing Mauss’ studies, which had crossed the traditional boundaries among disciplines in one thrust, following his intellectual footsteps, and stabilizing his modus operandi in the epistemological and methodological sense are quite difficult. Mauss’ studies, which remain in fragments, had long been seen as a complement to Durkheim’s sociology project, and Mauss had been sentenced to the position of a natural and mandatory successor. Since the 1980s, however, approaches assessing Mauss as a direct follower of Durkheim have lost altitude, and the idea that Mauss had been a remarkable exception came to the agenda through his areas of interest in such things as beliefs, rituals, categories, of thought, symbols, techniques of body, and collective representations, together with studies from social scientists like Marcel Fournier, Camille Tarot, Irène Théry, and Alain Caillé, especially in regard to Revue de M.A.U.S.S. (Mouvement anti-utilitariste dans les sciences sociales), and through orientations such as the totality of social fact, critiques on ethnocentrism, social morphology studies, and the defense of cultural relativism. By underlining the unique aspects of Mauss’ sociological and anthropological approach, this study substantially contributes to the movement that has surrendered to his originality and abandoned studying Mauss adjacent to Durkheim. Though, here, Mauss’ studies, oscillating between the secondary-man position and being a remarkable exception are discussed with an alternative reading that ignores not the intimacy and professional proximity between Durkheim and Mauss but also does not condemn Mauss to Durkheim-centered reading.
Anthropology Sociology Total social fact Gift Habitus Symbolic meaning Techniques of body
Fransa’da antropolojinin kurucusu Marcel Mauss (1872-1950) gerek dönemin koşulları ve sosyal ilişkilerinin getirdiği yük gerekse teorik genellemelere karşı temkinli yaklaşımı sebebiyle çok geniş bir yelpazede kaleme aldığı çalışmalarını kavramsal bir çerçeveye oturtarak genel bir kurama dönüştürmemiştir. Bu nedenle Mauss’un disiplinler arasındaki geleneksel sınırları tek hamlede geçen çalışmalarını kategorize etmek, düşünsel izleğini takip etmek, epistemolojik ve metodolojik anlamda modus operandisini sabitlemek oldukça güçtür. Mauss’un fragmanlar halinde kalan çalışmaları uzun süre Durkheim’ın sosyoloji projesinin bir tamamlayıcısı olarak görülmüş, Mauss doğal ve zorunlu bir vârislik pozisyonuna mahkûm edilmiştir. Ancak 1980’li yıllardan itibaren bu tür yaklaşımlar irtifa kaybetmiş; inançlar, ritüeller, düşünce kategorileri, semboller, bedensel teknikler ve kolektif temsiller gibi ilgi alanları ve toplumsal olguların bütünselliği, etnosentrizm eleştirisi, sosyal morfoloji incelemeleri, kültürel görecelilik savunusu gibi yönelimleri ile Mauss’un sosyal bilimler tarihinde kayda değer bir istisna olduğu düşüncesi gündeme gelmiştir. Bu çalışma, Mauss’un sosyolojik ve antropolojik yaklaşımının özgün yanlarının altını çizerek, Mauss’u Durkheim düşüncesine bitişik okumaktan vazgeçen ve orijinalliğini teslim eden akıma büyük ölçüde katılmaktadır. Ancak burada Mauss’un ikinci adam pozisyonu ile kayda değer bir istisna olma hâli arasında salınan çalışmaları Durkheim ve Mauss arasındaki insani ve mesleki yakınlıkları görmezden gelmeyen ama aynı zamanda Mauss’u Durkheim-merkezli okumalara da hapsetmeyen alternatif bir okuma biçimiyle ele alınmaktadır.
Antropoloji Sosyoloji Bütünsel toplumsal olgu Armağan Habitus Sembolik anlam Bedensel teknikler
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyoloji |
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 23 Temmuz 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 40 Sayı: 1 |