Öz
Amaç: Kırılganlık sendromu fiziksel, psikolojik-kognitif ve sosyal yönü olan, çok yönlü bir sendrom olarak karşımıza çıkmaktadır. Biz bu araştırmamızda Eğitim Aile Sağlığı Merkezi’ne başvuran yaşlılarda, kırılganlık sendromunu, Edmonton Kırılganlık Ölçeği kullanarak analiz etmeyi ve kırılganlık sendromunun sosyo-ekonomik faktörlerle olan ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı ve kesitsel çalışmamıza, Eğitim Aile Sağlığı Merkezi’ne kayıtlı yaşlılardan, dâhil edilme kriterlerini karşılayan 164 kişi dahil edildi. Katılımcılara Edmonton Kırılganlık Ölçeği’nin kısaltılmış versiyonunun, Türkçe’ye çevrilmiş hâli, sosyoekonomik faktörleri içeren anketimizle beraber uygulandı. Veri girişi ve istatistiksel analizler için IBM SPSS (Statistical Package for Social Sciences) programı kullanıldı. Tanımlayıcı istatistikler sayı, yüzde, ortalama, ortanca, standart sapma, minimum ve maksimum değerler olarak verildi. Gruplar arası karşılaştırmalarda Ki-kare testi ve Fisher Kesin Olasılık testi kullanıldı. İstatiksel analizlerde tip 1 hata değeri p<0,05 anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Araştırmamıza katılan yaşlılardan %22,5’i kırılgan, %29,9’u görünüşte incinebilir, %47,6’sı kırılgan değil olarak saptandı. Araştırmamıza göre yaşlılardan; kadınların, 75 yaş ve üzerindekilerin, okuryazar olmayanların, mesleği olmayanların, bekârların (hiç evlenmemiş, eşi ölmüş, boşanmış), iki veya daha fazla kronik hastalığı olanların, iki kez düşme öyküsü olanların daha kırılgan olduğu saptandı. Sonuç: Kırılganlık sendromu; yaş, cinsiyet, kronik hastalıklar ve düşme öyküsünden etkilenmektedir. Bunların dışındaki diğer faktörlerin araştırılması gereklidir.