BİLİM VE SANAT MERKEZİ YÖNETİCİ VE ÖĞRETMENLERİNİN BİLİŞİM VE DİJİTALLEŞME KONULARINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1, 22 - 37, 09.05.2020

Çiğdem Çelik Şahin , Ferah Güçlü Yılmaz , Mehtap Naillioğlu

Öz

Bu çalışmanın amacı, Bilgi ve İletişim Teknolojileri (BIT), dijitalleşme ve Endüstri 4.0’ın, Bilim ve Sanat Merkezleri (BİLSEM)’in kurumsal vizyonundaki ve uygulamalardaki yerini, eğitim yöneticileri ve öğretmenlerin algılarına göre belirlemektir. Araştırma 2018-19 Eğitim Öğretim yılında yapılmış olup, 235 öğretmen ve yöneticinin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Katılımcılara Endüstri 4.0, bilgi ve iletişim teknolojileri, dijital uygulamalar hakkında sorular yöneltilmiştir. Katılımcıların, araştırma sorularına verdikleri yanıtlar nitel veri analizi yöntemlerinden içerik analizi tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma bulgularına göre katılımcıların, Türkiye’nin BİT vizyonu konusunda bilgi sahibi olmadıkları, kurumlarında gerçekleştirilen/düzenlenen BİT uygulamalarının sınırlı olduğu, yenilikçi BİT uygulamaları hakkında sınırlı farkındalıklarının olduğu ve kişisel BİT yeterliliklerini düşük düzeyde değerlendirdikleri belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, yönetici ve öğretmenlerin BİT farkındalık ve uygulamalarına yönelik yeterliklerinin artırılmasını sağlayacak eğitimlerin düzenlenmesi gibi önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Bilim ve Sanat Merkezleri, Bilgi ve İletişim Teknolojileri, Dijitalleşme

Kaynakça

• Akarsu, F. (2001). Yetişemediğimiz çocuklar: Üstün yetenekli çocuklar ve sorunları. Ankara: Eduser Yayınları.
• Akın Akbüber, B. , Erdik, E. , Güney, H. , Çimşitoğlu, G. & Akbüber, C . (2019). Bilim ve sanat merkezleri’nde özel yetenekli öğrencilerin sorunlarının değerlendirilmesinde bir yöntem önerisi: Özel yetenekli çocuk çalıştayı. Journal of Gifted Education and Creativity, 6(1), 22−39. https://dergipark.org.tr/tr/pub/jgedc/issue/45283/547023 adresinden edinilmiştir.
• Arslan, H., Şahin, Y. L. & Odabaşı, H. F. (2018). Prensky’nin “çocukların dünyalarını geliştirme eğitimi” yaklaşımı kapsamında Türkiye için potansiyeller. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 8(1), 81-101. https://doi.org/10.17943/etku.319874.
• Akkoyunlu, B. (1999). Bilgi teknolojilerinin okullarda kullanımı ve öğretmenlerin rolü. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 105−109.
• Akyüz, H. İ., Pektaş, M., Kurnaz, M. A. & Memiş, E. K. (2014). Akıllı tahta kullanımlı mikro öğretim uygulamalarının fen bilgisi öğretmen adaylarının tpab’larına ve akıllı tahta kullanıma yönelik algılarına etkisi. Cumhuriyet International Journal of Education, 3(1), 1−14.
• Baykoç Dönmez, N. (2004). Üstün yetenekli çocukların eğitimlerinde bilim sanat merkezlerinin kuruluşu ve işleyişinde yapılması gereken düzenlemeler. M. R. Şirin, A. Kulaksızoğlu, A. E. Bilgili (Ed.), I. Türkiye üstün yetenekli çocuklar kongresi, üstün yetenekli çocuklar bildiriler kitabı (s. 69−73). İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
• Bayraktar, S. (2001). A meta-analysis of the effectiveness of computer-assisted instruction in science education. Journal of Research on Rechnology in Education, 34(2), 173−188.
• Baysal, İ. (2015). Endüstri 4.0, dijital dönüşümü anlamak. PwC 14. Çözüm Ortaklığı Platformu. https://www.okul.pwc.com.tr/platform adresinden edinilmiştir.
• Bilgin, N. (2003). Sosyal psikoloji sözlüğü. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• BİLSEM Yönergesi. (2016). MEB Bilim ve sanat merkezleri yönergesi 2016. https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2016_10/07031350_bilsem_yonergesi.pdf adresinden edinilmiştir.
• Creswell, J. W. (2003). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
• EBSO. (2015). Sanayi 4.0, Ege Bölgesi Sanayi Odası Araştırma Müdürlüğü. http://www.ebso.org.tr/ebsomedia/documents/sanayi-40_88510761.pdf adresinden edinilmiştir.
• Eker, M. (2019). Bilim sanat merkezlerinde görev yapan öğretmenlerin bilim, teknoloji, mühendislik ve matematik eğitimi algıları [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Pamukkale Üniversitesi.
• Furtak, E. M., Seidel, T., Iverson, H., & Briggs, D. C. (2012). Experimental and quasi-experimental studies of inquiry-based science teaching: A meta-analysis. Review of educational research, 82(3), 300−329.
• Furtak, E. M. (2011). ‘Flying Blind’: An exploration of beginning science teachers’ enactment of formative assessment practices. Paper presented at the annual meeting of the American Educational Research Association, New Orleans, LA.
• Genç, M. A. (2016). Üstün yetenekli bireylere yönelik eğitim uygulamaları. Üstün Zekâlılar Eğitimi ve Yaratıcılık Dergisi, 3(3), 49−66 https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/516567 adresinden edinilmiştir.
• Gürpınar, H. (2012). Bilişim teknolojilerinde proje yönetimi [Uzmanlık Tezi]. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu, Ankara.
• Hussin, A. (2018). Education 4.0 made simple: Ideas for teaching. International Journal of Education and Literacy Studies, 6(3), 92−98.
• Kahyaoğlu, M. (2011). İlköğretim öğretmenlerinin fen ve teknoloji dersinde yeni teknolojileri kullanmaya yönelik görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1(1), 79−96.
• Kalkan, Ç. & Eroğlu, S. (2017). Destek eğitim odalarında üstün/özel yetenekli öğrenciler için stem materyallerine dayalı örnek etkinliklerin tasarlanması. Üstün Zekâlılar Eğitimi ve Yaratıcılık Dergisi, 4(2), 36−46.
• Krippendorff, K. (2004). Content analysis: An introduction to its methodology (2. Edition). Thousand Oaks CA: Sage.
• MEB. (2017). Bilim ve sanat merkezlerine öğretmen seçme ve atama kılavuzu 2017. https://orgm.meb.gov.tr/www/bilim-ve-sanat-merkezlerine-ogretmen-secme-ve-atama-kilavuzu-yayimlandi/icerik/826 adresinden edinilmiştir.
• Merriam, S. B. (1998). Qualitative research and case study applications in education. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
• Miles, M. B. & Huberman, A. M. (2015). Nitel veri analizi (Çev. Ed. S. Akbaba Altun ve A. Ersoy). Ankara: Pegem Akademi.
• Mougenot, C. (2016). Japanese higher education in a global context: Making students more innovation-minded. Journal of JSEE, 64(5), 39−45.
• Mourtzis, D., Vlachou, E., Dimitrakopoulos, G., & Zogopoulos, V. (2018). Cyber-physical systems and education 4.0–the teaching factory 4.0 concept. Procedia Manufacturing, 23, 129-134.
• Nacaroğlu, O. (2020). Özel yetenekli öğrencilerin ters yüz öğrenme modeline yönelik hazır bulunuşluklarının farklı değişkenler açısından incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(1), 51−66.
• Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Ray, K. E. (2009). Competencies for teachers of gifted. In B. Kerr (Ed.). Encyclopedia of giftedness, creativity, and talent (pp. 164−165). Sage Publications, USA.
• Schuh, G., Potente, T., Wesch-Potente, C., Weber, A. R., & Prote, J. P. (2014). Collaboration Mechanisms to increase productivity in the content of Industrie 4.0. Paper presented at Robust Manufacturing Conference (RoMaC 2014): Bremen, Germany. Elsevier Science. https://doi.org/10.1016/j.procir.2014.05.016.
• Selek, A., (2016). Endüstri tarihinde kısa bir yolculuk. Türkiye’nin endüstri 4.0 platformu. http://www.endustri40.com/endustri-tarihine-kisa-bir-yolculuk/ adresinden edinilmiştir.
• Severin, E. (2010). Projects for the use of information and communication technologies in education. New York: InterAmerican Development Bank.
• Soylu A. (2011). “AB 2020” ve “Vizyon 2023” stratejilerinde inovasyon hedeflerinin karşılaştırılması”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(14), 105−122. https://sbedergi.sdu.edu.tr/assets/uploads/sites/343/files/ali-soylu-27022013.pdf adresinden edinilmiştir.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Zezulka, F., Marcon, P., Vesely, I., & Sajdl, O. (2016). Industry 4.0-An introduction in the phenomenon. IFAC-PapersOnLine, 49(25), 8−12.