Amaç
Eklem hipermobilitesi, aşırı eklem hareket aralığını tanımlamak için kullanılan bir terimdir ve semptomatik olabilir. Bu çalışma öncelikle sağlıklı okul çocuklarında eklem hipermobilitesinin prevalansını belirlemeyi ve ikinci olarak hipermobilite ile ağrı, fiziksel aktivite, eklem yaralanması, yaşam kalitesi ve denge arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçlamıştır.
Gereç ve Yöntem
Bu kesitsel çalışmada, 8-15 yaşları arasındaki 737 okul çocuğunun eklemleri hipermibilite açısından Beighton skoruna göre incelendi. Beighton skoru 6 eklem ve üzeri ise jeneralize eklem hipermobilitesi, 1 ile 5 arasında ise lokalize eklem hipermobilitesi, puan 0 ise hipermobil olmayan olarak kabul edildi.
Katılımcılar ağrı, denge, fiziksel aktivite ve yaşam kalitesi için anketler veya testler kullanılarak değerlendirildi.
Bulgular
Katılımcıların 350'si (%47,5) erkek, 387'si (%52,5) kadın ve ortalama yaşları 11,47 ± 1,3 (8-15) yıldı. Jeneralize eklem hipermobilite prevalansı %13,4 idi. Çocukların %65,9'unda lokalize hipermobilite ve %20,6'sında hipermobilite olmadığını gözlemledik.
Çocuklarda en sık ağrı lokalizasyonları boyun (%15,9), bel (%13,7), üst sırt (%10,6), omuzlar (%10,2) ve dizler (%7,9) idi. 8-15 yaş arası çocuklarda ağrı ve hipermobilite arasında anlamlı bir ilişki yoktu.
Sonuç
Jeneralize eklem hipermobilitesi olan çocuklar diğer gruplara göre daha genç, daha kısa ve daha inceydi. Ayrıca okul çağındaki Türk çocuklarında hipermobilite varlığının ağrı, yaşam kalitesi, fiziksel kapasite ve denge açısından fark yaratmadığını gözlemledik.
Denge yaralanma eklem hipermobilitesi ağrı yaşam kalitesi fiziksel aktivite
yok
yok
Aim
Joint hypermobility is a term used to describe an excessive range of joint motion. Joint hypermobility can be symptomatic or not. The present study aimed primarily to define the prevalence of joint hypermobility in healthy schoolchildren, and secondly, to determine the relationship between hypermobility and pain, physical activity, joint injury, quality of life, and balance.
Materials and Methods
In this cross-sectional study, the joints of 737 schoolchildren, aged 8 to 15 years, were examined according to the Beighton score (BS). Generalized joint hypermobility was defined by using a cut-off point of ≥6 joints. The participants with a BS between 1 and 5 were accepted as localized hypermobile. If the Beighton score was 0, the participants were accepted as non-hypermobile.
Participants were evaluated using questionnaires or tests for pain, balance, physical activity, and quality of life.
Results
The 350 (47.5%) males and 387 (52.5%) females had a mean age of 11.47 ± 1.3 (8-15) years. The prevalence of generalized hypermobility was 13.4%, and we observed localized hypermobility in 65.9% of children and non-hypermobility in 20.6% of children.
The most common pain localizations in children were neck (15.9%), lower back (13.7%), upper back (10.6%), shoulders (10.2%), and knees (7.9%). There was no association between pain and hypermobility in children aged 8 to 15 years.
Conclusion
The generalized joint hypermobility group was younger, shorter, and thinner than other groups. Additionally, we observed that hypermobility did not make a difference in terms of pain, quality of life, physical capacity, and balance in school-age Turkish children.
Balance injury joint hypermobility pain quality of life physical activity
yok
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Orjinal Araştırma |
Yazarlar | |
Proje Numarası | yok |
Erken Görünüm Tarihi | 1 Ocak 2022 |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2022 |
Kabul Tarihi | 16 Şubat 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 12 Sayı: 2 |