Mimari Nesneyi Değerlendirmek İçin Mereolojik Bir Çerçeve

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 1, 1 - 26, 31.03.2021

Erhan Sevinç , Sema Alaçam

Öz

Nesneler, evrenin temel ontolojik birimidir. Çalışma, bu fikir üzerinden nesneye yönelik yeni bir poetikanın ortaya çıkması düşüncesine odaklanır. Bu doğrultuda, mimari nesnenin yeni paradigmalar ile biçimlenmesini, gerçek ve duyusal nitelikleriyle algılanabilir bir varlık haline gelmesini amaçlar. Aynı zamanda, nesne yönelimli yaklaşımların, alternatif ve tamamlayıcı bir mimari gündem olarak potansiyelini araştırır. Sadece belirli bir tanım oluşturmayı değil, mimari disiplin bağlamında deneylerin, ilkelerin ve kelime dağarcığının geliştirilmesi için kavramsal bir öneri sunmayı hedefler. Bu noktada, nesneye ait iki temel soru oluşur: Birincisi, nesne nelerden oluşur? İkincisi, nesne neyi oluşturur? Nesneye ait bu içsel ve dışsal sorular, parça ve bütüne ait ontolojik tanımlarla şekillenir ve geliştirilen parça tanımları üzerinden mimari ilişkisellikler sorgulanır. Bu çalışmanın amacı, parçanın değişik ontolojik tanımlarının ve mimari ilişkiselliklerinin biçimsel olarak teorize edilebileceği bir çerçeve sunmaktır. Aynı zamanda, mimarlığın kendisi ya da mimarinin bir parça ve bütün olarak neler yapabileceği üzerinedir. Bu doğrultuda, parçaların biçimsel bilimi olarak tanımlanan mereoloji, mimari formun analizi ve matematiksel olasılıkları üzerine hesaplamalı bir yaklaşım sunar. Parçadan parçaya veya eşler arasında değişen tasarım stratejileri ile dijital kompozisyonlar oluşturur. Biçim, parçaların rezonansıyla ifade edilen bir özellik kazanır. Bununla birlikte, çalışma, nesne yönelimli bir düşünce ile parçaların yapısal girdi olarak çerçevelendiği, parça kavramından dijital malzemeye harmonik bir tasarım – inşa süreci hedefler. Aksiyomatik yaklaşımlar ile insan - makine etkileşimine izin verecek bir kavramsal altlık araştırması sunar.

Anahtar Kelimeler

nesne yönelimli ontoloji, mereoloji, ayrık, merkeziyetsizlik, dijital teori

Kaynakça

• Anastidas, M. (2020, November, 19). Bluring the limits. Clt Park Harumi Pavilion by Kengo Kuma. Metalocus. https://www.metalocus.es/en/news/bluring-limits-clt-park-harumi-pavilion-kengo-kuma
• Bryant, L. R. (2011). The Democracy of Objects. Open Humanities Press.
• Casati, R., & Varzi, A. C. (1999). Parts and places: The structures of spatial representation. MIT Press.
• Feser, E. (2019). Aristotle’s revenge: The metaphysical foundations of physical and biological science. Editiones Scholasticae.
• Gannon, T., Harman, G., Ruy, D., & Wiscombe, T. (2015). The object turn: A conversation. Log, 33, 73–94.
• Garcia, T., Ohm, M. A., & Cogburn, J. (2014). Form and object: A treatise on things. Edinburgh University Press.
• Gllois, B. (2012, December, 3). Art in a Box: The hero’s journey of Mike Kelley and deodorized central mass with satellites. https://www.huffpost.com/entry/art-in-a-box-mike-kelley_b_2850964
• Harman, G. (2010). Towards speculative realism: Essays and lectures. Zero Books.
• Harman, G. (2011). The quadruple object. Zero Books.
• Harman, G. (2016). Immaterialism: Objects and social theory. Wiley.
• Harman, G. (2018). Object-oriented ontology: A new theory of everything. Penguin Books Limited.
• Harman, Graham. (2012). The third table. In K. Sauerländer (Ed.),Documenta: 100 Notes-100 Thoughts. Documenta.
• He, Z. (2020, November 25). The Ultimate Parts: A Mereological Approach of Form Under the Notion of Object-Oriented Ontology. Prospectives, 1. https://journal.b-pro.org/issue/issue1/#contents66
• Koehler, D. (2017). The city as an element of architecture Discrete automata as an outlook beyond bureaucratic means. In Proceedings of European Computer-Aided Architecture and Design (eCAADe) 35(1), Sharing of Computable Knowledge (Shock) (523-532).
• Koehler, Daniel. (2016). The mereological city: A reading of the works of Ludwig Hilberseimer. Transcript Verlag.
• Koehler, Daniel. (2019). Mereological Thinking: Figuring Realities within Urban Form. Architectural Design, 89(2), 30–37. https://doi.org/https://doi.org/10.1002/ad.2409
• Lando, G. (2017). Mereology: A philosophical ıntroduction. Bloomsbury Publishing.
• Lando, G. (2019, April). Merology and structure [Workshop]. London, UCL, Bartlett School of Architecture.
• Leach, N. (2009). Swarm Urbanism. Architectural Design, 79(4), 56–63. https://doi.org/https://doi.org/10.1002/ad.918
• Mandelbrot, B. B., Freeman, W. H. (1983). The Fractal Geometry of Nature. Henry Holt and Company.
• Meillassoux, Q., & Brassier, R. (2009). After Finitude: An Essay on the Necessity of Contingency. Bloomsbury Publishing.
• Morton, T. (2013). Hyperobjects: Philosophy and ecology after the end of the world. University of Minnesota Press.
• Retsin, G. P. F. (2000). Discrete and digital. In P. Simons (Eds.), Parts: A Study in Ontology. Clarendon Press.
• Terzidis, K. (2006). Algorithmic architecture. Architectural Press.
• Stanford Encyclopedia of Philosophy (2016, February 13). Mereology. https://plato.stanford.edu/entries/mereology.
• Sjet (2008, May). Tesselion. http://www.sjet.us/PHILA_TESSELION.html
• White Box. (2021, n.d.). Antony Gormley. https://whitecube.com/media/w1200/Artists/antony-gormley-pit-2018.jpg/