Orman Fidanlık İşçilerinin İş Sağlığı ve Güvenliği Bilgi Düzeyi (Erzurum Orman Fidanlık Müdürlüğü Örneği)

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 2, 64 - 69, 31.08.2019

Sevim İnanç , Cevdet Ağyürek

https://doi.org/10.35229/jaes.537291

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmada Erzurum Orman Fidanlık Müdürlüğü’ne bağlı Erzurum, Erzincan,
Sarıkamış ve Ağrı Fidanlık Mühendisliklerinde çalışan fidanlık işçilerinin 6331
sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanununun uygulamaları ile ilgili bilgi
düzeyleri ölçülmüştür. Çalışmada fidanlık işçileri ile yüz yüze anket çalışması
yapılmıştır. Anketlerden elde edilen veriler SPSS 20.0 programında
değerlendirilip frekans dağılımları belirlenmiştir. Ayrıca anketlerdeki bağımlı
ve bağımsız değişkenler arasında istatistiki bir ilişkinin olup olmadığını
görmek amacıyla Khi Kare analizi yapılmıştır.

Çalışma sonucunda; 6331 sayılı İSG Kanununun
emredici hükmü gereği tehlike sınıfına uygun olarak Temel İSG eğitimlerinin
verilmesi gerektiği, ancak kurumda halen daha eğitim almadığını beyan edenlerin
oranı %17,6 olduğu belirlenmiştir. Ayrıca çalışma koşulları ile cinsiyet değişkeni arasında, fiili olarak yapılan iş
ile güvenlik önlemleri arasında, öğrenim durumu ile İSG temel eğitimleri arasında
istatistiki olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Fidanlık İşçileri, İş Sağlığı ve Güvenliği

Kaynakça

• Anonim 2012. 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü, İnönü Bulvarı No: 42 İ-Blok Kat 4 06100 Emek – Ankara, ISBN 978-975-455-176-1 Baskı Arı Ofset Matbaacılık Ltd. Şti. Kasım 2012, ANKARA.Bayılmış, O., Ü., 2013. İş Sağlığı Ve Güvenliği Farkındalık Değerlendirmesi: Sağlık Çalışanlarına Yönelik Alan Araştırması. Yüksek Lisans Tezi. Y. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, 94 s. Yalova.D. Walter, K. F. (2000). Workers participation and the management of occupational health and safety; reinforcing or conflicting strategies. Amsterdam: Pergamon.Ekin, A., 2009. İşverenin İş Sağlığı Ve Güvenliğine İlişkin Yükümlülükleri. Yüksek Lisans Tezi. S. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü. 126 s. Konya.Engür, M. O., 2014. Odun Üretiminde Çalışanların Eğitimi. Ağaç Kesme ve Boylama Operatörü. Orman Genel Müdürlüğü ve İ.Ü. Orman Fakültesi. ISBN No:978-605-4610-53-2 S. 393, Ankara.Hale, A. a. (1998). Yönetim ve kültür: üçüncü güvenlik çağı. Güvenlik, sağlık ve çevrenin örgütsel yönlerine yaklaşımların gözden geçirilmesi.Mesleki Yaralanma. Risk Önleme ve Müdahale , 129 – 165.
• Kılıç, M., 2006. 4857 Sayılı Yeni İş Kanunu Kapsamında Tarım İşçilerinin Hukuki Durumu. Ankara üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Ekonomisi Dergisi 12(2) : Sayfa. 39-49 Ankara.Kılkış, İ., 2013. İş Sağlığı ve Güvenliği’nde Yeni Dönem:6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, "İş, Güç" Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, Cilt 15, Sayı 1, Sayfa 17-41.Menemencioğlu, K., 2006. Ormancılıkta Üretim İşlerinde Çalışma Koşulları ve İş Kazaları Üzerine Bir Araştırma. S.D.Ü. Orman Fakültesi Dergisi. Seri: A, Sayı: 2, Yıl: 2006, ISSN: 1302-7085, Sayfa: 1-12, Isparta.Oğuz, Ö., 2010. AB Direktifleri ve Türk İş Hukukunda İş Sağlığı ve Güvenliğinde İşverenlerin Yükümlülükleri ve İşçilerin Hakları. Doktora Tezi. A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eskişehir.Poschen, P., 1993. Forestry, A Safe and Healthy Profession, Unasylva, Vol:44, No: l, Issue No: 172Tunay, M., Emir, T., 2015. Ormancılık üretim işlerinde iş sağlığı ve güvenliğinin yasal çerçevede değerlendirilmesi, Turkish Journal of Forestry, 16 (2), Sayfa: 195-202, Isparta. URL-1 2018. http://www.ILO.org/ankara/conventions-ratified-by-turkey/WCMS_377299/lang--tr/index.htmZorlu, V., A., 2008. İnsan Kaynakları Açısından İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tedbirleri ve konuyla İlgili Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İ. Ü. Sosyal Bilimleri Enstitüsü, 178 s. İstanbul.